We vertrekken vroeg 's morgens, de San Bernardino bergen hangen nog in de mist. We hebben maar 1 dag in Los Angeles en willen een beeld krijgen van de stad. Er zou niet zo veel te zien zijn, maar dat willen we met eigen ogen zien ;).
We moeten maar 90 mijl rijden maar het is erg druk. Bijna gans de rit op banen met 3 / 4 / 5 rijvakken.
In het veelgeprezen stadsgedeelte Santa Monica wandelen we over de oude, houten pier vol attracties.
Santa Monica ligt op een hoge klip die uitkijkt over de baai. Langs deze klip loopt het smalle maar mooie Palisades Park, en daarnaast een bijzonder drukke highway. Koning auto zwaait de plak in Amerika. Parkings vind je overal en afstanden worden uitgedrukt in 'minutes / hours driving'. Veel wegen zijn niet voorzien voor wandelaars of fietsers, tenzij in de steden. Onvoorstelbaar maar waar, er is zelfs een parking op het strand, dat door een rij van 10 tallen reuzegrote vuilnisbakken wordt omzoomd. Hoewel er in dit land helaas enorme hoeveelheden afval worden geproduceerd, wordt er toch haast overal op toegezien dat de rotzooi ook wordt opgeruimd.
Op het strand en in de stad, ook in de dure winkelcentra, zie je haveloze daklozen, sommigen duidelijk gedrogeerd en nog erg jong. Het contrast is schrijnend. 'Social security' dekt hier duidelijk niet alle noden.
Rond 4 uur houden we het voor bekeken, Santa Monica kan ons niet echt bekoren. We doen door de enorme drukte bijna een uur over de 15 mijl van Santa Monica naar Beverly Hills, waar onze B&B zich bevindt, al kozen we voor de kortste weg. Ook hier is het verkeer hectisch. We wandelen wat rond in onze buurt waar in de zijstraten mooie huizen staan.
We bereiden onze terugreis voor en nemen het laatste avondmaal in een gezellige bistro. Nog één nachtje slapen en morgen vliegen we terug naar huis.

De reis zit er op. Het was weer een prachtige ervaring.
We legden zo'n 5.400 km af tussen 27 april en 16 mei in een landschap dat ons nooit verveelt. Dat lijkt veel maar de wegen zijn meestal goed (behalve als je de badlands induikt) en ik had een fantastische chauffeur ;)!
We ontmoetten mensen van divers pluimage. Ongecompliceerd, vriendelijk en zelfbewust, zo hebben wij de gemiddelde Amerikaan in 'the South West' ervaren. Maar zacht praten is niet hun sterkste kant!-) We zagen ook een enorm verschil tussen rijk en arm. De dorpen en stadjes zijn rommelig en wat zielloos, maar zeer praktisch: je vindt er wat je nodig hebt onderweg.
We hebben na 3 reizen in dit landsgedeelte nu wel een beeld van wat het landschap te bieden heeft. Wij zijn en blijven verliefd!
Hoewel de reis vrij goed was voorbereid en alle logies waren gepland, zijn we toch weer elke dag even uit onze 'comfortzone' gestapt.
Je weet immers nooit wat er de volgende dag op je pad komt, maar is het hele leven niet zo? Wij reizen om te leren, om te relativeren.
De onmetelijke weidsheid van de vlaktes, de gebergtes en de verre einders, de natuurwonderen die ons telkens blijven verbazen, daar doen we het voor.
We maakten deze blog om er later opnieuw van te kunnen genieten, het geheugen is immers kort :). Hopelijk heb jij er ook plezier aan beleefd. Groetjes, Peter & Marina.

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen