Kamperen in april, wie doet dat nou?
Wij dus, want wij hebben een ouwe Fendt bij ons en dan lukt het best aardig.
In september hebben we de caravan gekocht bij Karsten caravanmakelaardij en we hebben hem in maart gehaald. Hij stond drie weken op de oprit, zodat we hem ons eigen geurtje konden geven, gordijnen en de matrashoes gewassen en het tapijt werd gereinigd. De vouwdeur ging eruit en zal worden vervangen door een gordijntje.
We voelden ons heel groos natuurlijk, want het is nogal wat, maar we voelden niet eens een heel groot enthousiasme met ons bezit. Gaan wij echt als oude mensen met dit geval achter onze auto op pad? En wat is hij groot! Kortom, nogal wennen aan het idee dat wij een caravan hebben, beetje angst dat het niet bevalt en nog meer onbekende processen deden zijn werk.
Gisteren was het zover. Erik werkte het weekend nog en ik had alle tijd voor mezelf.

Maandag 12 april:
We staan bijtijds op en dat gaat vanzelf, want we zijn zonder wekker al wakker. Nog wat laatste klusjes doen en dat zijn er niet veel, want Malou blijft natuurlijk gewoon thuis. De caravan wordt met de mover van de oprit gereden naar de andere kant van de straat en daar koppelen we hem aan. De kogeldruk opmeten laten we zitten, want het is best eng om het neuswiel helemaal los te laten en het gehele gewicht op zo’n plastic staafje te laten drukken. Dat moeten we even navragen of dat kan. We zijn nog wel even bezig en moeten goed nadenken of we alle stappen goed doorlopen. Verdorie, nu zijn we ook nog vergeten hoe dat veiligheidskoord vast moet aan de auto en als we net op pad zijn, bedenk ik me dat de deur van de caravan niet op slot is. Wat een enorm bakbeest van 6.85 meter achter ons aan. Maar hij hangt heel mooi achter de auto en het voelt veilig en oké. Halverwege wisselen we het stuur en op de snelweg rijdt het eigenlijk prima. We hebben natuurlijk al vouwwagen ervaring, dus dat scheelt.
Op de wat smallere wegen in de Achterhoek gaat het ook nog goed. Maar gelukkig komt die doodlopende weg waar je niet meer uitkomt er niet aan. Hopelijk komt deze nooit en blijven de weggoden ons goedgezind. Het is natuurlijk een kippestukje vandaag en rond het middaguur komen we aan op de landschapscamping Het Wargerink.
De wat schichtige eigenaar leidt ons rond. We moeten de auto iets verderop zetten, wat ik niet begrijp, want vijf minuten later moeten we hem naar de plek rijden. Zodra we iets willen vragen gaat Alexander, de eigenaar nog een meter naar achteren. De corona maatregelen worden hier goed in toom gehouden.
En dan begint het werken. Eerst met de mover precies achter de stenen plaat waar de voortent op kan, waterpas, en pootjes uit. Dat lukt nog wel. Het is bar koud, af en toe hebben we een hagelbui en we staan op de koude wind. Het binnenwerk komt later wel, eerste maar eens de Dorema Unico luifel met deuren opzetten. Dat is natuurlijk een enorm gedoe, uitvinden hoe die stokken werken, hoe de quickbloks op de caravan moeten en de voordeur past er helemaal niet in. Gelukkig hebben we internet en kunnen we veel opzoeken, zodat we er achter komen dat bijvoorbeeld de quickblocks niet op de caravan, maar op de tent moeten.
Het is een hele mooie luifel, echt heel mooi, maar het is best zwaar werk.
En we hebben dus in deze koude week geen voordeur, hij kan niet dicht. Nou ja, ergere dingen.
Het lukt niet om de boiler en de waterpomp aan te krijgen, de wc spoelt niet, dus ik gebruik maar een beetje water. De kachel en het gas lukken gelukkig wel, zodat we het lekker warm kunnen stoken.
Het is al half zes als we stoppen, echt koud en een beetje geërgerd over het hele gebeuren. Erik roept al dat hij het gauw heeft gezien met die caravan als dit zo blijft en ik vind er ook niets aan, maar weet dat we thuis al hadden bedacht dat het een werkdag zou worden.
We eten vis met een soepje aan de tafel en de rondzit.
Om half 8 heb ik een webinar over websites maken, dus ik ga achter de computer en Erik maakt een wandeling met sjaal muts en handschoenen. Echt koud, zo koud dat het gaat vriezen in de nacht.
Van het webinar ben ik wijzer geworden. Ik ga een website maken, omdat ik mijn eerste boek ga uitgeven. Alles bij elkaar is het een hele klus, wat ik aan de ene kant heel leuk vind, maar aan de andere kant is dat het allemaal nieuw is, dus veel puzzelwerk.
We hebben goede WiFi, dus brengen de rest van de avond door met lezen, krantje, mailtjes en websites.
Ons Fendt matras ligt prima, Erik vindt het een beetje hard en ik ben blij. thuis hebben we ook sinds kort een vrij hard matras en dat is goed voor mijn lijf.

Dinsdag 13 april
We slapen wat onrustig in het bed van 1.35 meter en zijn vroeg wakker, mede omdat er licht komt onder de mooie schermen.
Verrassend genoeg nuttigen we het ontbijt buiten onder luifel in de zon. De koude wind staat achter de caravan, dus we voelen alleen de warme zon. 🌞Het uitzicht is erg leuk. De caravanplaatsen staan naast elkaar en we kijken uit op de Buurse beek met daarachter leuke houten huisjes in het bos. Net alsof we in Zweden zijn.
De zonnebrand gaat op en de trui zelfs uit. Dat is natuurlijk wel weer even heel lekker in april kamperen. Thuis hadden we nooit buiten gezeten.
We bellen Marko om te vertellen dat we op deze camping blijven. Volgende week komen zij namelijk ook deze kant op. We hebben totaal geen zin om alles weer te gaan verkassen, zijn dus een beetje lui en gaan ervan uit dat het wel komt als we het vaker hebben gedaan. Dan vertrek je iets gemakkelijker.
Marko helpt ons ook met de waterpomp en boiler en de wc kunnen we na het telefoontje ook doorspoelen. Wat een luxe om een eigen badkamertje te hebben. En dan is er geen tijd meer voor een korte wandeling, want we hebben tussen 12.00-13.00 uur een tijdslot winkelafspraak bij Obelink. Het is iets verder rijden dan we dachten en we zijn er 9 minuten te laat, maar dat lijkt geen probleem. Als een haas lopen we gericht door de winkel met ons lijstje, koffiezetapparaat, stabiel opstapje, waterkoker (ook 1 voor Evelien en Peter), oventje, stoeltje kijken en niet kopen, nog wat lossen dingen voor de luifelstok en het nieuwe gordijntje voor het bed en dan blijkt dat we helemaal de winkel niet worden uitgezet om 13.00 uur. Terecht ook wel, want wat is dit een megastore zeg. We lopen even naar de outdoor winkel en ik koop daar nog Crocs klompen en slippers en leren Mirell sandalen. Erik een fjalraven broek (die had hij nog niet 🤪) en een leuk zwart wollen fleece jas, die hij direct aantrekt tijdens onze wandeling, want wandelen staat op ons programma nadat we de rekening van 365 euro hebben betaald.
Ik voel me belabberd vandaag. De laatste periode komt het zeker 1x per week voor dat ik me ziek voel, ik noem het maar een fybrodag heb.
Toch doen we het Achterwooldse klompenpad van 10 km. We hebben mazzel met het weer, want het zonnetje schijnt en zodra deze weg is, wordt het koud. Maar we zijn goed gekleed. We lopen door het Essen landschap dat glooiende verhogingen heeft. Een Es is een stuk grond/weiland voor algemeen gebruik en ligt hoger dan de rest van het land, zodat het droog blijft. We zien ook veel beekjes, vennetjes en moerasjes vandaag. Het is alsof we honderd jaar terug in de tijd zijn. Wat is het stil hier, wat een rust op de weg, wat weinig wandelaars, kneuterige boerderijen en het coulisselandschap ademt ook rust uit. Heel, heel mooi.
We hebben beide wat moeie benen en ik ben blij dat ik bij de auto ben. Pffff schoenen uit.
De twee bijzonder leuke stukken hout die we tegen kwamen halen we met de auto op en daarna gaan we richting de Lidl, daar wordt Erik altijd gelukkig van. Malou belt dat de koolmonoxide meter afgaat en ze weet niet wat ze moet doen. Later op de avond bellen we iets uitgebreider, maar ze heeft niet veel te vertellen. Vraagt ook niet veel trouwens, dus we vertellen het maar gewoon.
Als we thuiskomen, want zo begint de caravan toch al een klein beetje te voelen, maakt Erik het eten klaar en ik lig even op bed. Lekker. Na het eten de gebruikelijke afwas waar Erik erg van geniet, want de afwas is buiten, waar het heel koud is inmiddels en een mooi uitzicht.
We zetten de fietsroute voor morgen uit, dan fietsen we naar Peter en Evelien die in Beuningen (ad Dinkel) zitten. Zoals we de komende 1,5 weken zullen schrijven, we lezen, schrijven, luisteren muziek in de avond. Misschien komt er nog eens een spelletje, maar heel veel anders zal het in april niet worden.

🤔

Geschreven door Margrietenerik.op.reis