Vanmorgen heb ik twijfel of ik wel moet gaan skien, maar Malou heeft toch een maatje nodig. Evelien en Kim twijfelen en ik zie al aankomen dat er niet heel veel gaat gebeuren. Het sneeuwt vandaag en dan heb je ongeprepareerde pistes. We gaan met zijn vieren naar boven en het is eigenlijk heel prachtig. Alleen al het wandelingetje van 10 min. Naar de lift over de weide die bijna maagdelijk wit is met de gele huizen eraan is indrukwekkend. Vandaag helemaal omdat er ook sneeuw op de bomen ligt.
Boven is het zicht heel prima met een skibril. Kim en Evelien moeten naar het dorp omdat de helm van Kim kapot is. Via de app horen we dat ze na 1 afdaling gaan zitten, omdat het niet lekker gaat. Ik moet erg inkomen en weer vertrouwen terugkrijgen. Na 1,5 piste lijkt dat wel te lukken en ga ik best redelijk naar beneden. Evengoed rustig aan, maar niet meer zo harkerig en angstig. De pistes zijn trouwens helemaal niet gemakkelijk, want er liggen enorm veel heuvels en de sneeuw is natuurlijk af en toe wat dieper. Wel heel goed te doen. We genieten het meest van de 17. Vooral het onderste gedeelte is heel rustig. We zijn zowat met zijn tweeën. ‘S Avonds in de apres ski bar heeft een goede skiër veel respect voor me dat ik van de 17 af kwam, want hij vindt dat een moeilijke piste.
Ik val trouwens wel behoorlijk als ik de controle verlies en me naar 1 kant van de piste laat glijden. Ik zie de rand en denk laat maar komen. Dat is een goede rem zo’n rand. Lekkere tiefsnee . De rand is echter knoerthard en ik vlieg eroverheen, terwijl mijn skies blijven staan. Ik moet er wel om lachten en het duurt even voordat ik mijn skies aan heb. Ik sta 40 meter boven de lift en daarna moet ik ze weer uit voor de gondel de Flying Mozart. Het sneeuwt bijna de hele dag.
We lunchen wel samen met Evelien en Kim. We zijn daar om 13.15 uur. Zo leuk dat app contact mogelijk is in Europa. Vroeger stuurde we zo af en toe een sms en dan maar hopen dat die werd gelezen en vooral werd begrepen. Nu kunnen we echt overleggen. E en K hebben er geloof ik ruim twee uur gezeten als wij aanschuiven. Zij vinden het heerlijk.
In de middag starten we met zijn vieren op de 17, maar Evelien is echt in een bad bui als het om techniek gaat en zijn besluiten te stoppen en met de gondel terug te gaan. Wij genieten nog enorm en het is gewoon een beetje kicken om goed over die bergjes te gaan. Ik weet niet meer wat we allemaal skiën, maar we genieten enorm in de sneeuwende bergen. We zijn vaak alleen op de piste en dat wil je.
We besluiten de 12 nog te doen, maar het moet wel in 20 minuten anders missen we de lift. Het is net even boven mijn kunnen en Malou is een goede gids. ‘ Als we doorskien moeten we kunnen halen’, zegt ze. Oké, doorskien. Met de pap in de benen komen we 4 minuten voor sluitingstijd aan. We maken een leuk praatje met twee Oostenrijkers. Die zie je hier best veel. En ook Engels sprekende zie je veel.
De afdaling gaat ook nog prima, maar ik ben wel erg moe, zodat ik besluit met de gondel naar beneden te gaan. Als we daar aankomen is die natuurlijk ook dicht, dus ik moet wel skiën. Het gaat al schemeren en het is zo kicken op de piste. Als we terug zijn voelen we ons geweldig en vinden dat we een topdag hebben gehad. Ik ben blij dat ik deze dag heb kunnen bieden aan Malou.
We hebben afgesproken te gaan apres skien en wij zijn laat thuis. Dus we vertrekken vrij snel weer, zodat ik niet eens te tijd heb om te schrijven of te lezen. Hoe deden we dat vroeger met de vrouwen? en niet zo gek dat we na zo’n week dwars af waren.

We lopen door de sneeuw naar de Dampfkessel en daar is het best heel gezellig. Ze hebben verschillende hoeken. Praat hoeken, zit hoeken, dans hoeken. Het is meteen leuk, maar niet spectaculair, maar dat weten we ook. Dat duurt altijd even en je moet even wat mensen leren kennen. Ik zie wel dat er jongens gluren naar onze meiden maar niet durven te praten met ze. Evelien en ik besluiten als moeders even weg te lopen en te kijken wat er gebeurt, maar de meisjes lopen als jonge eendjes direct achter elkaar aan. Malou voelt zich volgens mijn een beetje verloren, maar doet heel leuk mee. Ze ziet er heel leuk uit met een muts op haar hoofd.
Een man gaat polonaise doen met ons, ik zit er niet op te wachten, maar ach we doen wel mee. Daardoor komen we op de herenafdeling terecht en daar krijgen we een klik met 3 mannen die morgen vertrekken. Het is grappig. Kim en Malou hebben veel lol om hun moeders en ik speel het spel mee door een beetje gek te doen. Ik vermaak me ook echt trouwens, maar denk ook dat thuis zitten ook heerlijk is.

Er gaan toch vier potten bier in. Dat is 1,4 liter bier, reken ik later uit. Ik voel dat ook als ik in de ochtend wakker wordt.
Op straat hebben we dronken lol. Het is prachtig weer, het sneeuwt nog steeds. We maken foto’s en komen wat mensen tegen waar we praatjes mee maken omdat we een pizzeria zoeken. Een man zegt dat hij Herman heet en ik zeg,’ Herman? Herman Maier? Oh het is Herman Maier’ en doe net alsof het de beroemde Herman Maier is. Iedereen speelt het spel mee.
Na twintig minuten lopen komen we bij een pizzeria en halen daar 2 pizza’s. In het appartement eten we het op. Malou en Kim samen noodles en pizza, Evelien en ik ook samen een pizza.
En dan lekker slapen.

Ik snurk in de nacht en Malou ligt er wakker van. Dat is dus de alcohol. Vervelend voor haar.
Ik droom van Bono, hij geeft een miniconcert en ik met een aantal anderen ben uitgenodigd. Ik doe een beetje zenuwachtig dat ik hem nu kan aanraken en hij reikt zijn hand naar me uit, zodat we contact hebben. Daarna hebben we nog een gesprek over het starten van een bedrijf, waarbij hij de tip geeft van een website van zijn vrouw en dat is precies de website die ik moet hebben. Het is zo levensecht dat ik me bedonderd voel als blijkt dat het een droom was.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis