Vandaag staat in het teken van buiten zijn en wandelen. Het ontbijt nuttigen we net als gisteren op dek 10, zodat we gemakkelijk een lunch kunnen meenemen. De auto staat vlakbij de boot geparkeerd en als we daar naartoe lopen blijkt dat het een stuk minder koud is dan gisteren. Wel wind, wel koud, maar zoveel milder en hoe bestaat het, de zon schijnt. Wat een ongelooflijk geluk hebben we zeg dat we het helder hebben en droog en wel voor 2 dagen lang.
De auto brengt ons naar Pingvellar waar we gisteren ook even waren. We parkeren bij het visitor centre dat boven op de kloof ligt. We herkennen het van 4 jaar geleden. Wel zo gemakkelijk om hier de auto te parkeren, maar het kost wel geld.
Op het uitzichtspunt dat we nog uit duizenden herkennen is het weer fenomenaal mooi. Vier jaar geleden al, maar nu met de zon en de helderheid nog veel mooier. Een sprookje bijna, want waar bestaat dit landschap echt? Volgens mij alleen in IJsland.
We wandelen door de kloof naar beneden en gaan den kleine kloof in waar we als we eerst naar links lopen een bevroren waterval zien. In 2016 was hij niet bevroren. Het viel me bij Gulfoss ook al op dat die zoveel meer bevroren was dit keer. We maken een praatje met 2 Nederlanders. Het is gemakkelijk hier om een kort praatje te maken. In IJsland heb je ook een beetje een sfeertje van ‘ Wij lopen hier maar mooi’. De andere kant van de kleine kloof is ietsje langer lopen en heeft wat slippery paadjes en loopt omhoog naar een uitzicht punt wat wel aardig is. We moeten dezelfde weg teruglopen en over een zijpad onze rondwandeling beginnen, maar dit pad is behoorlijk vol met sneeuw, zodat we steeds wegzakken en soms wel 20 tot 30 cm diep.Het is zwaar lopen voor mij en ik vraag me af of ik vanavond nog kan lopen als ik zo 4 km moet lopen. Erik maakt na 1 km de beslissing terug te gaan en over de weg te lopen naar het kerkje. Goede beslissing. De weg is niet druk en de ijzertjes gaan uit hier.
Via de invalide parkeerplaats waar we gisteren stonden lopen we naar de kerk en maken weer foto’s. Het is zo fotogeniek en zeker met dit weer. Vanaf de brug weer prachtig zicht op de bergen erachter, de glinsterende bevroren meertjes tussen sneeuw bergjes en donkere rotsjes. Met de rug naar dit landschap lopen we langs de rivier met de kloof links en het kerkje rechts verder. Het is te verleidelijk om niet nog wat foto’s te maken.
Het stukje door de kloof is kort en we zijn na 3 uur buiten geweest te zijn bij de auto. Ook wel even lekker om te zitten. Tussendoor hebben we trouwens wel even gezeten op een rots om onze lunch op te eten. Erik bleef staan en ik mocht zitten.

De weg naar Reykjavik is nu wel bekend en er ligt nog steeds af en toe wat sneeuw. Evengoed weer genieten en we zijn mogelijk nooit meer in IJsland, dus we genieten nog meer.
In Reykjavik rijden we nog even langs de vuurtoren die op een schiereilandje ligt aan de punt tegenover de mooie witte bergen. in de verte kunnen omdat het zo helder is diverse gletsjers Shneefjelt op 120 km afstand zien die we gisteren niet zagen. het lijken net ijsbergen in de zee.
We tanken de auto vol en rijden naar het autoverhuurbedrijf op het kleine luchthaventje. Er staat niemand achter de balie, zodat we de sleutels maar in een bak gooien en ervan uitgaan dat dit goed zal gaan.
De zonnebril kan nu wel af, want de zon schijnt achter een gordijn van lichte wolken en ons rest nog anderhalf uur lopen naar de boot. We zijn mooi op tijd, dus haast is er niet, toch hebben we lekker de pas erin. Ik loop op de paden ijs met ijzertjes en we lopen over de oversteek brug naar het park en later zien we de mooie sfeervolle huizen met de bevroren vijver ervoor. Er staan mensen op, maar er kan niet worden geschaatst, omdat er veel sneeuw op ligt.
Langs het cultuurgebouw lopen we een heel eind langs de boulevard met tegenwind en aan de andere kant van de weg de stad. Het is best een leuk loopje. Het laatste stuk is wat saaier door de haven maar ook genoeg te zien.
Om 17.00 uur komen we aan op de boot en lopen direct naar dek 10 waar ze het avondmaal aan het klaarzetten zijn. Sommige mensen kunnen niet wachten met eten totdat ze officieel toegang krijgen tot het buffet en gaan door de afzettingen alvast proberen iets te bemachtigen, maar ze worden uiteraard teruggestuurd. Ik heb ook best trek trouwens, maar een kop koffie is ook goed. We bellen Malou die wat treurig overkomt, weinig meemaakt en veel alleen is. Ze is nog steeds niet helemaal lekker en heeft veel hoofdpijn. Ik had het ook en het duurde inderdaad wat lang. we sturen hier en daar nog wat appjes omdat we 2 dagen offline gaan.
We frissen ons snel in de hut en zijn dan om precies 17.45 uur in de pub waar we Ina en Karin ontmoeten. Zij hebben al een borrel gehad en Erik neemt een whiskey die door een misunderstanding in zijn glas water is gegooid en ik neem een Manhattan. Ik voel hem direct goed. Rode Martini, whiskey en kruidenbitter.
Het avondmaal staat in het teken van Griekenland en het smaakt vanavond voortreffelijk. De obers geven een korte show in de vorm van een Griekse dans op Griekse muziek. We klappen gezellig mee en stellen ons voor hoe Marko en Ruut hebben gekeken als ze erbij waren.
De avond brengen we door in de pianobibliotheek waar Arlet, een Cubaans meisje dat Nederland leert bediend. Ze werkt 11 uur per dag met een pauze tussendoor.
Ik loop voortijdig het theater uit waar een violist met een microfoon op de viool waardoor het heel schel wordt en een pianist die op een elektrische piano die dus weinig gevoel weergeeft speelt. Ik erger mee eraan. Dus ik kan heel even dagboek schrijven totdat de rest aanschuift.
Om half elf zoeken we ons bedje op en het is onstuimig weer. De boot gaat flinke tekeer, we nemen een reistablet en slapen dan toch nog redelijk.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis