Tilbury, Dover, Calais, Rotterdam, IJmuiden en Castricum

Om half vijf zitten we aan het ontbijt dat speciaal voor de 137 Nederlanders al zo vroeg is klaar gezet. De koks zijn dus al een uurtje eerder opgestaan dan wij. We melden ons in het theater nadat we een lunchpakket hebben gekregen en dan worden we in 4 groepen naar de terminal gebracht waar we zelf onze koffer moeten pakken en meenemen naar de bus die buiten staat. Het is allemaal heel goed georganiseerd, maar dit deel verloopt wat onhandig. Met de bus worden we in twee uur naar Dover gebracht waar we een klein uurtje moeten wachten totdat de Ferry vertrekt naar Calais. Het gaat prima en op de ferry zijn Ina en Karin verrast Dat het zo’n mooie boot is. Ik heb wel moeite met hun looptempo, maar ja, ze zijn dan ook 86. De kust van Dover is spectaculair mooi en zeker omdat de zon er op schijnt als we uitvaren. Ik herinner me nog zo goed dat ik 13 jaar was en een saaie vakantie met ouders in Engeland had gehad, we een lekke band kregen toen we naar de boot reden en het toch nog redde.
In anderhalf uur zijn we over gevaren, de bus rijdt verder door het redelijk saaie landschap van Frankrijk en later België.
Malou wil even bellen en is onrustig. Ze kan niet tegen de onzekerheid van wel of niet tentamen, wel of niet ov dicht, wel of niet boodschappen in de supermarkt. Maar even een kort gesprekje brengt haar weer iets verder.
Als we aankomen in Rotterdam is het uitgestorven op straat, de cruise terminal is dicht, de horeca is dicht en we kunnen dus niet eens ergens plassen, terwijl we net vier uur in de bus hebben gezeten. Gelukkig belt de Valys taxi of ze ietsje eerder mogen komen, nou daar zijn we erg blij mee. Ina en Karin stappen uit in IJmuiden en wij nemen direct de auto naar Castricum. Ook hier opvallend hoe stil het is.
Malou kookt een maaltijd voor ons en is geïnteresseerd in onze verhalen en we kijken even de foto’s die we met de telefoon hebben gemaakt. Groningen is momenteel uitgestorven omdat er veel studenten weg zijn.
Als we het journaal zien en OP1 lijkt het probleem toch veel erger dan we dachten.
Nu ik dit bijschrijf zijn we alweer een paar dagen verder in de week en ligt het leven zo goed als plat. Mensen wandelen met elkaar 1,5 meter afstand van elkaar, in de supermarkt is iedereen geduldiger en houdt afstand, bedrijven kunnen niet produceren, maar worden door de overheid geholpen met een tegemoetkoming.
Hoelang gaat dit duren?

We kijken in ieder geval terug op een bijzondere cruise vakantie met wat zorg voor de oudjes, gezelligheid, ontspanning, mooie bestemmingen en veel deining.

Geschreven door Margrietenerik.op.reis