Het idee borrelt al een tijdje om alleen een op vakantie te gaan en het gevoel van ultieme vrijheid te beleven. De stap om het daadwerkelijk te gaan doen was nog groot.
Ik heb tijdens de reizen in Azië gemerkt, dat ik er avontuurlijk genoeg voor ben.
De coronaperiode van afgelopen jaar heeft het laatste zetje gegeven.
De voorpret begint al bij de ideeën die in me opkomen. Een wandelvakantie of stedentrip?
Een vliegreis zie ik nu niet zitten met alle regels die er gelden.
Na een pop up in mijn scherm over een internationale trein, is het uiteindelijke plan er gekomen: een treinreis door Frankrijk.

Zo stap ik op een zonnige zondagmorgen de trein in richting Amsterdam Centraal.
Met de vermoeidheid van afgelopen week en een dosis gezonde spanning.
Eenmaal daar is het eerste waar ik aan denk koffie met een croissant om in de stemming te komen.
De eerste meevaller is dat ik zonder problemen in kan checken.
Bij perron 15 worstel ik me tussen alle mensen en koffers naar letter D, mijn opstapplaats.
Nog even een foto voor het thuisfront, voor als ze niet geloven dat ik ook echt ga en op naar paris du nord.
En ja, na de eerste stap in de trein, begeef je je meteen in Frankrijk;
"Bonjour!"
De treinreis is al een hele beleving op zich. Wanneer je je ogen dicht doet, heb je het gevoel dat je vliegt.
Heel comfortabele plaatsen en het gaat ook echt supersnel!
De spanning zakt steeds meer, naarmate ik in de buurt van Parijs kom.
Het landschap verandert ieder moment, de zon schijnt volop. Met dat vakantiegevoel zit het wel goed.

"Paris du Nord!"
Daar gaat ie dan. In de trein heb ik me verder in kunnen lezen.
Wanneer ik uit stap, word ik door een ultiem geluksgevoel overvallen.
Het is 26 graden en voelt tropisch.
Wat overweldigend hier!
Het metrosysteem werkt perfect, het is druk maar goed georganiseerd.
Ik kom al snel uit op station Nation. De omgeving herken ik van Google maps. Een soort van thuiskomen, maar dan in een ander land;)

Het hostel Les piaules bevindt zich aan de andere kant van het metrostation. Lekker centraal. "Salut!"
Nog even wachten op inchecken, geniet ik van het mooie uitzicht op de zesde verdieping. Met in het middelpunt: de eiffeltoren in de verte!
Rond 16.30 uur stap ik weer in de metro, richting Montmartre.
De Sacré-Coeur basiliek ligt 130 meter hoog, boven op de heuvel van Montmartre. En waar het in het weekend het gezelligste is.
En dat is een ding dat zeker is!
Vanaf een smal straatje, een doorkijk naar de grote witte basiliek. Wat fantastisch!
Ik snel het straatje uit om verder te klimmen. Eerst nog afgeleid door een kraampje met crèpes, daar kom ik niet omheen.
Op het pleintje onder de heuvel ga ik zitten en geniet van de crèpes en alles wat ik om me heen zie.
Het is ondertussen iets bewolkt, maar niet minder warm.
Op de heuvel ga ik zitten net als honderden mensen om mij heen.
De wolken nemen ineens de overhand en lichte regen volgt.
Ik vervolg mijn route naar boven. Bij de volgende etappe klinkt muziek en het uitzicht wordt steeds mooier!
Er speelt een orkest, ook hier staan heel veel mensen. Met de muziek mee bewegend van het uitzicht te genieten.
Bij de basiliek zelf komt de zon door en maak ik een rondje langs de schilders op het pleintje.
Op de hoek zie ik een mooi plekje om de eerste rosé te bestellen. Mensen kijken en uitzicht op de achterkant van de basiliek.
Beter kan niet :) mijn collega zal jaloers zijn als ze dit ziet.
Op de terugweg, staat er een ander duo te zingen en is de trap vol gelopen, wat een sfeer! Van Coldplay tot ABBA.
Na een aantal nummers, ga ik langzaam huiswaarts. Er is nog tijd om in het hostel een laatste drankje te doen, die ik afsluit met iemand uit Brazilië.
Zij is hier voor de tweede keer en houdt nog steeds van deze mooie stad. Om 00.00 uur worden we verzocht te gaan slapen, mooie tijd wel.

Geschreven door Karines.reizen