De dag begon al vroeg. Ik werd zelf half 6 wakker. We zouden 9 uur worden opgehaald door een gids en chauffeur. Even snel een ontbijtje gegeten (mama helaas alleen haar cafeïne shotje i.v.m braakneigingen). Voor mij natuurlijk m'n favorite; scrammbled eggs met bacon! Toen snel onze koffers (rommelig) ingepakt en off we go! De bagagedragers waren er nog niet dus dan maar zelf gedragen (respect voor mannen die dit heel de dag doen in de snikhete zon). We hadden sinds gister middag geen wifi meer gehad dus we waren weer even de mobiele eenheid toen we bij de lobby voor 10 minuten wifi konden gebruiken. Na al onze social media bijgewerkt te hebben werden we verrast door onze vorige gids Dewa! Dat was leuk want de vorige keer deed hij het heel goed! We stapten het busje in en de chauffeur was een andere; Wayan, ook een aardige gozer. Onze eerste stop was bij een 15e eeuwse tempel (Pura Beji) waar we kleden (sarong) om onze middel kregen. Erg mooi om te zien en met de uitleg van Dewa was het een leuke en unieke ervaring. Daarna was het een tijdje in de auto door kronkelpaden en smalle weggetjes. Het werd steeds bewolkter en regen was niet te vermijden. Helaas kwam dat het uitzicht op de vulkaan (die sinds 1926 niet meer is uitgebarsten) niet ten goede. Alsnog was de weg er naar toe alleen al een unieke ervaring. Fijn dat we zo'n goede chauffeur hadden, ikzelf had dit niet gedurft, ook al heb ik mijn rijbewijs ;). Met een volle blaas continueerde we onze reis op hobbeltjeswegen onderweg naar Sidemen. We namen rond half 2 een stop bij een restaurant met een geweldig mooi uitzicht over de rijstvelden. Echt net als in een schilderij. Helaas voelde mama zich nog niet tiptop in orde dus wij drieën leefden ons uit op het buffet. Waar ik van gesmuld heb waren de gefrituurde bananen, wat een uitvinding! Dit ga ik voortaan bestellen bij de chinees. Onze laatste sightseeing bestemming was een 11e eeuwse tempel (overigens wel gerestaureerd) die aan een grot lag. In die grot leven duizenden vleermuizen! Gelukkig konden we er niet in maar bekeken we ze op gepaste afstand. Ook hier kregen we mooie doekjes omgewikkeld. Er waren immers gewoon mensen aan het offeren en bidden op deze eveneens toeristische attractie. Toen we uitgekeken waren (uitgefotografeerd in papa zijn geval) reden we naar ons hotel. Aangekomen werden onze koffers naar onze kamer gebracht, de dragers, inclusief papa en frank, moesten wel minstens 30 treden af. We werden bijzonder verrast door de grote van onze kamer. De openheid zorgde voor enige angst voor insecten maar gelukkig hangt er om elk bed een net heen. Terwijl wij genoten van het razendsnelle wifi netwerk kwam er één van het personeel naar ons toe om te vragen wat we wilden bestellen voor het avondeten, met kaart en al. We vertelden dat we om 7 uur naar het restaurant zouden komen, maar het kon ook gewoon naar de kamer gebracht worden, wat een luxe. Ik nam even snel een douche, die zich bovendien ook in de openlucht bevind. Gelukkig wel zodat niet heel het hotel mij kan zien. Rond de klok van 7 uur gingen we naar het restaurant en genoten we van ons avondeten. Moe en voldaan lig ik nu op bed (met musqitonet om me heen) terwijl het keihard begint te regenen. Onze badkamer zal morgenochtend wel verzopen zijn.

Geschreven door Ralfnaarbali