Vandaag is de fiets weer aan de beurt en staat het stadje Delden op het programma. Weer kunnen we buiten ontbijten wat best een bijzonder fenomeen is in april. Aangezien het kouder zou worden, rekenen we nergens meer op, dus het valt mee. Als we weggaan vertrek ik ietsje eerder om nog even naar het toilet te gaan en Erik laat lang op zich wachten. Na een kwartier fiets ik terug naar de caravan en blijkt hij zijn sleuteltje kwijt te zijn. En dat was mijn fout, want het sleuteltje was in het gras gevallen en ik wilde eerst mijn fiets opzij zetten zodat ik gemakkelijk bij het sleuteltje kon. Maar ja dan komen er weer andere dingen tussen, dus het sleuteltje lag rustig te wachten in het gras onder de fiets.
De weg naar Delden is afwisselend en ook de terugweg is dat weer. Echt ongelofelijk hoeveel verschillende landschappen Nederland op een klein gebiedje heeft. Het is een bijzonder land.
In Delden lopen veel kakmevrouwen en heren in rode broeken rond, er zijn veel vrijstaande huizen, het is ruim opgezet en het centrum heeft veel mooie panden. We lopen lekker rond nadat we de fietsen in het kleine centrum hebben gezet en lopen door een tunneltje, onder de weg door naar Landgoed Twickel. Het is een prachtig park met een mooi landhuis, bijna een kasteel. De eeuwenoude bomen op het grasveld en de nog niet bloeiende rododendrons zijn prachtig. Er is net een oude eik omgebracht en ik zie weer twee stukken hout liggen die mee kunnen en waar ik wel iets mee kan.
Bij Dirk van de Broek doen we boodschappen voor de komende twee dagen en maken weer een heerlijke terugtocht. 58 km totaal en mijn kont vindt het fijn dat we er zijn, maar ik denk dat als ik een paar dagen door zou fietsen, ik wel door de zadelpijn en zadelhuid perikelen heen kom.
Marko en Annelies komen op de borrel om 17.00 uur, de wind is koud en de zon laat het afweten, zodat we onder de luifel moeten zitten. Het is best weer heel gezellig en ze geven na twee uur aan weg te gaan, maar blijven vervolgens zitten. Ik heb het eerlijk gezegd wel een beetje gehad en geef aan dat ik erg koud wordt, wat ook de waarheid is. Dan duurt het nog even voordat ze vertrekken. Ik trek me terug in de warme caravan en Erik kookt, wast af en staat buiten in de kou, maar hij vindt het niet erg. En ik ook niet. Ik merk wel als hij afwast dat ik erg moe ben en een warm hoofd heb van het buiten zijn en misschien ook wel van de wijn. Door de borrel samen met anderen te nuttigen, drinken we ietsje meer.
De avond brengen we verder rustig door in de caravan, de wind trekt een klein beetje aan dus af en toe voelen we de caravan heen en weer gaan. Dat voel je dus ook in zo’n ding.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis