Diest - Chicago, met vertrek om 11 uur in Zaventem, is een 'piece of cake': een vlekkeloze, slapeloze vlucht.
De sneeuw verwelkomt ons op de tussenlanding in Chicago. De gebruikelijke security check wordt een regelrechte ramp, zeker als je maar anderhalf uur tijd hebt en het vliegtuig met een half uur vertraging aankomt.
De ervaring leerde ons al vooral geen fruit mee te nemen, gevaarlijk voor de volksgezondheid, niet te lachen heel braaf te 'queuen'.
De organisatie liet nogal te wensen over, ondanks onze 'expres tickets'. Vliegtuigje gemist, maar niet getreurd, there is always another one in de USA.
Peter zet zich in de waiting space naast een Aziatische Amerikaanse dame, die haar pizza net op tijd van de stoel haalt.
In het vliegtuig blijken wij niet naast mekaar te zitten. Dezelfde dame staat gewillig haar plaats af aan Peter 'because you didn't sit on my pizza'. Zij belandt dus naast een charmante heer en mijn radartjes bespeuren onmiddellijk 'love in the air'. Inderdaad, 2,5 uur later wisselen ze hun tickets, zijn leesboek en handjes uit :).
Life is a trip!-)
Het is al donker om 21 uur (voor jullie al 5 uur 's morgens) als we onze auto oppikken bij Alamo, die oude bekende, en de stad inrijden, een half uurtje verder.
We beslissen toch nog even 'downtown' te trekken, maar een half uurtje lopen. De bekende gebouwen stellen niet zo veel voor, wat we ook niet verwachten. Zaterdagavond, uitgaanstijd voor de Amerikaanse jeugd. Deze oudjes vinden een gezellige bar en met grote honger storten we ons op het lokale bier en, believe it or not, fried pickles! Nog lekker ook.
Om 24 uur vallen we in een diepe slaap voor 5 uur. Toch een vreemd beestje, jet lag, maar voorlopig valt het mee.
We beginnen vroeg aan de dag, eens kijken wat het ontbijt te bieden heeft. Daarna een voorraadje eten en drinken inslaan en off we go! Richting Colorado Springs.

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen