Het antwoord op de vraag van gisteren, is simpel. Goed! We hebben goed geslapen op het luchtbed dat helemaal niet 1.10 meter breed is, maar echt wel de 1.35 haalt. Met onze kampeerervaring weten we inmiddels welk kussen goed ligt, hebben we allebei een brede lakenzak, die van Erik is ooit gekocht bij de Kampeerwinkel en is een attribuut dat ergens bij hoort, zo iets als een grondzeil ofzo en die van mij is zelfgemaakt en ik ben er een hele middag mee bezig geweest. Het is de moeite waard geweest.

Het weer is omgeslagen van goede naar wel redelijke temperatuur met af en toe een heel klein spatje, dus moeten we het ontbijt in de tent nuttigen en ook daarna zitten we nog anderhalf uur in een gesloten tent met een boek en wat andere rommeltjes.

Onze fietstocht die ons naar Doesburg en weer terug zal leiden, zetten we weer uit met de fietsknooppunten, wie dat toch heeft uitgevonden, krijgt een dikke pluim. Het is heerlijk fietsen hier, we komen nauwelijks ander verkeer tegen op de boerenweggetjes, zo heerlijk stil is het hier, dat zou ik vaker willen die rust, maar ja, bij ons heb je weer hele fijne andere dingen die je hier niet hebt. Voordat we het weten zijn we met veel tegenwind in Doesburg, een historisch mooi stadje met terrassen. We besluiten door te rijden naar Dieren en rijden langs de IJssel waar we een mooie camping zien met tenten vlak aan de IJssel en vanaf de brug richting Dieren zien we de koeien half in het water staan vlakbij een oud brughoofd van steen.
Ik bel mijn moeder om het nummer van Henk en Ans te vragen. Erik had al eerder voorgesteld om even langs te gaan en ik twijfelde, maar vind nu ook dat we moeten gaan. Hoe leuk is dat als je nichtje komt. Ze zijn thuis en fietsend door het bos komen we bij hun aan, Oom Henk staat al in de tuin op de uitkijk terwijl ik net de mijnheer van de routeplanner nadoe en met lage stem zeg, ' u heeft u bestemming bereikt.'
De fiets moet in de garage, want die van Ans was ook gestolen en ' Wat leuk zeg dat jullie komen',
Ans heeft gordelroos op haar hoofd en vertelt uitgebreid over haar medische wel en wee. We zitten aangenaam te praten in de tuin en eigenlijk is het heel leuk om elkaar op deze manier even te spreken, toch heel anders dan die familie reunie. Het feit dat Liesbeth, mijn nichtje 2,5 jaar geleden is overleden komt nog even ter sprake en ze zijn geïnteresseerd in onze kinderen, tenslotte vertel ik hun van de verhuizing van mijn ouders en dan valt het even stil. Dat hadden ze niet verwacht zeg. Dit vertelde ik uiteraard met toestemming van mijn moeder.

Tijdens de terugtocht doet Erik bij AH in Doesburg even boodschappen, ik wacht buiten, ik maak een foto van een man die in zijn eentje een biertje drinkt aan een tafeltje met een bloemetjeskleed op het terras van de bakker en hij heeft een gebreide pullover aan, een grijze baard en een pet op. Ik denk, daar zit een verhaal in. Het terras wordt opgeruimd, want de bakker gaat sluiten, de man drinkt snel zijn bier op, komt met een dikke sigaar in een kokervormig blikje waar de sigaar precies in kan, mijn kant op, doet het blikje achter in het vakje van zijn fietstas en begint een praatje met me. Hij is die Corona helemaal zat en vindt het dierenbeulerarij dat de oude mensen worden opgesloten. Het wordt tijd dat er nu iets anders gaat gebeuren, die mensen moeten toch ergens aan dood. Ik zeg, ‘ de mensen zeggen het zelf ook dat ze liever dood gaan aan corona dan eenzaam te zijn.’ Hij kijkt me diep in de ogen aan, doet zijn wijsvinger omhoog en zegt, ‘ Precies, zo zit het, wij begrijpen elkaar.’
Zijn diepere gedachtengang zal ik nog wel eens interpreterend omschrijven in een verhaal.

Terug hebben we wind mee, heerlijk en weer genieten van het landschap, coulisses afgewisseld met weilanden, schitterende Hollandse wolken in diverse kleuren, de rust en de lichamelijke activiteit.
De tent staat uit de wind, maar toch is het te koud om buiten te zitten. De wijn met pinda’s 🥜 eten we dan ook binnen. Erik kookt kant en klare macaroni en de koffie drinken we met de stoeltjes uitgeklapt op de parkeerplaats, want daar schijnt de zon nog heerlijk. We kijken uit over het veld dat hoort bij de groepsaccomodatie De Heijtinkhorst, 14 slaapkamers, dus echt onthouden. (Later hoor ik dat het 1300 per weekend is, beetje duur)




.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis