De eerste belangrijke update: de tweede schorpioen is gevonden door Mariëlle! Zij zat lekker koffie te drinken bij het zwembad vroeg in de ochtend toen ze ineens iets zag bewegen bij het zwembad. Zag ze ineens het schorpioentje weer lopen! Ze dacht dus eerst echt dat ze ze zag vliegen, want dat schorpioentje van gisteren was toch echt dood. Maar dit was een andere! Die kreeg het ook nog voor elkaar om het water in te lopen, dus ze heeft hem zelfs nog gered en veilig op de kant gezet. Even later was hij weg.

Maar tot hier even over die enge schorpioentjes. Ook deze ochtend stond meneer de haan om 05:30 klaar om ons allemaal wakker te tetteren. We hadden al niet best geslapen met onze verbrande rug en schouders, dus bleven wel gewoon nog een tijdje liggen. We hebben voor vandaag nog geen vaste plannen, dus we kunnen nog bedenken wat we precies willen doen. Jeff vindt een Lagoon op anderhalf uur rijden waar we wel heen kunnen. Auto ingepakt en gaan! Op een gegeven moment rijden we over een soort bosweggetjes, net zoals waar ik het een paar dagen geleden over had. We zien ineens veel mensen staan, waaronder politie en de pers. Jeff had eerder al een wit busje langs ons zien rijden met een tekst dat leek op "forensisch" erop. Die stond nu dus hier met een witte tent. Of er een drugslab ontdekt was of een overleden persoon weten we natuurlijk niet, maar we zijn er maar snel omheen gereden. We gingen steeds verder de bosweggetjes op en zagen af en toe een stukje van het water, waar een flinke stroming stond. Hmm... Lijkt ons niet dat we hier echt kunnen zwemmen. We rijden toch nog even door en komen uiteindelijk op een doodlopend pad terecht waar rechts een huis van mensen is met een klein restaurantje. We parkeren de auto en stappen uit om wat foto's te maken van het water. Hmm... Hier ga ik maar niet zwemmen! Het zou ons niet verbazen als er krokodillen in zwemmen. De mensen van het huis/restaurant (we denken opa en kleindochter, later zien we oma ook) hebben ons natuurlijk al gezien dus we bestellen daar wat drinken en gaan aan een tafeltje zitten. We zijn de enigen en we denken dat het hier normaal ook geen storm loopt. De kerstversiering hangt er nog van vorig jaar. Of, ze zijn heel vroeg. (Mam jij mag dan ook!!)

Als we even zitten komt de opa ineens aanlopen met twee bordjes eten erop. Ze spreken geen woord Engels dus we hebben geen flauw idee wat er op de bordjes ligt. Na een tijdje uit proberen te leggen hebben we door dat het om een slak gaat. En wat voor een!! Er zitten hier in de zee enorme slakken met van die grote schelpen. Blijkbaar eten zij dat hier, dat komt natuurlijk gewoon uit hun "achtertuin". Ik vind het best spannend maar probeer een heeeel klein stukje: hoe vaak zal ik dit nog tegen komen, zo een gerechtje gemaakt door locals middenin de jungle? Het gerechtje is wel helemaal warm dus als het goed is zitten er geen gekke dingen meer in. De smaak is lekker, de structuur zoals je verwacht. Maar ik at het met een tortilla chipje, dus dat was te doen. Jeff en ik gaan even een foto maken op een steiger en als we terugkomen is er nóg een gerechtje geserveerd. Dit is varken met (voor zover we begrepen) pompoen en meloen uit eigen tuin. Ook weer met tortilla chips erbij, dus daar ook een mini hapje van geprobeerd. Was ook lekker! Jeff en zijn paps hebben het meeste gegeten. We hebben ook nog even gekeken bij hun huisdieren, dat waren honden en twee neusberen. Toen we de rekening kregen was dat echt bizar laag: 75 pesos, dat is omgerekend iets van €3,50. We hebben uiteindelijk 200 pesos betaald, ze mochten de rest als fooi houden. Toen wij aanstalten maakten om te gaan kwam er opeens een man bij het hek staan en de kleindochter seinde naar haar opa dat hij daarheen moest. Hij noemde die man bij het hek "baas", dus we denken dat ze een deel van hun verdiensten aan hem moeten afgeven. We denken/hopen dat ze de officiële rekening daarom zo laag hebben gezet, in de hoop fooi te krijgen, zodat ze "officieel" maar 75 pesos hebben gekregen. Kunnen ze de rest zelf houden!

We wilden eigenlijk wel graag nog afkoelen, dus gingen op zoek. Uiteindelijk bleek er bij Bacalar in de buurt een zwemplek te zijn, dus we reden weer terug richting Bacalar. Het was alweer een plekje waar echt alleen locals lijken te komen. Het zag er super gezellig uit, hele families met kindjes die samen spelen en de barbecue stond al klaar. We hebben even gezwommen en konden half afkoelen, het water was namelijk gewoon warm ;)
In het water hingen weer schommels waar Daan en ik graag een foto wilden maken. De locals zaten eerst bij de schommels maar nu waren ze vrij. Dus, wij willen snel het water in om een foto te maken. Ik ging voor, maar was even vergeten dat het trapje glad was. Nou ik lag heel snel in het water, die locals lagen in een deuk natuurlijk. Daan kent haar eigen kwaliteiten ook dus die ging voor de verandering wat voorzichtiger het water in. Tweede uitdaging was nog om op de schommels te komen. De locals zaten natuurlijk al te kijken naar deze entertainment show. Ik zat snel op een schommel maar Daan kwam er steeds net niet op. De foto is prachtig geworden hahaha. Er kwam in de verte slecht weer aan (was ook een tropische storm voorspeld) dus we zijn snel gaan omkleden en de auto in gegaan, zodat we uit de bush bush zouden zijn wanneer het noodweer los zou barsten.

We wilden nu het stadje Bacalar even in en het fort met piratenmuseum bezoeken, dit hadden we als tip gekregen. Onderweg daarheen bleek dat het op maandag dicht was...jammer! Alsnog gewoon naar Bacalar door gereden om in het stadje wat rond te lopen. We kwamen wel langs het fort, maar van buiten was dat niet heel interessant. Ik zag wel toen we aan kwamen lopen een hele grote groene leguaan, die rende weg voor andere toeristen. Ik hoopte hem nog tegen te komen maar helaas. We liepen door naar een restaurantje. Hier hebben we wat gedronken en later eten besteld. Het was wat aan de vroege kant, maar we hadden allemaal niet veel zin om eerst naar het appartement te gaan en dan weer terug naar de stad om te eten. Het was een heel leuk restaurant op een mooie plek en we hebben lekker gegeten. Op weg naar de auto zijn we nog even langs een marktje gelopen en daarna terug naar het appartement. Nog even de reisplannen bekeken, aan het zwembad gehangen en daarna lekker slapen! Morgen gaan we verder richting Valladolid.

Oh ja, de tropische storm die was voorspeld is gelukkig nooit bij ons aangekomen. Wat wél bij ons is aangekomen is een grotere schorpioen dan die we hiervoor hadden gezien. Die zag gewoon lekker te zitten op het trapje richting ons appartement... Brr, vind het leuk om even te zien maar daarna loop ik er met een grote boog omheen!

Geschreven door Carmenkuijt