Vandaag is het zo ver: we gaan Chichen Itza bezoeken, een van de 7 (moderne) wereldwonderen! Omdat we na de Chichen Itza niet meer naar Valladolid terug rijden maar met wat andere tussenstops erbij uiteindelijk naar Mérida, moeten we ook spullen voor een nachtje mee. We maken ons klaar, pakken de spullen in en gaan iets na half 9 van de villa weg. Ontbijten doen we in de auto's.

Omdat we best wel een stuk gaan rijden moeten we ook tanken. We waren aan het begin van de vakantie al gewaarschuwd dat sommige tankstations je proberen op te lichten door bijvoorbeeld niet vanaf 0 te tanken maar met al een bedrag op de teller, of dat je geld heeft en dat ze dan zeggen dat je minder gaf. Gelukkig waren we dit nog niet tegen gekomen, maar bij dit benzinestation hangen er een soort plastic zakken over de tellers heen dus we kunnen het niet goed zien. We kunnen dus niet zien of hij op 0 stond, maar die meneer is al begonnen met tanken. We zijn bang voor het bedrag dat eruit komt, maar het lijkt mee te vallen. Jeff denkt eerst 607 te zien staan, maar zegt wanneer die meneer aan het raam staat "ohnee het is 507!". Ik leg dus snel een briefje weg en overhandig (voor mijn idee) 550 pesos aan die man. Hij kijkt verbaast en begint steeds iets van "ocho ocho" te zeggen we snappen er niks van. Dan laat hij de briefjes zien die ik hem heb gegeven en ik blijk hem veel te weinig gegeven te hebben. Ik zet er geen vraagtekens bij, want ik was natuurlijk op het laatste moment met geld heen en weer aan het schuiven. Ik geef hem dus het goede bedrag en we rijden weg. Nou...jullie raden het al. Ik had dus wél gewoon meteen het goede bedrag aan hem gegeven, hij heeft waarschijnlijk het 500 briefje op de grond laten vallen en omgewisseld voor een ander bedrag. We zijn dus voor zo'n 20 euro opgelicht. Echt balen, maarja dit gebeurt ons niet meer natuurlijk. De oom van Jeff had al gezegd dat je in Mexico het beste maar rekening kunt houden met zo'n 300 euro "naaigeld". De anderen zijn ook al eerder opgelicht toen wij er nog niet waren, en dat kwam al best in de buurt bij dat bedrag. Viel bij ons dus nog mee, maar wel jammer dat je echt alles zo erg moet checken. Gelukkig zijn de meeste mensen hier juist super vriendelijk en leuk, je hebt er gewoon een paar nare mensen tussen zitten. Maarja die heb je overal.

We rijden naar de Chichen Itza en komen op een terrein dat er luxe uit ziet met een paar mannen aan tafeltjes. We denken dat we hier de tickets moeten kopen. We weten dat de tickets rond de 750 pesos moeten zijn. Deze mannen beginnen ineens over 998 pesos, maar dan hoeven we niet meer in de rij te staan en dan kunnen we bij een extra "hotel gedeelte" ofzo komen. Nou geen idee wat hij voor de rest allemaal zei, hij vond het zelf een geweldige deal maar wij niet. We wilden het dus niet, en dan moesten we volgens hem weer terug met de auto " helemaal een kwartier omrijden" want voor mijn gevoel maar een paar minuten was. Maar uiteindelijk kwamen we bij de echte parkeerplekken voor Chichen Itza uit. Vanaf hier moesten we nog een stukje lopen en hier begonnen ook de kraampjes met allerlei souvenirdingen al. Snel langs gelopen dus. We komen al snel bij de piramide van Kukulcan, "het" gebouw van Chichen Itza dat iedereen wel herkent. Een enorm bouwwerk met aan iedere kant weer andere details. De trappen zijn echt heel erg steil. Er staat een groep die met een gids mee is steeds op commando te klappen, die gids is heel enthousiast maar ik hoor totaal niets weerkaatsen. Even later, als we aan de andere kant van de tempel staan, hoor ik opeens een raar hoog geluid dat echt klinkt als "klap-klap-klap" maar dan heel hoog.
Er staat weer een gids met een groep te klappen, en wij staan er nu echt achter. Daarom hoorde ik net niks: we stonden te ver van de groep af waardoor het weerkaatste geluid niet bij ons kwam. Best logisch natuurlijk.

We gaan even in de schaduw zitten terwijl Daniëlle en Mariëlle langs souvenirwinkeltjes gaan lopen. Wij hebben daar geen zin in dus wachten even op ze. Als ze na een half uur nog niet terug zijn gaan we zelf ook maar lopen. Behalve het belangrijkste gebouw van Chichen Itza is er nog veel meer te zien. We lopen allemaal weggetjes in, ook eentje waar een bordje staat met "Tour" alsof je er alleen in mag als je met een tour mee bent, maar we kunnen het proberen. Hier staan allemaal pilaren en andere gebouwen waarvan we eigenlijk niet weten wat het zijn, maar het is leuk om te zien en hier en daar zien we ook een leguaan zitten op de stenen. We zijn inmiddels wel iedereen kwijtgeraakt omdat iedereen zijn eigen ding ging doen, en er is hier blijkbaar geen bereik dus we kunnen ook geen berichtje naar elkaar sturen. Jeff en ik lopen dus maar richting de uitgang, er vanuit gaande dat de rest daar al zal zijn omdat zij eerder begonnen aan de wandeling. We komen Jacco tegen, die de rest ook nog niet heeft gezien. Ook bij de uitgang zijn ze niet, na een tijdje wachten halen we wat drinken en gaan we op een bankje zitten dat ik snel geclaimd heb toen anderen opstonden. Als we nét zitten hoor ik een bekende stem, Nick komt achter ons langs met gelukkig Mariëlle en Daan bij zich. Nou iedereen weer compleet hoor! We drinken ons drinken op en gaan op naar de auto voor het volgende avontuur, cenote Ik Kil!

Ook hier is het vanaf de ingang meteen een heel mooie omgeving. Het is best druk in de cenote, voor mijn gevoel in ieder geval een stuk drukker dan andere cenotes die we tot nu toe hebben gezien. Dit is een open cenote en vanaf boven hangen de boomwortels en lianen bijna in het water. We denken dat deze soms ook afgeknipt worden voordat ze het water komen, want ze hebben wel heel rechte uiteindes die een beetje bruin zijn geworden. De wanden van de cenote zijn helemaal bekleed met planten en wortels. In deze cenote kan je ook vanaf een hoogte in het water springen. Ik sla even over, vond van de trapeze het water in laatst genoeg avontuur 😉

Na een tijdje krijgen we het allemaal weer koud in het water dus we gaan eruit. Als we ons om gaan kleden begint het keihard te regenen en als we klaar zijn om naar de auto te gaan komt hier nog even keihard onweer bij. We zijn dus net op tijd uit de cenote. We wachten de ergste bui af en gaan daarna naar de auto. Dit was nog best een uitdaging omdat overal waterstromen waren ontstaan. Niet heel extreem hoor, nog veilig om doorheen te lopen, maar ik was wel bijna mijn slippers kwijt. Ik heb helaas geen fotos van de binnenkant van de cenote, maar wel van toen we snel naar de auto liepen een foto van boven gemaakt. Daar zie je meteen op hoe een cenote gevuld wordt 😉

Na de Ik Kil zijn we naar Izamal gereden, een stadje dat bekend staat om de gele gebouwen en en maïs ijs. Het was inderdaad erg geel daar, leuk om te zien! Het maïs ijs natuurlijk ook even geprobeerd, was opzich wel lekker om eens te proeven maar ik zou het niet nog eens bestellen.

Na Izamal rijden we door naar Mérida, waar we zullen overnachten. Het lijkt alsof we hier in een heel ander soort stad terecht komen dan wat we tot nu toe hebben gezien. Het had net zo goed een Spaanse stad kunnen zijn, je ziet dat mensen hier veel meer waarde hechten aan het straatbeeld. We komen met de auto's bij het hotel aan, gelukkig zijn er net nog twee plekjes waar we even stil kunnen staan. Danielle en Mariëlle springen de auto uit om te vragen waar de auto's heen moeten. Die kunnen we met een kaartje dat we krijgen bij Hotel Paris parkeren, wat om de hoek is. Het hotel wordt zo slecht aangegeven (alleen een tekst op een raam geschilderd wat je dus bijna niet ziet) dat we er bijna langs rijden, maar gelukkig zien we het nog net optijd. Zo, auto's staan, nu naar het hotel! We hebben drie kamers, en kunnen als we willen gebruik maken van het zwembad en een dakterras. Ik zit even op het dakterras, maar het krioelt hier van de muggen. Inmiddels ben ik al zo lekgestoken ondanks alle muggenspray dat ik even op de kamer besluit te blijven totdat we gaan klaarmaken om te eten. Ik voel me ook niet helemaal lekker, dus eventjes op de kamer zitten is ook niet erg. Even douchen en daarna gaan we naar een restaurantje dat Jacco heeft gevonden. Het eten is er heerlijk, ik heb natuurlijk niet veel trek maar bestel een visfilet met saus en garnering van "chaya". Dit is blijkbaar een blad van een plant dat door de Maya's wordt gegeten, er zitten heel veel gezonde stoffen en vitamines/mineralen in. Dat kan ik wel even gebruiken. Het is echt heerlijk, er zit ook wat rijst bij dus ik heb in ieder geval goed kunnen eten. We gaan nog even de stad in, naar een mooi plein met allemaal kleuren. De anderen gaan nog een Duits bierhuis in, Jeff en ik gaan alvast naar het hotel zodat ik me morgen hopelijk weer helemaal goed voel.
Lekker slapen!

Geschreven door Carmenkuijt