De nacht was niet zo koud als gevreest. De slaapzak was warm en het matje comfortabeler dan verwacht. Van veel slapen komt het echter niet. Om 2 uur moeten we opstaan en beginnen we met een ontbijt. Ja, om 2 uur! Daarna gaan we op pad. We zijn niet de enige. Er gaat een hele optocht van lichtjes naar de top. Omdat we weer bij het kamp terugkomen gaan de porters niet mee. Zij gaan nog even slapen.
Over de tocht naar boven kunnen we kort zijn. Die was ZWAAR! Het is alsof je een enorme grintberg oploopt. Van elke stap die je zet is maar een klein beetje effectief en ook omdat de helling enorm steil is blijkt het een ongelooflijk uitputtende tocht te worden. Uitgeput komen we gelukkig op tijd op de top aan (voor de schitterende zonsopgang). Daar is het wel enorm koud. En druk! We zijn niet de enige. Wel een geweldige sfeer. Iedeen blij en uitgelaten. Dit doe je niet zomaar. Richard wil nog graag de opkomende zon fotograferen, maar met bevende handen laat hij die maar voor wat het is en gaat bij de anderen op de top zitten. Van een volkome vreemde krijgt hij een slaapzak.
De opkomende zon is inderdaad geweldig om te zien. Nu het lichter wordt is het duidelijk dat de afgronden toch wel diep zijn. Geen fijne plek voor iemand met hoogtevrees.
Er worden nog meer foto's gemaakt. Dit is echt wel een prestatie om trots om te zijn.
Na een half uurtje gaan we weer naar beneden. Glijdend en vallend gaan we weer naar ons kamp, nagekeken door de apen. (had ik al gezegd dat we daar onze eigen toilet-tent hebben?). Daar krijgen we weer een heerlijk ontbijt met beker warme thee.

Om 10 uur gaan we weer verder. We zullen naar de hot-spring afdalen en niet doorgaan naar de oorspronkelijke campsite op de andere kam. Volgens onze gids is dat veel rustiger en hoeven we vandaag niet meer zoveel te doen.
De eerste afdaling gaat moeizaam. Het is een zeer steile afdaling over keien. Annemiek valt een keer en houdt daar een zeer pijnlijke blauwe dikke vinger aan over. We hebben het op dat moment wel gehad met dat lopen. Helaas geen taxi's om te nemen. We moeten doorgaan. Ook dit afdalen kost erg veel energie. Daarom geen foto's. Gewoon geen puf voor. Het is er erg druk. De enorme groep die op de top stond wil, samen met al hun porters, ook over dit pad naar beneden. Onze gids blijkt het inderdaad goed gezien te hebben. De enorme drukte ontlopen we door niet door te lopen naar de oorspronkelijke campsite. We hebben nu meer tijd en komen om 3 uur aan bij de hot-spring (op 2000 meter) waar we in het heerlijk warme water van zo'n 30°C gaan zitten. De vermoeiingen vergeten we even. Om 5 uur is iedereen weg en hebben we het gebied voor ons alleen.
Na een heerlijk diner gaan we vroeg naar bed. We zijn immers al vanaf 2 uur op.

Geschreven door Ralfnaarbali