Vandaag hebben we een flink stuk weg voor de boeg. We rijden richting noordwestelijke fjorden.
Nu ik hier foto's oplaad merk ik dat we onderweg bij minstens 3, 19de eeuwse, kerkjes en enkele plaggenhutten zijn gestopt. Op maandag zijn de meeste kerkjes blijkbaar gesloten maar daar vindt Peter iets op.
Het landschap is dooraderd met rivieren, beekjes en poelen. Ijslandse paardjes zijn hier zo veel voorkomend als bij ons koeien. Het kweken ervan is een nationale hobby.

Op de hoogvlakte tussen Noord- en West-ijsland (Vatnsdalsholar) zie je een groot aantal heuveltjes, gevormd aan het einde van de laatste ijstijd, door een gigantische aardverschuiving. Zo ontstond het meer Flodio.

Wij rijden enkele km het binnenland in via onverharde weg en komen uit bij de Kolufoss waterval, die uitmondt in een gigantisch diepe kloof, werkelijk indrukwekkend. We wandelen er aan beide zijden langs.

We rijden langs 2 fjorden, steeds wisselende landschappen.

De Westfjorden zijn het meest afgelegen deel van IJsland. Er is een overweldigende hoeveelheid rust en ruimte. We rijden enkele uren langs de indrukwekkende kuststrook en deels door het binnenland en komen amper een wagen tegen. Delen van de weg zijn niet verhard, wat gigantische stofwolken veroorzaakt. Het loont de moeite. Rond half 7 komen we aan in ons volgende verblijfplaats waar we even op verkenning gaan. De rest is voor morgen.
Hasta la vista!

Geschreven door Peterenmarina.wijreizen