Beide zijn we weer voor de wekker wakker. Al om zes uur en ik ben minder fit dan gisteren, maar ga er wel uit. De koffieautomaat geurt door de caravan. Erik vertrekt op de fiets en het is vandaag een stuk aantrekkelijker om te fietsen, want het is mooi weer, ook al is de ochtend nog koud en zijn fietshandschoenen net genoeg. Erik is er sneller dan gisteren en geniet weer van de mooie tocht over de heide. Zijn cursusdag over geriatrie is minder interessant dan gisteren en zijn examen dat volgens de Amerikaanse standaarden ingevuld moet worden en dus niet helemaal realistisch is voor de Nederlandse hulpverlening situaties haalt hij wel. Het is waarschijnlijk zijn laatste cursus want het is nog maar een jaar dat hij werkt.
Ik ben al om zeven uur onderweg naar de Aldi in Epe, omdat er een fietsendrager voor e-bikes te koop is voor 200 euro. Helaas zijn ze al uitverkocht, zodat ik nog even naar Vaassen rijdt en daar heb ik meer geluk. Ik koop direct een nieuwe naaimachine voor 50 euro, want mijn oude loopt telkens vast in de spoel. Ik doe nog een tasjes boodschappen voor de komende twee dagen en kom om half negen terug op de camping waar langzaamaan het leven begint. Ik zit achter de computer om de geredigeerde stukken in mijn boek uit te werken en later buiten in het zonnetje om in mijn boek verder te redigeren. Ik zit zelfs in korte broek en hemd.
Na de lunch zie ik dat ik al bijna weg moet, want ik heb met Erik afgesproken. We fietsen elkaar tegemoet over dezelfde knooppunten. Ik vind het genieten, het is heerlijk fietsweer en de natuur is ook werkelijk natuur. Het enige dorp dat ik zie is Vierhouten en verder is het veel heide, dennenbomen, bos, een grote zandvlakte (Beekhuizerzand) beekjes, felgroene blaadjes aan de bomen en mooie witte en af en toe een grijze wolk. Bij knooppunt 53, waar we om 16.30 uur hebben afgesproken, bel ik Erik die direct opneemt. Gelukkig, want ik was al bang dat hij op de fiets zat, maar hij praat zachtjes en heeft net zijn toets afgerond. Eerst denk ik dat ze een uur zijn uitgelopen, maar ik blijk een uur te vroeg te zijn. Balen zeg en ik hoop dat mijn accu het haalt als ik verder fiets. Ik blijk nog maar 10 kilometer te moeten en doe alles erg rustig aan. Ik neem veel foto’s, stap veel af en geniet er ook wel van. Erik komt al vrij snel en we ontmoeten elkaar op de prachtige zandvlakte. Je kunt je niet voorstellen dat dit Nederland is. Het zou ook Afrika kunnen zijn. In het zonnetje drinken we de meegenomen koffie en de Twix uit het lunchpakket van Erik. Dezelfde weg terug is geen probleem. Die kun je best vijftig keer fietsen zonder je te vervelen. Het valt me deze dagen op dat er zoveel groen is in Nederland en die gedeeltes zijn bijna allemaal hier.
De wijn en de nootjes komen op tafel en we zitten in de voortent, want de zon is weg. Ik kook pasta en na het eten begint het een beetje te regenen, waardoor het ook meteen wat kouder wordt. De camping is vol en er is veel bezoek bij de opa’s en oma’s.
De avond zitten we in de caravan, want het is daar veel comfortabeler.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis