Vandaag gaan we voor enkele mooie uitzichten, die enkel te voet te bereiken zijn (of met een toeristenbusje maar dat lijkt ons iets voor later...).
We dalen om 10h30 vanuit Torla af naar het dal over een steil pad vol keien en komen dan uit bij de brug over de Rio Ara, het startpunt van de wandeling naar de Ermita de Santa Ana.
De weg is breed en goed bewandelbaar. Er is een sluipweg door bossen en struikgewas maar de ervaring van de dag voordien indachtig besluiten we hier niet voor te gaan.
De brede weg waarvoor we kiezen maakt een grote omweg dus zoeken we toch naar een binnenweg, die na een uur klimmen blijkt uit te komen in dicht bos en struiken. Sporen van wroetende wilde zwijnen doen ons beslissen om niet verder te gaan en terug te keren naar het dal om braaf de aangeduide weg te volgen.
Een zeer stevige klim van 5km brengt ons 500m hogerop. We doen er 2,5 uur over, zoals de route voorschrijft... Onderweg komen we geen kat tegen, enkel mountainbikers en af en toe het toeristenbusje dat veel stof doet opwaaien...
Sint Ana heeft niet veel te vertellen, het kapelletje lijkt al eeuwen dichtgetimmerd, maar het uitzicht is mooi en we zien Torla in de verte.
Onze spieren en knieën hebben het nogal te verduren op de terugweg.
Misschien ligt het aan het steile pad naar beneden of aan de voorafgaande wandelingen de afgelopen 2 weken maar wij zijn, als we om 18h in Torla aankomen, nogal kapot. We hebben maar 1 'mirador' gehaald, maar dat was blijkbaar genoeg voor ons.
We strijken neer op het eerste terras dat we tegenkomen en nuttigen het lokale bier met limoen, heerlijk...
Torla, een zeer pittoresk stadje vol gezellige restaurantjes en kroegen, vriendelijke mensen en een schitterende omgeving. We missen het nu al, want morgen trekken we weer verder.

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen