Het tweede nachtje gaat het slapen al beter, toch zijn we redelijk vroeg wakker om 8.00 uur. Dat was ook precies de bedoeling want vandaag hebben we een afspraak met Peter en Evelien en we mogen daar een eindje voor fietsen. Gisteren hebben we de route al uitgezet. Nog ouderwets op de kaart, opgeschreven op een papiertje dat op het frame van de fiets is geplakt.

Eerst genieten we van het nieuwe koffiezetapparaat, de waterkoker en Erik doet zijn broodje in de oven. Buiten vind ik het net te fris en dat is een nadeel van de caravan. Met een tent had ik wel buiten gaan zitten. Maar ja, het is april, het mag nu toch nog wel.
Als je eenmaal staat met een caravan is het wel erg fijn. De badkamer, afwassen onder de luifel waar je de fietsen droog hebt staan en de stoelen kunt laten staan. Erg luxe.

Onder de luifel op het oosten zonder wind is het best warm en het is moeilijk te bedenken wat we aan moeten. Als gauw blijkt dat we iets te positief zijn geweest en de temperatuur hoger inschatte dan die werkelijk is. Erik heeft zelf alleen fiets handschoenen zonder vingers en een dunne jas. Ik stop na 15 kilometer omdat ik nog steeds niet warm ben gefietst en doe mijn onderhandschoenen aan en een extra t-shirt. De gehele dag wisselt de temperatuur enorm. Met zon is het best goed te doen en zonder zon is het koud.
De tocht gaat via Boekelo waar ik nog ben geweest bij de familie ten Thije om carnaval te vieren en via Oldenzaal waar ik een aantal malen bij Esther ben geweest. Het is ook echt wel een hele leuke stad in een prachtige omgeving. Aan het kapelletje op een heuveltje herken ik dat we vlakbij Esther zijn en als we omkijken zien we dat het twee minuten fietsen is. Op internet heb ik gezien dat Esther haar droom heeft waargemaakt en een kleding winkeltje heeft. Al fietsen door de stad komen er veel herinneringen boven aan onze vriendschap.
Ten noordoosten van Oldenzaal is het werkelijk fenomenaal mooi met een heuvelachtig landschap, bomenrijen en boerderijen. Ik waan me in Oostenrijk en Erik in Engeland. Dat buitenland gevoel hebben we hier sowieso wel. Het is zo rustig, zo mooi, zo veel natuur, zo veel hout en zo veel ruimte. De route is gevarieerd. Zandwegen, landerijen, akkerbouw, bossen, vennetje, wilgen aan beekjes, mosachtige velden en moerassen wisselen elkaar af. Ook de fauna laat zich zien, zoals een fazant, reeen, buizerd, ooievaars, eerste zwaluw en twee agressieve herdershonden die gelukkig aangelijnd zijn.
We fietsen langs het Twentekanaal en zien het Twentestadion. Even verderop is het vliegveld en daar staat een grote Jumbo. Deze kon net aan landen omdat de wind gunstig was, want de landingsbaan is kort. Vanwege Corona zijn er weinig vluchten en moesten ze geparkeerd worden. Het is een spectaculair gezicht om zo’n bakbeest te zien staan achter het bos.
De knooppunten komen niet altijd overeen met de kaart, waardoor we iets later dan gepland bij de camping Olde Kotte aankomen. Het is een prachtige natuur camping aan de Dinkel en de camping is bijna leeg.
In de voortent staat een lunch voor ons klaar en dat is heerlijk, want we hebben er al 55 kilometer op zitten. P en E hebben een Kip caravan gekocht met een Frans bed. Ook heel mooi en comfortabel.
In de voortent is het heerlijk comfortabel als de zon schijnt, we kletsen en eten en voordat we het weten zijn er al twee uur voorbij.
De terugweg is een route die google voor ons heeft uitgezet en loopt precies tussen 2 N wegen door. Ook deze tocht is heel erg mooi, behalve het stuk tussen Losser en Glanerbrug. Dat is druk en langs de weg.
Bij de Jumbo doe ik nog enkele boodschappen en we zijn rond 17.00 uur weer terug op de ⛺️.
We borrelen vandaag en door de WiFi toch ook weer veel op de apparatuur. Alle foto’s worden geappt, tikkie gestuurd voor de waterkoker die we kochten voor e en p, op Funda huizen kijken, mails en whatsapp.
Vandaag heeft Ruut een scan en bloedonderzoek gehad. Volgende week de uitslag. Nu het zo goed gaat, verwacht iedereen natuurlijk dat het weer helemaal goed is, maar het blijft toch steeds heel spannend. En hij kreeg ook een vaccin tegen corona.
Ruut en Veronique gaan trouwens 10 dagen in onze caravan. In mei gaan we een week naar een camping bij Emst en we zetten hem daar eerder op voor hun. Daar zijn ze heel blij mee.,
We eten quiche en sla en brood/cracker.
Na het eten wandelen we nog een klein stukje over het wandelpad dat tussen de beek en een aantal houten huizen loopt. Het is weer een buitenland gevoel. Daarna weer lekker in de caravan die echt wel mijn hokje aan het worden is.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis