Vandaag laat ontwaakt, eerst maar eens een ontbijtje.
Bij de receptie betaal ik en krijg ik een muntje inwisselbaar voor een compleet ontbijt.
De director (heb ik vernomen) vraagt of ik vannacht ben aangekomen. Ehhh ja? En laat mij weten dat er een klacht is over geluidsoverlast.
Serieus ik ben net binnen. Ik kijk hem aan en zeg dat ik mijn tas naast me bed heb gegooid en binnen 5 minuten ben gaan slapen.
Hij haalt zijn schouders op. Take your breakfast. Lekkere binnenkomer.
Terug in mijn kamer is de ene kamergenoot letterlijk met het verkeerde been uit bed gestapt.
Ik doe de deur open waar zij achter staat en krijg een boze blik en iets van kijk uit.
Daar zal vast de klacht vandaan komen. Ik negeer haar reactie en stap zo vriendelijk mogelijk naar binnen. Zij wijst naar haar zere voet die zij heeft verstuikt en ik vraag hoe het met haar gaat en of ze er veel last van heeft.
Ze lijkt te ontdooien. En biedt haar excuses aan voor haar reactie en voor de klacht die ze heeft ingediend.
Blijkbaar had ze een totaal ander beeld van mij. Just fine.
Het is een kleine kamer met plek voor
4 personen met een eigen badkamer, wat een luxe!
Een moment later komt Maria binnen lopen. Een totaal andere binnenkomst.
Zij is super open minded en positief ingesteld.
Meteen een brede glimlach stelt ze zich voor.
Zij slaapt en werkt hier, nice! Vandaag een off day.
We raken meteen in een lang gesprek, over mijn trip, waar ik vandaag kom, het reizen, familie, vrienden en de stad nice.
Zij woont in Oostenrijk en reist heel veel.
De volgende vraag is wat de plannen zijn. I have no plans today. En stelt voor om een wandeling door de stad te maken.
Very nice! Een leukere introductie had ik niet kunnen krijgen.
Zo enthousaist over de dingen die we tegen komen. Tijdens de wandeling vergeet ik bijna om me heen te kijken.
Ik word enthousiast van al haar ervaringen en reisverhalen!
Heel gaaf wat zij allemaal gedaan heeft.
Ondertussen krijg ik ook de nodige tips over nice en omgeving. Een hike tocht, mooie stranden waar ik heen moet, Monaco, Eze.
Nice is een kleurrijke stad, een heel ander gezicht dan Bordeaux.
Ik laat haar foto's zien en zij van haar familie onder andere.
We lopen naar het strand met kiezels. Gelukkig goede schoentjes aan.
Zij laat een filmpje zien van een man die op de kiezels loopt en stil gaat staan. Hij is aan het bedenken hoe hij verder kan lopen over de kiezels.
The man is not sexy anymore!! Hahaha
Maria loopt very easy de zee in, nu ik...
Ik probeer mijn balans te houden maar kan amper lopen.
Een fotosessie volgt. Charmant is het niet, niet bepaald sexy;)
We lopen door de smalle straatjes op zoek naar een eettent. Het is inmiddels 15.00 uur. Ik leef al helemaal op het Franse ritme. Laat eten smiddags en savonds, op moment dat je honger krijgt en het iets minder warm is.
Op iedere hoek bedenkt zij een plek en lopen die kant op.
Een salade is datgene waar we naar op zoek zijn.
Het wordt een pan bangat, een specialiteit van Nice en smaakt heeeeerlijk.
Eind van de middag weer tijd voor een terrasje, koffie! En natuurlijk met een lekkernij uit de patteserie.
Een lijkt op cheesecake maar dan met pudding. Maria weet ook niet wat het precies is, in ieder geval de moeite waard.
We lachen hard wanneer zij een foto van mij maakt en de koffie met lekkers wel heel groot uitvallen.
Zij heeft een erg aanstekende lach, mensen kijken is het leukste wat er is.
Ik vertel het verhaal over de 2 Fransen in Parijs die hebben gezegd dat Nice voor 70 jarigen mensen is.
Nu kijkt zij om zich heen en zegt nu alleen nog maar oude mensen te zien:D.
Als er een foto door haar zus gestuurd wordt met een eigen druivenplant, laat ik haar de druiven en wijngebieden van Saint Emilion zien.
Te grappig als zij deze doorstuurt naar haar zus!
We zijn verzadigd en keren terug naar de hostel om op te frissen.
Ik ben benieuwd wat de avond zal brengen. Laat het maar weer gebeuren.
Als we terug komen is de andere meid ook in de kamer. Ik ben haar naam kwijt.
Een vrolijk gebaar en binnenkomst is heel anders dan vanmorgen.
We hebben een hoop lol met zijn drieen. Het regent en maken er grappen over. Dancing in the Rain en the building is very nice, de regen negerend.
Maria ziet dat er een bekende zanger in town is, Christopher Máe.
Zij zou er wel graag heen willen en is aan het kijken naar een kaartje.
Niet wetende dat ik zo mee zou gaan, tja nu ik er toch ben! Oh realy??
Helaas de kaartjes zijn niet meer te krijgen.
Dan wordt het wijn drinken tijdens de salsa avond in Ozz happy culture bar. (Misschien nog wel gezelliger?)
De bar in de hostel is jammer genoeg gesloten vanwege corona. Vreemd.
Maar Maria werkt er heeft al een fles wijn geregeld, de glazen tovert zij achter de bar vandaag.
We lopen tussen de dansende (beginnende) mensen door. Een hoop lol om dit tafereel te observeren.
Al snel worden andere gasten aangestoten om ook ook wijntje mee te drinken. En zitten we in een groep bestaande uit Fransen, een Duitse en nog een Nederlander.
Een fietser sluit ook aan, in 2 dagen 400 km gefietst. Ook hij drinkt een wijntje mee, hij ziet eruit alsof hij wel wijn kan gebruiken zeggen we tegen elkaar:p
Verhalen worden uitgewisseld, de wijnen worden geïntroduceerd en als er om 23.00 uur afgesloten moet worden, lopen we met z'n vieren naar de naastgelegen bar.
Een van de gezelligste avonden volgt na de eerste dag.
Deze ontmoetingen zijn het leukste van reizen.

Geschreven door Karines.reizen