Wakker geworden in een gewoon bed. Heerlijk na een paar nachten op een dun matje op een berg. Echte kampeerders zijn we dus niet. Lieke en Annemiek staan vroeg op om de Rinjani te zien bij zonsopkomst. Daarna wat R@LF foto's gemaakt in de geweldig mooie tuin met de Rinjani op de achtergrond. De mooiste moeten we nog uitzoeken. We kunnen ze niet meer op de laptop zetten want de harde schijf is vol.

Na een eenvoudig ontbijt gaan Lieke, Frank en Richard op pad naar de watervallen. Het was oorspronkelijk een wandeling van 3 1/2 uur, maar een uurtje leek ons wel genoeg. Helaas barst Annemiek nog van de spierpijn en laat ze die expeditie even voor wat het is. Zij gaat met onze gids Erwin de omgeving onveilig maken op een scooter. Lieke, Frank en Richard worden begeleid door een lokale gids. Heel vriendelijk maar haar Engels is niet zo heel goed. We lachen af en toe vriendelijk naar elkaar in de hoop gesnapt te hebben wat de andere verteld heeft. We hebben niet zo veel tijd dus in sneltreinvaart langs de watervallen. Na de eerste (Sendang Gile Waterfall) heeft Frank het wel gezien en gaat terug naar het hotel. De wandeling naar de tweede waterval (Tiu Kelep Waterfall) is zo'n half uurtje en we moeten dan ook nog teruglopen en na 3 dagen ploeteren vond hij die wandeling niet zo nodig.
De wandeling naar de tweede waterval is een mooie en ook de waterval is leuk om te zien. We hebben niet veel tijd om er van te genieten, want de reis moet door, naar het volgende hotel. In sneltreinvaart teruggelopen. De gids had moeite om ons bij te houden.

Om 11 uur in de wagen gesprongen om naar de haven van Bangsal te rijden. Tijdens deze voorspoedige reis van bijna 2 uur hebben we wederom gezien dat transport toch ook weer anders kan dan dat wij gewend zijn. Een kalfje kan je gewoon in de laadbak van de pick-up meenemen. Wel goed vastbinden.
Op het strand afscheid genomen van onze gids Erwin. Hij was de afgelopen 8 dagen bij ons. Een geweldig interessante en vrolijke gids. Hij is gespecialiseerd in Nederlanders (kent heel wat Nederlandse woorden), dus als bedankje hebben we hem onze Nederlandse vlag gegeven.

De oversteek gemaakt met een snelle speedboot. Ja, speedboot geeft al aan dat het snel gaat. Wij vonden het nog sneller gaan. Het is immers gewoon oceaan waar we overheen vlogen. Het aanleggen kostte meer tijd dan de oversteek.

Aangekomen op Gili Trawagan toch wel even een cultuurshock. We staan opeens met onze koffers in een enorm toeristische straat. Dit is even iets anders dan rennen door de jungle. Hier moeten we even aan wennen. Slenterend met onze koffers gaan we naar ons hotel. Gelukkig niet te ver want het is lekker warm.

Villa Ombak is een mooi hotel en onze kamers zijn weer geweldig. Dit keer een zandbak in onze badkamer. De badkamer is groter dan de slaapkamer. Hoe verzin je zoiets? Het zwembad is voor onze deur. Weer niks te klagen.
Het is ondertussen 3 uur en we hebben een beetje honger. Voor een snack de toeristische straat maar ingelopen op zoek naar iets eenvoudigs. The Irisch Pub laat ons zien dat het binnenland toch veel beter is. De bediening is ongeinteresseerd, de prijs 2x zo hoog en de burger aan beide zijden bedekt met een krokant laagje koolstof. Daarom duurde het zo lang voordat we onze burgers krijgen.
Toch nog geprobeerd de ober uit te leggen dat het toch iets lekkerder is zonder dat zwarte spul. Kansloos. Lieke en Annemiek hadden niks te klagen en hadden heerlijke kipfingers op. En het blikje Sprite is ook groter op dit eiland.

De middag afgesloten aan het zwembad.

's Avonds weer de drukte opgezocht om te gaan eten. Dit keer meer geluk. Gezellig en lekker gegeten bij Natys 2 Restaurant.

Geschreven door Ralfnaarbali