Vandaag wordt het de langste rit van de hele vakantie, van Colorado Springs naar Santa Fe, meer dan 500 km.
Het ontbijt zou staande genuttigd moeten worden aan een toog bij de receptie, maar wij hebben dit aan ons laten voorbijgaan en op onze kamer gegeten - knus en gezellig.
We rijden door de vallei via een kleinere baan naar Canon City, waar de fameuze Royal Gorge Bridge hangt, 291 m boven de Arkansas River, de hoogste van Noord Amerika.
De brug is adembenemend, de diepte van de kloof ook, maar de inkomprijs voor het attractiepark en de kabelbaan kan ons niet overtuigen. Bij de ingang staat overigens een waarschuwingsbord waar je niet naast kan kijken. We rijden verder, over een prachtige en zéér rustige weg door de bergen naar Poncha Springs, waar we via de 285 rechtstreeks naar het zuiden rijden naar Santa Fe.
Marina ontdekt dat we bijna aan het Great Sand Dunes National Park voorbij rijden, en we beslissen dat we dat ook meepikken.
Maar voor we daar aankomen, rijden we door de grootste hoogvlakte die we ooit gezien hebben. We rijden een kleine 100 km alleen maar rechtdoor, geen bocht.
Weids is een te klein woord voor deze streek: links en rechts +3000m hoge bergen, en daartussen een vlakte van meer dan 50 km breed.
Een kleine afslag (20 mijl!) brengt ons bij de Great Sand Dunes. Van ver zijn deze al herkenbaar, en lijken ze hoog. Maar als je erbij staat: duinen van meer dan 230 m hoog! Nooit gezien, vooral omdat de zee duizenden km ver weg is. Het is een geologische anomalie, die ervoor zorgt dat het zand van de vlakte daar ophoopt.
Het is de omgekeerde wereld: we moeten eerst door het water om tot aan het zand te geraken. En de zandbergen, blazen ons omver, letterlijk en figuurlijk. Mensen zijn zo klein daar, niet meer dan mieren. We kunnen er met moeite weg, en de wind zit daar zeker voor iets tussen.
De laatste drie uur zijn enorm gevarieerd: eerst een waterig zonnetje, dan een plensbui van jewelste met bliksem en regenbogen en al, dan een sneeuwbui met striemende winden, en tenslotte een zonsondergang met kleuren die we nog nergens gezien hadden.
Rond 9 uur, het is al donker, arriveren we in Santa Fe.
Resultaat? Doodmoe en een kot in de nacht eten, maar van geen minuut spijt gehad.

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen