Vandaag kunnen we uitslapen, maar we hebben voor de zekerheid toch een wekker gezet. We hebben bij het appartement namelijk ontbijt en dat sluit op een gegeven moment natuurlijk. Normaal zou ik dat nooit doen omdat het leuker is om in een stad of dorp een stukje te lopen naar een bakkertje o.i.d., maar bij dit appartement zit het ontbijt er al bij. Tijdens het ontbijt plannen we eigenlijk pas wat we vandaag gaan doen. We willen deze vakantie in ieder geval naar Spinalonga, dus Jeff kijkt of dat vandaag mogelijk is. Om 10.15u boekt hij een tour en om 12.30u vertrekt de boot vanuit Agios Nikolaos. Dit is 45 minuten rijden vanaf Koutouloufari, dus we moesten het ontbijt snel naar binnen werken en vertrekken, anders kwamen we te laat.

In de auto zoek ik nog wat informatie op over de tour die Jeff geboekt heeft. We hebben namelijk van alles mee, maar is dat wel nodig? In verschillende reviews van dezelfde soort tour maar bij andere organisaties (ook zelfde vertrektijd, dus zelfde boot) lees ik ineens iets over zwemmen. Dat staat bij ons nergens aangegeven! Voor de zekerheid dus maar zwemspullen en handdoeken mee, of we daadwerkelijk midden op zee het water in gaan zien we nog wel.

We laten bij de boot de tickets zien en de meneer die de tickets checkt ziet Jeff zijn achternaam en begint meteen over Friesland, hij is blijkbaar een Belg. Een collega van hem, die Grieks is en ook een Grieks uiterlijk heeft, begint ook opeens Nederlands te praten. Blijkt zijn opa een Fries te zijn! Nu was dat bij Jeff zelf natuurlijk niet het geval, maar we hadden wel al meteen twee Nederlandse gidsen gevonden. Degene met het Griekse uiterlijk zou op het eiland onze gids worden. Zijn naam: Dimitri. Heten alle Griekse gidsen zo? 🤣

Om 12.30 vertrekt de boot. Blijkbaar gaat de boottocht eerst langs Elounda, dit is een vakantiebestemming in een baai waar de kamers 500-1000 euro per nacht kosten. Nou, daar kunnen we heel wat leuke andere dingen mee doen... als we net langs de baai zijn gaan de ankers uit: we gaan dus toch stilliggen om te zwemmen. We twijfelen even, want er is geen tijd om op te drogen dus dan lopen we de hele middag nog met natte zwemkleding rond. Ik heb wel een droog setje ondergoed mee, wat natuurlijk wel een gedoe is om aan te doen op de boot (geen kleedhokjes ofzo natuurlijk) maar de kans om hier te zwemmen willen we toch niet voorbij laten gaan. Dus: kleding uit, haar in een knot en het water in! Het was echt heel apart om naast zo een grote boot in het water te liggen. Het water was ook heel koud, maar uiteindelijk prima te doen. We konden niet lang in het water blijven, want we zouden maar een half uurtje stilliggen. Na even zwemmen gaan we weer terug de boot op. Ik vind op het benedendek een handig plekje tussen een koelkast en een muurtje in waar ik ga staan om met een handdoek om me heen om te kleden. Vanaf de andere kant kan toch niemand me zien 😋 Jeff loopt nog met een natte zwembroek rond, en wil eigenlijk ook wel wat droogs aan. Dus hij gebruikt dezelfde omkleedmethode 🤣 Blij dat we toch even zijn gaan zwemmen, we zijn meteen afgekoeld! Het is de hele week rond de 33-34 graden, dat zijn we niet gewend!

Uiteindelijk varen we langs Spinalonga. Alleen de buitenkant is al indrukwekkend. Spinalonga staat ook wel bekend als lepraeiland, maar de geschiedenis gaat veel verder dan dat alleen. Blijkbaar zijn de Venetianen hier als eerst gekomen in de 12e eeuw na Christus. Zij hebben de fundering van het hele eiland toentertijd gebouwd. Dit werd nog altijd gebruikt in de 20e eeuw.

Aan de voorkant van het fort dat de Venetianen gebouwd hadden, was er eigenlijk niets dat waarde had of kapot kon. Een beetje met het idee van, als er vijanden op ons willen schieten prima, er gaat toch niks kapot. Als piraten dan om het eiland aan de binnenkant van het fort kwamen, werden ze meteen aangevallen. Het eiland ligt aan het begin van een baai en diende dus als verdediging van de havenstad/handelsstad die erachter lag.

Zo'n 400 jaar later namen de Turken het eiland over een bouwden er huizen en andere gebouwen op, om een samenleving op te bouwen. Op z'n grootst werd de bevolking van het eiland 1.198 Turken, waarvan 300 soldaten. Dit hebben ze lang zo gehouden totdat de onafhankelijke staat Kreta werd opgericht. De Kretanen verdreven de Turken, maar er bleven nog een aantal op het eiland omdat ze niet weg wilden. In 1903 besloot de overheid van Kreta om mensen met lepra naar het eiland te sturen. Op dat moment hebben de laatste Turken die hier nog leefden hun spullen gepakt om te vertrekken.

Lepra was een groot probleem in (niet alleen) Griekenland dus werden alle leprosen in die tijd naar Spinalonga verscheept. Dit was voor isolatie en quarantaine redenen, maar ook omdat leprosen op Kreta zelf geen leven meer hadden. Ze werden geweerd uit winkels, bespuugd en er werden stenen naar ze gegooid als ze op straat liepen. Het was dus ook een stuk humaner om een eiland speciaal voor hen in te richten.

Er werden faciliteiten gemaakt voor de leprosen inclusief winkels, een ziekenhuis, begraafplaats, kroegen, noem maar op. Alcohol was ten strengste verboden, maar in overvloed aanwezig, zoals onze tourgids zei. Het argument "alcohol is ongezond voor je" woog namelijk een stuk minder zwaar voor de leprosen. Ze kregen in 1913 1 Drachme per dag, wat na inflatiecorrectie in 1938 zo'n 30 Drachme per dag werd. De tourgids vertelde dat zijn vader in 1957 ongeveer 1.200 Drachme verdiende. Dus 30 per dag, 900 per maand was nog lang zo slecht nog niet. Dit bedrag kregen de leprosen van de overheid tot hun dood.

Toen we van het eiland afgingen, voeren we terug naar het havenstadje Agios Nikolaos. Hier hebben we nog even lekker op het strand gezeten van 5 tot half 8, en daarna omgekleed en in hetzelfde stadje gegeten bij een visrestaurant. Jeff nam een dorade, ik een Fisherman's spaghetti. Ik begreep dat er calamaris en mosselen in het eten zouden zitten, maar daar kwam nog van alles bij: ander soort schelpen, inktvisringen, stukken inktvis, krab en....zeeslakken. Die zeeslakken leken een beetje op een soort aubergine stukken. Ik had geen idee wat ik aan het eten was en vond het ook niet echt lekker. Ik liet die stukken uiteindelijk ook liggen. Op een gegeven moment zat ik aardig vol en vroeg of Jeff nog wat wilde. Hij keek naar mijn bord (waar ook nog andere zeevruchten en spaghetti op lag) en zei ineens "gatver, zeeslakken...". Nou weet ik dat ook weer: niet te eten! Gelukkig was de rest wel lekker, maar niet handig voor mij omdat ik echt slecht ben in dat soort dingen pellen en ontleden. Maar, ik heb wel écht zeespul gegeten in een visstand 😋

Na het eten lopen we nog even een stukje door de stad. We komen op een gegeven moment op een stuk waar we veel trappen op moeten, en komen bij een prachtig uitkijkpunt over de haven. De souvenirwinkels enzo geloven we wel, dus we gaan weer naar de auto en op naar het appartement na weer een volle dag!

Ohja, als jullie je afvragen waarom ik op veel foto's met mij hand op mijn hoofd zit: het waait op sommige plekken ineens keihard, dus anders raak ik mijn zonnebril kwijt!

Geschreven door Carmenkuijt