De laatste dag alweer! Het belooft net als gister mooi weer te worden.
Gister stelde Maria al voor om in de ochtend naar het strand te gaan en ergens te lunchen.
Zij start iedere dag, zodra zij wakker wordt, aan het strand, hardlopen of relaxen.
Goede routine! Ik heb afgesproken dat ik app als ik wakker wordt, zo kunnen we allebei rustig wakker worden.
De andere kamergenoot vertrekt vandaag. Vanavond komt er weer een nieuwe, die na 1 nacht weer zal vertrekken.
Om 9.30 uur krijg ik een locatie door en wandel ik op m'n dooie gemak die kant op.
Op de boulevard zie ik afzetlinten en al snel hardlopers. Een marathon.
Wat een sportievelingen hier.
Je moet uitkijken dat je niet tegen een hardloper aanloopt, de route is niet heel goed zichtbaar.
Plage publique magnan, aan de westkant.
De wind is iets meer op gaan spelen, maar dat kan ik wel waarderen. Anders brandt je weg vandaag.
Op dit tijdstip en op deze plek is het niet zo druk.
Als ik aankom, heeft Maria al een duik genomen en 2 km hard gelopen.
Ah de marathon?! :p
We hebben allebei nog niet ontbeten, zijn zo naar het strand gelopen.
Ik kan wel aan deze routine wennen;)
Als je maar water hebt, echt honger heb ik hier nog niet gehad.
Amandelen en een delicatesse uit Bordeaux zitten er nog in mijn thuis.
En laat haar proeven, omdat zij het niet kent.
Canelé Bordeais, een frans gebakje. Mmm its nice! What is it?
Het is zoet en lijkt op bananenbrood.
De zee is prachtig vandaag, verschillende felle kleuren blauw en de golven zijn hoog.
Ook zie je nu de vliegtuigen die laag over vliegen heel goed.
Een compleet ander gezicht dan de eerste dag dat we bij het strand zaten.
Een fotosessie volgt, dit moet natuurlijk vast gelegd worden.
Maria moet lachen als ik waterschoenen aan trek. Hiermee voel ik me minder stuntelig.
We kijken of er nog meer mannen zijn die in of uit de zee proberen te lopen, blijft leuk om naar te kijken.
Na deze relaxte start, gaan we op zoek naar een restaurant. Weer op zoek naar een salade. Ik kan wel wat vitamine gebruiken.
Aan de overkant van de boulevard zien we al snel (sneller dan de eerste dag;) een bord met quiche (wordt hier veel gemaakt) en salade voor de dagprijs. Top!
Met uitzicht op zee genieten we van de zalmquiche en frisse salade.
Dat smaakt extra lekker zo.
Bij de salade wordt er een spuitbusje geserveerd. Het is een combinatie van olie en balsamico en smaakt heerlijk!
Grappig, ik vind het net een parfum lijken die je over je salade spuit.
Na de lunch lopen we een stukje verder en kijken nog een keer naar de adembenemende zee.
Zelfs Maria kijkt, hier voor 9 weken, kijkt haar ogen uit.
Haar werkdag begint om 14.30 uur en neemt de eerste afslag naar links om nog even te winkelen.
Ik loop verder de boulevard over en loop helemaal naar de oostkant.
Vlak naast Colline du cháteau staat een #ilovenice bord.
Gister al zien staan, nu die kant op. Meteen van het mooie hoge uitzicht genieten!
Vanaf de kade kun je bijna 180 graden om je heen kijken. Heel gaaf.
Vanaf daar loop ik voor de laatste keer het kiezelstrand op. Puur genieten van het uitzicht. Aan de rand van de zee zie je pas hoe hoog de golven echt zijn.
Vanuit daar loop ik rustig richting old nice. Aan zee is de wind aangenaam, hier is er geen zuchtje wind en moet je het hebben van schaduwplekken.
Ik loop naar René succi. Een bekende plek waar mensen in de rij staan voor de plaatselijke lekkernij.
Natuurlijk heb ik geen cash mee en kost pinnen euro. Jammer maar helaas.
De warmte wordt mee en te veel. Ik loop naar de lange winkelstraat de Monoprix binnen. Heb nog nooit de airco zo kunnen waarderen..
Een pastasalade, baguette, kaas , courgette hapjes en canelé voor Maria gaan de toonbank over.
Mijn geduld wordt op de proef gesteld. Je moet hier geen haast hebben in een winkel, het afrekenen zelf gaat zeer traag. Ook is het normaal dat je voor een kleine aankoop minstens 3 bonnetjes krijgt.
Een volle blaas is nu dus totaal niet handig. Overal staan een rij. Bij de saladebar, bij de groente afdeling (groente en fruit wordt door een medewerker apart afgewogen) en bij de kassa.
Gelukkig is de hostel 2 straten verder. Ik ken nu aardig de weg.
Ik sjees met tassen en al de straten door.
Maria is aan het werk en vraagt hoe het gaat en hoe mijn dag was.
Dat is leuk binnen komen :)
Als ik vertel dat ik in de lobby wat ga eten, geeft ze aan dat ze straks pauze heeft en ook gaat. Gezellig!
Ik neem in mijn kamer de tijd om bij te komen, douchen en alvast de spullen te pakken.
Er ligt een nieuwe kamergenoot te slapen (met gordijntje dicht) zie ik even later.
In de lobby is het heel koel en rustig. Aangenaam.
Op booking.com staat een foto van een terras. Dit is meer een kleine stenen binnenplaats die nu niet gebruikt worden. Het grenst aan de bar.
Maar Maria is de medewerker en heeft de sleutel, wordt een spontaan diner in de binnenplaats.
Compleet met salades, baguette, kaasjes en worstjes.
Net alsof je op een echt terras zit, alleen zit je echt tussen 4 stenen muren en kijk je tegen alle balkons aan.
Ik geef haar het doosje met de 12 kleine canelé's. Ze kan het niet aannemen, we delen het! Via haar collega gehoord dat deze iets opgewarmd nog lekkerder zijn.
Ik kijk bij de ingrediënten. Oh wacht er zit rum in! Ohhh really???
Hahaha vandaar dat ze zo lekker zijn:D
Na een halfuur moet Maria de receptie weer bewaken. Geef me een seintje als je bent uitgegeten!
Het wordt al donkerder, nog even videobellen en contacten met Nederland is ook even fijn.
Tussendoor nog een gemberthee van Maria en rond 23.00 uur vallen mijn ogen dicht.

Geschreven door Karines.reizen