Met vreugde in het hart verlaten we Las Vegas!-)
Peter loodst ons feilloos langs de brede highway, naar rustiger oorden. Ik zou het hem niet nadoen. Trump tower kijkt ons meewarig na... isn't it great in Vegas?
Als we de voorsteden achter ons hebben gelaten, wacht ons de grote ruimte. Het heeft hier blijkbaar onlangs geregend, plassen aan de zijkanten van de wegen. Bizar, in deze woestijn. We naderen Death Valley, in onze gids beschreven als een verzonken trog in de aardkorst, waar zich het laagste punt van het westelijk halfrond ligt. Fascinerend vind ik dat. Het park is 225 km lang en wordt begrensd door hoge bergketens, die de hele dag onze buren zijn. De temperatuur schommelt tussen de 37 en 40 graden, niet hoog hier.
We rijden door het park, langs de immense vlakte, en stoppen bij enkele uitzichtpunten. Bij Badwater, meer dan 80 meter onder de zeespiegel, lopen we door de zoutvlakte. Bij Zabriskie Point, dat een geweldig uitzicht biedt op de lemen heuvels van Golden Canyon. Langs Artist's Palette, met zijn vele kleuren. En als top of the bill, bij Dante's View, dat dan weer 1650 meter boven de zeespiegel ligt en de hele vallei toont.
Vlak voor het verlaten van het park krijgen we nog uitzicht op Sand Dunes. Ik kan het niet laten er even in te lopen.
Het is al laat en nog 2 en half uur te rijden voor onze bestemming.
We rijden door enkele bergketens in de langzaam ondergaande zon. Muziekje op de achtergrond en bollen maar. Plots knallen we over een dikke kei. We realiseren ons plots dat we de laatste 2 uur amper een auto zagen, laat staan een huis. We willen ons niet inbeelden wat we zouden doen als we hier panne krijgen. We passeren het enige dorp tussen Death Valley en Ridgecrest, een mistroostig industriestadje met vervallen huizen en al even vervallen industriële installaties, blijkbaar voor opgravingen naar mineralen.
Een uurtje later bereiken we veilig Ridgecrest :).

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen