Lachen om jezelf in de nacht, dat komt vast niet veel voor. Ik deed het wel, want toen ik op de wc zat in ons kleine badkamertje en mezelf in de spiegel zag, lachte ik. Mijn spiegelbeeld had een rode muts op en een blauwe neusring in. Je zou zeggen dat is een bizarre droom, maar niets is minder waar dan de waarheid. Ik was het echt. In verband met de kou had ik mijn muts opgedaan en tegenwoordig slaap ik met een neusspreider, zodat mijn adem vrij is. Toen Erik vanmorgen wakker werd en me zag, moest hij ook lachen en dacht; het aantrekkelijke is er wel vanaf.
We liggen lang in bed, doen de kachel aan, want de zon schijnt niet, dus ontbijten ook binnen. Naomi heeft wat leuke berichten gestuurd dat ze surfers bekijken en we spreken af om rond 12.00 uur te bellen. Malou is ook wakker en belt mee. Ze blijkt in de trein naar Leiden te zitten naar vriendin Hilaria die vanuit Italië naar Nederland is verhuisd. De omroeper van de trein stoort nogal, maar het heeft iets grappigs. Jef laat heel even zijn gezicht zien en de rest doen we in het Nederlands zonder hem. Het is grappig om elkaar even te spreken als gezin, maar soms ook een beetje ongemakkelijk en je voelt toch de afstand. Wat hebben we elkaar lang niet gezien zeg. Malou vermaakt zich erg zonder ons en vindt het heerlijk dat ze tv kan kijken wanneer ze wil.
Na de lunch, rustig aan, want Erik leest het boek, De onweerstaanbare bastaard van Connie Braam, dat zich net als de Woede van Abraham in IJmuiden afspeelt. Herkenbare plekken.
Met de fiets rijden we 2,5 km naar het Buurserzand, een natuurgebied. We parkeren de fiets en kiezen een wandeling uit van 11 km. Gaat vast lukken. Het is echt een prachtig gebied, met dorre bomen, veel dennen, zand, heide, water en soms loopt het pad over de weg en langs de Buurse beek (die ook langs onze camping loopt). We zien hier andere dingen in de natuur dan bij ons, zoals vandaag het Oranjetipje, een witte vlinder met oranje vleugels en familie van het witje. Die zie je bij ons echt niet of hij verstopt zich. Op het Buurserzand is het trouwens vandaag best druk. Het is zondag en de mensen gaan lekker de natuur in met Corona tijd. Het enkele terras dat we in de omgeving zien, is natuurlijk dicht.
Het is genieten en het zonnetje schijnt meestal volop wat het best warm maakt. De laatste twee kilometer voelen we dat onze benen wat moeier worden en vooral ik heb het de laatste kilometer helemaal gehad. Teruggekomen bij de fiets laat de Strava app ons zien, dat we bijna 12,8 km hebben gelopen.
Ik strompel naar het washok om te douchen en haren te wassen en Erik kleedt zich om en gaat nog eens bijna 10 km hardlopen. Hoe krijgt hij het voor elkaar? Hij beloofde me dat ik vanavond niets meer hoef te doen, dus hij gaat ook koken straks. Net als altijd. Nu, om half zeven, is de zon weg, dus we trekken ons terug in de caravan en doen vanavond vast hetzelfde als altijd. alhoewel Erik plannen heeft om studio sport te kijken.
We hebben trouwen nu buren en het grappige is dat ze de luifel aan onze kant dicht hebben, aan de andere kant open en ook nog eens een stuk plastic voor hun raam hebben, zodat ze ons niet kunnen zien. Nog steeds alle privacy dus. Echt lekker hoor.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis