Gisterenavond vlak voor het slapen kregen we bericht van de camping waar we volgende week terecht willen, ze hebben tot woensdag plek en juist die dag wordt het wel weer wat warmer weer. Ik heb geen zin om in een week tijd de tent twee keer op te zetten en we laten het even.
Ik kan de slaap niet vatten en lig wakker tot ongeveer 2.00 uur. Beetje facebooken, beetje appen met de meiden en beetje lezen in mijn boek. Helaas ben ik ook alweer vroeg wakker, maar zal het wel redden vandaag.
Het ontbijt nuttigen we binnen, zodat we een camping kunnen zoeken en gelijkertijd bellen. Alles zit hartstikke vol, dus we hebben er een hard hoofd in. Terwijl ik de eieren bak in de ongemakkelijke koekenpan, zoekt Erik een camping uit en ja hoor , het lukt direct. Een dagje korter dan we wilden, maar dat is niet erg, dan zijn we het laatste weekend thuis. Ook weer prima.
Gisteren zaten we zo heerlijk bij het meer, dat we ons hadden voorgenomen om vandaag een zonnedag in te lassen. Bikini , zwembroek, e-reader, oortje, stoeltje en zonnebrand mee en gaan met die fiets. We doen de route die we gisteren terug fietste nu op de heenweg en hij is weer prachtig. Het dal tussen Usseln en Hemminghausen is bijzonder mooi, glooiend, weides, bomen, mooie weg om te fietsen en we zien een ree in de verte. Helaas komt er een grote tractor waar we voor opzij moeten en de ree schrikt er ook van, ook al is die ver weg, hij rent het bos in.
Het is twintig kilometer fietsen, precies genoeg om het lekkere fietsgevoel te hebben als we ons settelen op de rustige weides bij de camping bij de brug. Zelfs ik doe mijn bikini en zwarte badjurkje aan, want vandaag gaan we zwemmen en zonnen. Ik heb er zin in. De grap van de dag is dat de toch al opkomende bewolking lak heeft aan ons voornemen en zich steeds dikker maakt, zodat er geen streepje zon meer doorkomt. De wind heeft er ook zin in. Na anderhalf uur begint de verveling toe te slaan bij mij en wordt het ook wat kouder. Erik kan nog wel langer liggen, maar voegt zich in mijn wens om te gaan.
De terugweg doen we niet via een officiële fietsroute, maar over de weg, Erik durft het aan op zijn fiets zonder motor. We rijden via Stormbruch waar het uitgestorven is en dat vind ik jammer want ik heb wel trek zo rond de klok van 14.30 uur. Gelukkig is er in het volgende dorp in Ottlar een familotel waar we koffie kunnen drinken met kuchen. De Kuchen zijn een beetje oud, maar aangezien het eigenlijk een all-inn hotel is en ze voor ons speciaal toch iets maakt, zeggen we er niets van. Bij Rattlar moeten we enorm dalen naar Schwalefeld en helaas toch ook weer omhoog fietsen.

De omgeving is werkelijk prachtig hier en we genieten allebei zo van het fietsen. Wat is het toch een leuke hobby en wat zijn we blij dat we dit allebei leuk vinden. Het gevoel dat je op de fiets krijgt is met niets anders te vergelijken. Een gevoel van macht, mij maak je niets want ik ontdek op mijn manier de wereld, genot, gelukzaligheid, lichamelijke bevestiging, de vervulling van de zintuigen zoals de geur van gras, het geluid van de vogels, het beekje, de visuele en geestelijke rijkdom, meditatief, gedachteloos en tegelijkertijd de gedachten de loop kunnen laten.
Langs de weg zie ik een veer van een roofvogel en ik loop er een stukje voor terug. Het is niet de mooiste ooit, maar wel mooi.
De fietsbordjes kloppen niet helemaal, we moeten de heuvel van 7 procent bestijgen en weer dalend verlaten, maar Erik vindt het allemaal niet erg en ik ben super blij met mijn e-bike, terwijl ik zoveel mogelijk mijn beenspieren blijf gebruiken.

En dan zijn we toch ineens in Willingen, doen nog even inkopen bij de Lidl voor vanavond en ik sla lekkere glutenvrije crackers in, want wie weet heb je die niet in Nederland.
De borrel in de tuin is half in de zon en half in de schaduw. Erik is van boek veranderd, wat ik hem al eerder had aangeraden, maar ja eigenwijs hè 🙃🤨😩🤫. Hij leest nu Ventoux van Bert van Wagendorp en ik ben overgegaan naar Dolf de Vries die in 2017 een boek over zijn reis in Namibië heeft geschreven.
We eten gebakken aardappelen, wortels en cordon bleu binnen ivm de frisse wind, koffie toe. Erik loopt nog even 20 minuten buiten, maar ik vind het goed voor vandaag.
Morgen weer een pittige wandeling doen, dus nu even niet.
We spelen een aantal potjes yahtzee en ik win. Erik doet in eerste instantie weinig met de aanwijzingen die ik geef om strategisch te spelen naast het geluks elelement. Eigen schuld dan.....

Geschreven door Margrietenerik.op.reis