We nemen 's morgens een stevig ontbijt in ons gasthuis. De avond voordien heeft de gastvrouw ons gewaarschuwd onze deur goed dicht te houden, de schapen zouden wel eens kunnen langskomen op zoek naar eten... Ze geeft ons graag wat uitleg over haar paarden en haar landgoed, dat 900ha groot is en een fjord met strand, een waterval, een stuk berg en een weiland omvat. In IJsland is elk stuk grond in particulier bezit, de staat bezit niets. Vreemd voor ons.

We vertrekken al om 9 uur want we plannen langs de Oostelijke fjorden te rijden, die bestaan uit een groot aantal diepe en minder diepe fjorden, van elkaar gescheiden door steile, smalle en hoge bergketens. Aan de zeezijde zijn ze meestal het hoogste.
Een eerste stop maken we bij een klein kerkje in Stafafell. Ik loop even over het kerkhof en merk een herdenkingssteen op uit vorige eeuw. Een koppel heeft 5 erg jonge kinderen verloren. De levensomstandigheden waren hier bijzonder hard...
Ik maak onderweg voortdurend foto's van het landschap. Uitgestrekte bergketens, grote vlaktes, brede stranden, een open hemel met veel zon, mist die boven de zee of de bergen hangt, het verandert voortdurend. Wij krijgen er niet genoeg van.
We zien boerderijen in de verte, kleine vissersdorpjes, schapen, paarden, maar geen rendieren, al zou het er in deze streek van krioelen. Onze gastvrouw vertelde ons dat er maar met mondjesmaat op geschoten mag worden dus de kuddes breiden uit, met veel schade als gevolg.

Na ons avondmaal in Egilsstadir, een naar IJslandse normen vrij groot maar voor ons oninteressant stadje, maken we een wandeling vanuit ons gasthuis. De streek hier is groen, veel dennenbomen, kleine berkenbomen en zelfs gras en veel bloemen. We volgen een prachtig riviertje. De zon gaat hier niet meer echt onder dus verdwalen is moeilijk.

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen