Heerlijk geslapen 😴vannacht en jammer dat het zwaar bewolkt is en zelfs een beetje miezert, als ik mijn miniwandelingetje in de tuin maak. 🌧💦☁️. We besluiten het maar heel rustig aan te doen en ontbijten aan de eettafel in de huiskamer. In de keuken staat ook een tafel, maar die gebruiken we als voorraadkast. Afwisselend van houding zitten, liggend, en half zittend, lezen we onze boeken. Ik lees Het Feest van Elizabeth Day uit en zal al in de avond beginnen aan het volgende boek, Vrouw met Ballen, over iemand waarvan de partner zich liet ombouwen van man tot vrouw.👬
We zitten even een uurtje zonder water, omdat ze aan de weg bezig zijn en als we weer water hebben, gaan we aan de koffie, eten een klein hapje en vertrekken met de fiets de R5 op.
Deze zoeken we vanaf de lift onderaan de Seilbahn 🚠die de Ettelsberg 🏔op gaat. De onverharde weg vol grote grindkeien rijdt niet heel gemakkelijk en beide hebben we geen vering in de fiets. 🚲 Erik wel in zijn nieuwe fiets en ik wel in mijn vorige fiets, maar daar hebben we deze dag weinig aan. Het gebied hier is enorm ingericht op mountainbikers, die trouwens ook allemaal met een motor zijn. Het is opletten op het pad door het bos. Later rijden we een stuk over de autoweg en daarna komt het leukste stuk van de tour over smalle b-weggetjes, die fietsen leuk, maar het duurt maar kort, want we zijn al in Brilon. We parkeren de fiets onderaan de winkelstraat waar op maandag veel winkels dicht zijn, een enkele is open voor de toeristen. Zoals vele andere steden in dit gebied, zijn de huizen wit en velen hebben leistenen daken, sommige huizen 🏚 zijn helemaal bedekt met leisteen. Enkele huizen zijn vakwerkhuizen, bruine balken in de witte muren, die ogen nog wel redelijk sfeervol, maar alle andere huizen maken de sfeer in de stadjes wat vlak, vaal en koeltjes. We lopen er een tijdje rond en bestuderen de bordjes waarop een deel geschiedenis staat aangegeven. Bij de bakker eten we een taartje 🍰, die heel lekker is, maar mijn herinnering aan die heerlijke stukken taart die we aten tijdens de Oberfranken route, haalt het bij lange na niet. Ook hier valt op dat de Sauerlanders niet in staat zijn om het leuk en gezellig te maken. De inrichting is kaal en kitcherig. Onderweg missen we de oude gezellige boerderijtjes en authentieke dingen die het gezellig zouden kunnen maken. Ook valt op dat hier veel mensen nog aan de sigaret lurken. Een aantal jaren geleden waren we met de kinderen in Duitsland ergens aan de Rijn en daar viel ook op dat het soort mensen anders was.

De terugweg moet dezelfde zijn, maar ook grappig om weer te ervaren hoe dezelfde weg de andere kant op toch erg leuk kan zijn en soms verrassend omdat je sommige dingen nog niet had gezien. Bovendien is hij pittig, Erik haalt het gemakkelijk met hard werken en ik gebruik zelfs de tweede stand van mijn motor. 🏍Als ik hem nu niet gebruik, wanneer dan wel vraag ik me af en hoe heb ik dat de vorige jaren gedaan met bagage achterop en veel langere afstanden. Hoelang zou ik nog kunnen fietsen? Rug, gewrichten, huidpijn etc.
Het verhaal van vandaag is zeker niet spannend en daar hebben we het later op de dag ook over. Wat een saaie vakantie hebben we hier, een huis, veel lezen, muziek draaien, wandelen, fietsen, wachten tot het droog is, zitten, liggen, zitten, dagboek schrijven, buiten zitten, lezen, borrelen, koffie, binnen zitten, wandelen, boodschappen, oh ja boodschappen doen we bij de Lidl in fietskleding. Ook altijd een beetje gênant gevoel, maar toch hebben we er altijd weer schijt aan en worden we zoals we dat zelf waarnemen niet overmatig nagekeken of uitgelachen.
Dan dus de borrel 🍺🍷🍹🥃in de tuin, Erik kookt, nou ja, een stukje pizza 🍕en groentesoep waren nog over en we hebben een kant en klaar schotel met rijst 🍽.
Na het eten wandelt 🥾Erik een stukje en ik blijf achter om dagboek te schrijven. Ik heb wel zin om even te wandelen, maar mijn darmen zijn zeer onrustig van al het vreemde eten, zodat ik binnen blijf. Nog saaier dus.
We zijn de afgelopen jaren verwend met zeer prikkel rijke vakanties en ervaren het nu dus als nietszeggend. Ik psychologiseer en denk nog verder. Erik heeft altijd in de actiestand gestaan, op werk, thuis, in opvoeding, dat wordt trouwens de laatste periode wel minder, hij kan zelfs iedere avond met een tevreden gezicht op zijn eigen plekje op de bank naar de tv kijken en zeggen, ‘ Heerlijk hé?’ Maar zo prikkelarm op vakantie dat deden we niet vaak. En ik twijfel 🤔, vind ik het nu wel heel lekker of vind ik het ook maar wat saai.
Terwijl ik reflecterend in het appartement zit, krijg ik een foto van Erik die na het eten even omhoog is gelopen naar de Ettelsberg. Met een blij gezicht. 😃

Om 24.00 uur is Malou net thuis uit Haarlem en is het bij Naomi pas 7.30 uur, met zijn vieren bellen we in de whatsapp groep. Even heel gezellig en dichtbij elkaar.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis