We staan om 8:00 op om ons klaar te maken voor het ontbijt van 8.30. We lopen met z'n allen naar beneden en gaan zitten aan een tafeltje in de "ontbijtzaal", die recht voor de receptie is. Er staat een grote koffiekan en in de hoek staan twee mandjes waar onder doekjes blijkbaar wat broodjes liggen. We hebben dit hotel geboekt inclusief ontbijt, dit zal het toch niet zijn? Er ligt ook nergens beleg of iets dergelijks. Na een tijdje wachten gaat Mariëlle naar het mannetje van de receptie, die ons de hele tijd al heeft zien zitten, om te vragen naar het ontbijt. Nu horen we dat de kok er niet is en dat er dus geen ontbijt gemaakt kan worden. Wel vertelt de receptionist dat er verderop een hotel zit met een ontbijtzaal waar we mogen ontbijten, we hoeven dan niks bij te betalen omdat we eigenlijk gewoon al voor ontbijt hebben betaald natuurlijk. We lopen die kant op en komen in een heel mooi hotel terecht. We hadden gewoon wat broodjes verwacht, maar we krijgen eerst allemaal een bordje fruit en daarna wordt er voor iedereen naar keuze wat gemaakt. Ik had een omelet met ham en kaas, die was erg lekker!

Na het ontbijt checken we uit en stappen we in de auto. Op naar onze eerste stop, een wit strand waarvan ik de naam niet meer weet. Even leuk om te lopen en foto's te maken maar we gaan er niet echt zitten. We willen ook nog langs andere strandjes namelijk. We stappen weer in de auto naar het volgende plekje: Chuburná. Hier was een soort pier het water in, en zagen we wat pelikanen in het water op palen zitten. Ook even foto's gemaakt maar was voor de rest niet heel speciaal. Mariëlle heeft onderweg ergens de geur van gerookte paling geroken en heeft nu zin om ergens vis te eten. We zoeken een restaurantje in de buurt en gaan daar zitten. Nick bestelt iets met kip, de rest bestelt visgerechten. We krijgen een bakje met tortillachips op tafel maar moeten vervolgens erg lang wachten op het eten. Uiteindelijk krijgen Danielle en Mariëlle hun vis, de rest nog niet. Een tijdje later krijgen Jacco, Jeff en ik onze vis en wéér een tijd later krijgt Nick zijn kip. Geen probleem natuurlijk, als alles gewoon goed bereid wordt zo dan is het wachten het wel waard. Liever zo dan allemaal tegelijk eten en dan een paar zieke mensen. Het eten was prima, niet heel bijzonder en voor Daan en Jeff hadden ze even wat rustiger aan mogen doen met de koriander, die was erg overheersend. We besluiten om verder te gaan rijden en betalen met kleine fooi, maar als we weg willen lopen wordt er gezegd dat we even moeten wachten. Mariëlle en ik blijven staan wat er leek iets aan de hand te zijn. Uiteindelijk komt de ober naar ons toe met de fooi in zijn handen. Dus wij geven aan dat dit fooi is en dat ze dat mochten houden. Nou... Jullie hadden z'n gezicht moeten zien, zo verontwaardigd, hij vond de fooi niet hoog genoeg!

We zijn snel in de auto gegaan op naar de volgende stop: Progreso.
Onderweg krijgen we een enorme bui op ons dak (letterlijk) dus de straten zijn flink ondergelopen. Het weer is ook echt in no-time omgeslagen van heel zonnig naar bewolkt en regen. Gelukkig is het bij het strand in de buurt goed te doen qua water op de weg, dat was in de straten waar we eerst doorheen reden wel anders.

Progreso is een strandje met wat boten erlangs, een beeld in het water en een lange steiger. Daniëlle en Mariëlle lopen richting het beeld in het water, maar ik zie vogels op de steiger zitten en ben benieuwd of het pelikanen zijn. Ik loop dus daarheen (Jeff ging checken of de auto wel op slot zat) en ja hoor, er zitten pelikanen op! Stapje voor stapje dichterbij dus om ze niet weg te jagen, want de rest wil ze vast ook van dichtbij zien! Zij zijn er na een minuut of 5 inderdaad ook dus we kijken samen nog even naar die vogels. Uiteindelijk vliegen ze allemaal weg als Mariëlle erheen gaat, behalve één. Die blijft veilig op de enige paal die ín het water staat staan. Die zal als z'n vrienden weer terugkomen vast opscheppen over hoe hij het fort moest beschermen tegen deze rare indringers.

Onze volgende stop is Pig Beach. Dit is een strandje waar dus varkens kunnen lopen. Ik had het in mijn hoofd heel mooi voorgesteld: dit zijn gewoon wilde varkens die daar lekker leven, met veel schaduw van bomen en als ze zin hebben om te zwemmen zie je ze vanzelf wel komen. Nou, die fantasie spatte wel snel uit elkaar. Toen we het strand op kwamen zagen we een bordje hangen van de tijden dat de varkens naar buiten mochten: 13.00, 15.00, en 17.00 uur. Naar buiten?... Blijkbaar zitten die varkens in een soort stalletje op het strand met tussenschotten. Sommige zitten alleen, anderen zitten samen. Best wel zielig. We kwamen om 14.35 op het strand aan dus zouden nog even moeten wachten. We zijn dus even gaan zwemmen en om 15.00 kwamen inderdaad de varkens naar buiten. Of nouja, 3 van de 12 ofzo, de rest moest erin blijven zitten. Er kon voer gekocht worden en eigenlijk gingen die varkens natuurlijk alleen naar de mensen toe die voer hadden, af en toe waren ze even in de war en kwamen ze ook bij de mensen zonder voer langs. We hadden het uiteindelijk wel snel gezien en gingen terug naar de auto voor een autorit van 2,5 uur naar Valladolid terug. Tussendoor dachten we nog een stop te maken bij een bank om geld te pinnen, dit is namelijk nodig omdat we over 2 dagen naar een eiland gaan waar we alleen maar contant kunnen betalen maar er geen pinautomaten zijn. Helaas konden we met onze kaarten niet bij deze bank pinnen, alleen met Mexicaanse kaarten. We redden het nu alleen niet meer om naar een andere bank te gaan, want die gaan allemaal om 16.00 dicht. Morgen dus een nieuwe poging.

Bij de supermarkt in Valladolid gingen we nog wat boodschappen halen. Jeff en ik hadden de taak om toch nog een poging te doen om te pinnen. We willen pinnen met bepaalde kaarten van Revolut omdat je dan minder betaalt aan omrekenkosten voor de wisselkoers. Alleen Mariëlle, Jeff en ik hebben zo'n kaart, van de rest was de kaart niet op tijd binnen gekomen. Jeff heeft een Maestro kaart die niet overal geaccepteerd wordt. Het is gewoon een heel gedoe dat pinnen hier, je weet nooit of het gaat lukken. Pinnen lukt gelukkig met de kaart van Mariëlle en van mij bij deze automaten. Jeff zijn kaart doet het niet. We lopen de supermarkt in en vinden daar nog een pinautomaat, hier staat dat Jeff zijn kaart wel geaccepteerd wordt. Ineens komt er op het scherm iets van een wisselkoers die heeel ongunstig is. Jeff wil de transactie afbreken maar hij wordt toch doorgezet. Voor de 6000 pesos die hij maximaal kon pinnen heeft hij 6900 moeten betalen... leuk weer!

In de supermarkt halen we ook nieuwe slippers voor mij. Ik had slippers meegenomen als badslippers, maar de straten zijn hier regelmatig te nat om mijn sandalen aan te doen dus zijn slippers de beste optie. Mijn slippers gaan inmiddels bijna kapot, en aangezien we naar Isla Holbox gaan, waar de straten helemaal overstroomd zijn (horen we van andere toeristen) kan ik beter alvast nieuwe slippers halen.
Na het boodschappen doen en pinnen gaan we richting de villa. Als we daar aankomen zijn de anderen daar al en staan naar iets op de oprit te kijken. Er zit gewoon een tarantula! Die vlucht uiteindelijk onder de poort door, een waterafvoer goot in.

Mariëlle en ik doen nog een was zodat iedereen frisse kleding heeft als we naar Isla Holbox gaan. We moeten dan namelijk een koffertje voor 3 dagen pakken, de grote koffers blijven op het vasteland achter in de auto's. Tijdens het afpompen loopt het washok ineens vol, en we zien tot onze verbazing dat de afvoerslang die eerst naar buiten liep, nu opeens in het washok zelf ligt. Mariëlle probeert de slang naar buiten te duwen en ik probeer hem aan de buitenkant van het washok naar buiten te trekken. Ineens hoor ik Mariëlle roepen, geen idee wat er aan de hand is. Wat blijkt nou: door het eerdere centrifugeren is de wasmachine ee stuk van de muur waar de afvoer in zat af getrild. Ik heb dus wel leuk de slang naar buiten getrokken, maar die was zó kort dat hij nu los is gekomen van de achterkant van de wasmachine... loopt alsnog het hele hok vol. Uiteindelijk heeft Jeff snel de slang weer op de wasmachine kunnen duwen en ben ik maar gaan wisseren om het water naar buiten te krijgen. Het kan ook nooit eens normaal gaan... 😉 Het grootste slachtoffer was overigens Tarrie Tarantula, die was natuurlijk de waterafvoergoot in gevlucht, die nu vol loopt... Jeff heeft wat getikt daar en hij kwam er snel uit zodat hij niet zou verzuipen. Weer een goede daad verricht.

De was die we steeds ophingen in de tuin lag steeds óf op de grond of was zeiknat. We hebben nu de was dus maar over alle kamers verdeeld in de hoop dat het op tijd droog wordt. Na het eten (spaghetti van paar dagen geleden) hebben we nog even gezwommen. Daarna lekker gedoucht met een nog zachter straaltje dan gisteren, maar uiteindelijk is het haren uitspoelen gelukt. We hebben nog even gezellig gezeten met z'n allen en daarna lekker gaan slapen!

Geschreven door Carmenkuijt