Gisterenochtend stonden Erik en ik op om rustig te ontbijten en daarna nog het een en ander te doen. Even de groene bak vullen, even het konijn oogdruppels toedienen en de laatste afwas te doen. We vertrekken iets eerder dan gepland naar Ina waar de Valys taxi om 10.45 uur zal aankomen om ons voor € 100,- retour met vier personen naar Rotterdam te brengen en dus ook weer te halen. We parkeren de auto voor de komende twee weken op de Kennemerlaan en dan begint het wachten op de taxi. Het duurt en duurt en uiteindelijk kwam hij aan om 11.20 uur. Een busje waar we op hoge stoelen in zitten en de bagage ook in de riemen staat op de grond, zodat die niet kan gaan schuiven.
Fantastisch op tijd komen we aan en het inchecken gaat zeer voorspoedig. We hoeven alleen ons paspoort te laten zien en moeten de rest bij de receptie regelen en dat lukt ook prima. De eerste zitting eten is gelukt.
De kamer ziet er prachtig uit. Genoeg ruimte in de kast, de bedden naast elkaar geschoven en er is geen tijd om verder te kijken, want we moeten al snel naar dek 8 naar het theater voor de safety oefening. Reddingsvest mee.
Ina en Karin verstaan en spreken eigenlijk geen Engels en ik heb ook soms moeite om het goed te verstaan.
Er is een aantal mensen bij die redelijk slecht ter been zijn en ze moeten de trap oplopen naar de reddingsboot. Als we die hebben gezien willen we direct weg en naar het buffet want we hebben best trek. Erik brengt de reddingsvesten naar de kamer, maar ons pasje blijkt niet de sleutel van de hut te zijn en de sleutel hebben we achtergelaten in de hut. Wij krijgen ondertussen een plek voor 4 personen in het drukke restaurant en als we ons bordje hebben gepakt, komt Erik al aanlopen.
Ze hebben heerlijke Wasa glutenvrije crackers, super veel lekkernijen om in de salade te verwerken, vis, vlees, Engelse toetjes en soep. Veel dus weer en het is echt mogelijk om hier gezond te eten. Ik ga mijn best doen. Het is enig want we hebben uitzicht op buiten terwijl we Rotterdam uitvaren. Zo enig om langs de Euromast te varen, langs de ss Rotterdam en de Erasmus brug en de Adia die ernaast ligt klein te zien worden. Karin gaat roken en als ze terug komt ziet ze verschrikt op haar app dat Marko en Annelies langs de kade stonden om ons uit te zwaaien. marko stuurde een foto van hun voor de boot, maar Erik en Karin dachten eerst dat het van hun eerdere reis was. We zijn te laat om nog te zwaaien natuurlijk maar Erik heeft Marko nog wel even aan de telefoon.
We lopen nog op dek 10 en 11 terwijl we langs Hoek van Holland varen, bellen we Ruut die aan de morfine zit en nu minder pijn heeft, maandag een mri krijgt en vrijdag de uitslag. Spannend wat het zal zijn.
Na het eten gaan we de koffer uitpakken en dat is best veel werk om in de kast te stoppen, want ik heb veel mee, maar dat lukt dus echt in alle kasten.
We hebben om 17.15 een borrel van Kras in de Ierse pub en besluiten daar een glaasje wijn te drinken. We kletsen gezellig en moeten ook af en toe lachen om andere mensen enzo.
We eten in het Kensington restaurant aan tafel 18. Even gedoe met tafels en ze hebben maar voor drie personen ingeboekt voor ons. Nou ja, het komt goed en ik vermoed dat de eerste zitting drukker is op deze boot. Karin en ik zijn zo’n beetje de jongste en de knapste. Veel bijzonder ogende Engelse mensen, dikke mensen, niet onverzorgd, maar gewoon niet van deze tijd en veel vrouwen met dikke en enorme boobs.
Het eten is prima, wordt wel iets te snel opgediend en we hebben zoals altijd aardig obers. We hebben een keuze menu.
Na het eten zitten we nog even in een zitje in de bibliotheek. Het is een zitje als je direct uit het restaurant komt. Ik loop naar de kamer om leeswerk te halen en op de terugweg kan ik ze niet meer vinden. Ik heb in mijn hersens opgeslagen dat ze aan de andere kant van het Kensingtons restaurant zitten en loop vast omdat ik niet door het restaurant kan lopen. Ik vraag drie verschillende obers naar de weg, maar niemand kan mij helpen omdat ze niet precies weten waar ik heen moet. Ik denk dat het met uiteindelijk na 20minuten lopen en heel wat trappen lukt om op de plaats van bestemming aan te komen. Ina , Karin en Erik zijn verbaasd, omdat ik 10 minuten daarvoor vlakbij hun zitje een ober heb gevraagd naar de weg. Stom genoeg had ik hun niet gezien.
We slapen een beetje onrustig de eerste nacht, maar de bedden zijn heerlijk en de boot deint gezellig heen en weer. In tegenstelling tot gisterenavond, want toen ging hij echt wel aardig heen en weer dat je er redelijk dronken uit zag.

Op 6 maart hebben we een Zeedag. Het lijkt allemaal lekker rustig, maar dat is het niet hoor. We starten de dag a la carte ontbijten in het Kensington restaurant. Het is luxe om bediend te worden en ik eet een Englisch breakfest. Erik een dubbel, havermout, fruit en pannenkoek. heerlijk allemaal, redelijke koffie en hele zoete jus de orange .
Als we het op hebben moet het er ook weer af natuurlijk en dat doen we op dek 11 in de gym. Het is een klein sportzaaltje met zeer matige apparatuur, maar toch fijn dat er iets is. Ik ben wat gehaast, omdat ik om 10.30 uur een dieet bijeenkomst heb voor mijn glutenvrije dieet. ik doe niet panisch, maar denk dat het beter is voor me. Als snel heb ik door dat ik hier voortijdig weg kan. Ik bestel gewoon glutenvrije crackers en kijk met eten zelf wel wat wel en niet kan.
In de kamer frissen we ons wat op en relaxen een beetje op bed. Maar niet te lang natuurlijk, want we willen ook nog op dek lopen omdat de zon schijnt. Het is echt voor de regionen heel mooi weer en ook helemaal niet koud buiten. We zien Karin op het rookdek en schuiven bij hun aan tafel want ze hebben net gegeten en dat doen wij dan ook maar meteen.
Ik loop op verzoek van Karin even mee naar de receptie, want ze willen meer koelte in de kamer en stoelen en een extra sleutel. Het lukt allemaal direct. We hebben afgesproken in de bibliotheek waar Erik en Ina al zitten. Het is dezelfde plek als gisterenavond waar ik ze niet kon vinden.
Iedereen doet lekker even zijn eigen dingetje en dat is prima. Op deze boot is het klein en komen we elkaar snel tegen denk ik.

We liggen nog even op bed en lezen beide IK BEN HENDRIK WITBOOI van Connie Braam. Vanavond is het formele kledingstijl dus we hebben wat extra aandacht voor het aankleden. Ik doe een zwart jurkje aan dat ik bij Didi heb gekocht. Didi is per vorige week failliet dus we hebben weer een kledingzaak minder in Castricum. Deze jurk kocht ik vorig jaar met Malou en het is een mooi jurkje dat ik nooit heb aangehad. Karin een krijtpak, Ina rode rok met blouse en elegante slofjes omdat ze geen pumps meer aan kan en Erik in een prachtig jacquet gekocht bij Mutatara voor 10 euro en een strikje. We zien er mooi uit en aan tafel blijkt dat lang niet iedereen de kledingvoorschriften serieus heeft genomen. Sommige mensen zitten gewoon met hun fleece trui aan.
We starten trouwens met een drankje in de pub en het eten dat altijd om 18.15 uur begint is voortreffelijk. Na het eten zitten we weer in de bibliotheek en lezen wat. Karin rookt af en toe en kijkt. Lezen houdt ze niet van. Musicals vindt ze ook afschuwelijk. Als ik vraag welke ze is geweest is het antwoord, geen 1. Bijzonder hoe mensen een oordeel hebben over iets wat ze niet kennen.
Het theater is vanavond erg leuk. Veel mensen op het podium met dansen en zingen. Daarna settelen we ons op dek 9 op heerlijke fauteuils, we horen de muziek waar ook een beetje gedanst wordt en zien heel veel mensen voorbij gaan en dat is enig om naar te kijken. Veel verkeerde engelse mensen die wel aandacht hebben besteed aan de kleding maar toch net verkeerd haar hebben enzo en het valt op dat er veel mensen zijn die heel slecht lopen.
Sinds jaren drinkt ik campari jus en het is nog steeds heerlijk. Erik was al aan de pina colada maar proefde geen alcohol. We vonden allemaal dat de dag voorbij is gevlogen.
Ons bedje is heerlijk.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis