Gisterenavond hadden we al plannen gemaakt voor vandaag en dat is wandelen, maar natuurlijk eerst een ontbijtje met een eitje. Erik slaapt iets langer dan ik en het eerste dat ik denk als ik wakker word is dat ik straks in de tent op een luchtbed lig en dan om half zeven in de ochtend niet meer weet hoe ik moet liggen. Maar wie weet valt dat erg mee dit jaar en slapen we als een roos.
Erik leest met veel plezier zijn boek uit vandaag en ik ook, terwijl ik er gisteren in begon, heb ik Dolf de Vries al tot me genomen.
Rond elf uur vertrekken we naar wandeling W8 die start op de Sonnenweg, waar ons appartement ook zit. Het is voor mij een pittige wandeling, in totaal lopen we 14,5 kilometer en moeten een paar keer stoppen om mijn schoen uit te doen om de mortonse neuralgie ruimte te geven en van de mooie uitzichten te genieten. We zien mooie zwammen, horen vogels zingen en zien een hazelworm, dat is een reptiel, een hagedis achtige zonder poten.
De wandeling is erg afwisselend, het eerste deel redelijk saai door dennenbossen, het tweede deel over hoogvlakte met gras en lage dennenbomen, later nog een stijle afdaling in een bos en dan het prachtige landschap met de boerderijen, lappendekens, bomen en zelfs een beekje. Fietsen geeft mij een lekkerder gevoel dan wandelen, maar is zeker ook leuk om eens te doen.

Na 14,5 km lopen halen we bij de Lidl brownies voor bij de koffie, zitten in de tuin, lezen, praten wat en overdenken het leven en de dood. We eten kant en klare lasagne die eigenlijk niet lekker is. Zeker niet voor herhaling vatbaar.

Het laatste avondje in het appartement Lowenstein is ingetreden en al met al hebben we toch een lekkere week gehad. In het begin van de week vonden we het een beetje saai, omdat we niet zoveel deden en we de omgeving matig vonden. Het was ook vooral wennen aan een ander ritme in de vakantie. Minder prikkels, minder doen, meer ontspannen, meer niets. Toch ook lekker om tijd te hebben voor een boek en elkaar.
Erik vond zelfs mijn grijze haren mooi. Het zijn niet letterlijk de grijze haren, maar het feit dat we samen ouder zijn geworden en ik nog steeds dezelfde Margriet ben waar Erik verliefd op werd. We hopen samen nog ouder te worden en als ik thuis ben ga ik mijn haren maar weer eens verven.
Zo gaat dat dus in relaties die elkaar langer kennen.
Morgen half elf het appartement verlaten en op naar de Achterhoek.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis