De dag van vandaag staat in het teken van activiteit en spieren trainen. Het ontbijt nuttigen we wederom buiten in de zon, het is mooi weer en de temperatuur is lager dan ze hadden voorspelt. In Nederland is het vandaag rond 28 graden en dat halen wij niet.
Inclusief zwemkleding vertrekken we op de fiets naar de Diemelsee die wij consequent de Piemelzee noemen, zo kinderachtig, maar toch ook leuk en alle andere plaatsen die we tegenkomen worden ook voorzien van een andere naam die enigszins seksueel getint is. Niemand hoort het, denken we. Er zijn veel Nederlanders hier en ik realiseer me dat waar je in de wereld ook in een supermarkt komt, overal hoor je wel een Nederlander en zij ons.
We rijden over de weg via Bontkirchen naar Buchhagen bij de Diemelsee. We zien een aantal ligweides en nemen onder een boom een plekje in beslag. Erik is uiteraard direct in het meer te vinden en ik niet, we hebben geen boeken mee, dus liggen te liggen. Wel heerlijk. Na een uurtje betreden we de fiets weer en gaan over de stuwdam en zien Helminghausen beneden in het dalletje liggen. We rijden om het meer heen en het is mooi hier. Het meer geeft ons een vakantiegevoel, er zijn vele peddelsurfers ofwel suppers. sommigen hebben een opblaasbare plank (sup) en soms ook een stoeltje erop, zodat ze zowel staand als zittend kunnen peddelen, die laatste is meer kanoën.
Via de Diemelradweg fietsen we verder en eten taart in Heringhausen op een bank in de tuin. De Diemelradweg is in eerste instantie een goed fietspad langs de weg, maar als we moeten afbuigen wordt het een mooi boerenlandweggetje. We doen het allemaal rustig aan en genieten van de mooie weidse uitzichten, de boerenhoeves en de grillige bomen. Het is heerlijk doe-weer. Bij Usseln zitten we nog even in het dorpje en we vinden dat dorpje prachtig liggen in een dal. Het is nog 5 kilometer naar Willingen en het klimmen gaat Erik goed af. Ik merk dat ik na 40 kilometer de behoefte heb de tweede motorstand te gebruiken. Ik moet mijn energie sparen, want er staat nog iets op het programma vanavond.
We zien vanaf de achterkant de hoge toren op de Ettelsberg staan en weten nu de kortste weg naar ons huis, want het laatste stukje herkennen we, het is de weg vanaf Stryck waar we eerder deze week waren.

In de tuin drinken we koffie, thee en lezen wat, even relaxen en inpakken voor de volgende activiteit. We gaan nog even langs de Lidl om lekkere broodjes te halen en zetten de fiets onderaan de gondel.
We lopen de weg omhoog naar de Ettelsberg. Erik deed dat eergisterenavond in zijn eentje en we herhalen dat nu voor mij in een iets langzamer tempo. Omhoog lopen is zwaar als je overgewicht hebt, maar op een rustig tempo lukt het natuurlijk wel. De zon wordt overschaduwd door wat lichte bewolking en we zijn de enige op de berg die 250 hoog is. Het is bijzonder om door de heide te lopen, het hoogste heidegebied in Europa. Bovenaan gekomen zien we de uitzichttoren, het is er stil, de speeltuin is leeg, de kassa’s van de liften zijn onbeheerd en alle picknicktafels zijn onbezet. Wel bijzonder om er zo alleen te zijn. De wind waait er wel en die is best fris, dus we lopen maar ietsje lager naar een picknicktafel waar Erik stalt de theedoek op tafel legt, de wijn gaat in de plastic beker, de broodjes op tafel, een fotoshoot en eten maar. Zo bijzonder om hier te zitten en je te bedenken hoe het hier in de winter moet zijn. En andersom weten we natuurlijk ook dat het in de winter ook moeilijk is je voor te stellen waar de weggetjes, hekjes en weides lopen.
Naar beneden gaat uiteraard een stuk sneller, Erik heeft wat last van zijn knie, ik van mijn bekken, we worden echt ouder. We herinneren ons nog goed onze eerste bergwandeling. Met zijn tweeen ontdekten we dat in de bergen wandelen zo leuk is, we deden dat op onze gymschoenen, ik op rucanor basketbalschoenen van linnen. Toen als kon ik die hele grote stappen moeilijk nemen en maar van 1 kant en Erik was al sneller.
In Willingen zijn niet echte bergen natuurlijk, maar toch.....

De avond brengen we door in het appartement. We bellen met Malou die eindelijk de kogel door de kerk heeft geschoten en min of meer heeft besloten te stoppen met studeren. (Niet min of meer natuurlijk, maar zo zei ze het), Ina die net wat kankerplekjes heeft laten weghalen en appen met Ruut, die nog steeds in Limburg is. Erika en Cees zijn daar trouwens ook voor een paar dagen.
Zoeken naar campings, blijkt dat de campings in Weimar niet ideaal zijn, we waren net als gisteren een beetje aan het klooien of het allemaal wel paste en leuk zou zijn, dus vanavond besloten dat we de komende week in Winterswijk of ergens daar in de omgeving te gaan doorbrengen. De eerste camping waar we terecht wilden, is al bezet, iedereen gaat natuurlijk in Nederland op vakantie. Morgen verder.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis