...er zat dus nog wel een familielid van de spin binnen. Ik zag hem 's nachts bij mij in de kamer toen ik wat wilde drinken, maar ik kon er niet bij komen. Ik heb maar wat anti-muggenspray opgespoten in de hoop dat dat ook anti-spin werkt. We ontbijten voor het eerst deze vakantie binnen, want buiten is alles nog helemaal nat. Vandaag gaan we naar Chateau de Chambord, maar eerst gaan we nog even langs een boerderij waar we een héél klein kalfje in het stro zien liggen, zo lief! Als we bij kasteel Chambord naar binnen willen worden we helemaal gecontroleerd met metaaldetector. Lisa is al door de check, ik heb mijn tas al open voor de controle want ik denk dan gaat het lekker snel. De beveiliger wil me eigenlijk al door laten lopen maar houdt me op het laatst toch tegen. Ik heb in m’n tas nog een potje zitten van het winkeltje, uiteraard dicht en verpakt. De beveiligers spreken geen Engels en ik denk eerst dat ze serieus bang zijn dat ik de inhoud ervan ergens in het kasteel ga smeren ofzo. Uiteindelijk begrijp ik dat het erom gaat dat het een glazen potje is. Ik wil al teruglopen naar de auto om dat potje daarin te leggen, maar nu vertellen ze na kort overleg dat er ook kluisjes zijn als we na de controle naar rechts gaan. Ik denk eigenlijk dat deze kluisjes alleen voor “goedgekeurde” tassen en jassen zijn, maar misschien voelden zij zich ook wel een beetje lullig vanwege dat kleine potje.

Het is een enorm kasteel met prachtige wenteltrap in het midden. Ik ben hier al eens eerder geweest en weet nog dat ik toen elke keer de weg kwijt was. Om de wenteltrap heen zijn er namelijk aan vier kanten hele brede hallen met op de hoeken ronde torens. In de ronde torens waren vroeger de leefruimtes van de eigenaar van het kasteel, maar ook van belangrijke gasten. De torens zijn aan de buitenkant via een galerij ook met elkaar verbonden. Dus als je even lekker door het kasteel loopt en weer vanuit een toren de hal in komt heb je echt geen flauw idee meer aan welke kant van de wenteltrap je staat. We lopen als een soort poppetjes in een doolhof door het kasteel heen waarbij dingen ineens doodlopen terwijl we toch écht denken dat we daar vandaan komen. Ik dacht dat mijn moeder en ik de enigen waren, maar ook Lisa heeft dus het richtingsgevoel van oma, haha! Na het kasteelbezoek lopen we nog een stukje door de enorme tuin. Het landgoed dat vroeger bij dit kasteel hoorde was ommuurd en zo groot dat er zelfs wild rondliep waarop gejaagd kon worden. Inmiddels zijn delen van de muur verwijderd en vormen ze poorten voor de toegang tot de bossen zodat iedereen hier lekker rond kan lopen.

Na het kasteelbezoek bedenkt Lisa het plan om nog even een stukje door de omgeving te gaan rijden. We rijden onder andere over een weg langs de bossen, en Lisa ziet daarin ineens een zwijn lopen! Ze roept het naar mij zodat ik het ook nog net kan zien. Er lopen zelfs een paar babyzwijntjes achteraan! Daarna zijn we helemaal gemotiveerd om nog meer dieren te spotten, er staan namelijk overal borden dat er herten kunnen lopen. Maar helaas, geen Bambi’s gespot! We eten ’s avonds nog lekker buiten voordat er een enorme bak regen naar beneden komt. Dit was helaas alweer ons laatste dagje in Frankrijk, morgenochtend vertrekken we weer naar Purmerend.

Geschreven door Carmenkuijt