De wekker gaat om 03:45. Vandaag is het zo ver, we gaan op vakantie! Ik pak de laatste dingen die gisteren nog niet ingepakt konden worden, maak bolletjes met kaas voor onderweg en geef de katten nog even eten en een knuffel. Lisa staat iets na 05:00 beneden te wachten. Zin in!!
Eerst moet de auto natuurlijk even op mij ingesteld worden, want ik heb helaas niet zo’n lange benen 😉 Als de condens van de ramen is kunnen we vertrekken! Het eerste stuk gaat eigenlijk heel snel. We komen op een gegeven moment wel in de spits terecht vlak voor Maastricht, maar op een klein stukje file na verloopt het goed. Ik rijd tot vlak voor Luik, daar vinden we het wel tijd voor een plaspauze en een bolletje kaas. Nu gaat Lisa rijden, en ze rijdt ons helemaal top door Luik heen. Gelukkig is het nu heel rustig op de weg, en we schieten ook echt enorm snel op! We proberen wat namen op borden uit te spreken. Bastogne en Chaudfontaine lukt nog wel, maar hoe spreek je Wezet uit? Lisa denkt als “wc” omdat de “t” niet uitgesproken wordt, en ik vind het goed klinken. We wisselen het rijden nog twee keer af, en rond 14.15 komen we uiteindelijk in Dijon aan! Ik vraag de eigenaar van het appartement of we iets eerder dan 15:00 uur in kunnen checken en dat is gelukkig geen probleem. Het is erg warm (in Lisa haar woorden “tering heet”) dus we zitten er niet echt op te wachten om met onze tassen rond te zeulen. Helaas moet dat uiteindelijk alsnog doordat de navigatie van allebei onze telefoons de verkeerde route aan geeft. We moeten onder een spoortunnel door, zijn we daar, blijken we toch weer naar de andere kant van het spoor te moeten. Ook nu stuurt de navigatie ons de verkeerde straat in, en moeten we weer omlopen. Maar het stomste komt nog: we moeten bij nummer 11 aanbellen en dan zou de deur naar het portaal open gaan. Dus ik bel aan bij nummer 11. Geen reactie, dus nog maar eens aangebeld, maar er gebeurt niets. Er komt een tekstje in het Frans te staan met iets van “apres sonner” “appeler” en ”nom”, waaruit ik begrijp dat ik na het aanbellen misschien de namen van de eigenaren van het appartement moet uitspreken. Dat probeer ik, wederom zonder succes. Uiteindelijk zoek ik een foto op bij Google Maps van hoe de deur er ongeveer uit ziet, en dat is niet deze deur! Blijkt er een paar deuren verder nóg een nummer 11 te zijn! Deze deur gaat wel meteen open na het aanbellen. Blijkbaar is de nummer 11 waar we eerst aanbelden voor de poort die toegang tot de binnenplaats met vuilnisbakken geeft. Maar dat weet ik pas de volgende ochtend, als ik de vuilniszak weg wil gooien daar 😉

Het is een super leuk appartement in het centrum van Dijon. Als we de deur uit gaan zien we de ingang van de kathedraal al meteen. Voordat we de stad in gaan, wil Lisa nog even douchen en meteen wat kleding in de was gooien zodat dat de volgende dag weer lekker fris is. Na een kort wasprogramma blijkt dat Lisa haar sok is verdwenen. Ze heeft overal gezocht, maar nergens is die tweede sok te bekennen. We geloven nu toch wel in de sokkenhemel waar oma het altijd over heeft. We hebben weer even zin en energie om Dijon in te gaan. We lopen door de stad, bezoeken “la Chouette” voor wat extra geluk en halen een milkshake (Lisa) en ijsje (Carmen). In een supermarktje halen we nog wat kleine boodschappen én muggenspray bij een van de 20 pharmacy’s die we tegen komen. Daarna gaan we weer lekker naar het appartement, eten we en kijken we een film. We zijn nu wel echt heel moe geworden en willen lekker slapen. We zouden eigenlijk allebei op de zolder slapen, maar Lisa vertrekt na een paar minuten naar de bank een verdieping lager omdat het daar ietsjes koeler (of: minder heet) is. Het is ook echt niet normaal warm! De deken is in ieder geval niet nodig.

Geschreven door Carmenkuijt