De eerste warme, zonnige dag.
Dus ja daar wil je meteen alles uithalen.
's ochtendsvroeg werd ik wakker met de gedachten mijn plannen om te gooien. Twijfel tussen Eze en Saint Jean cap Ferrat. Beiden hikes, de laatste een tip van Maria.
Beneden in de hostel is altijd een gezellig samen komen. Soms vroeg in de ochtend, soms laat in de avond.
Zo ook deze ochtend. De Duitse Vivien loopt met de backpack de ruimte in.
Gister heb ik haar verteld over mijn plan vandaag. Nu vraagt ze wat ik daadwerkelijk ga doen.
Plannen kunnen hier ieder moment veranderen;)
Ik kies voor Eze, omdat ik deze heel graag wil doen, dat wist ik al voordat ik vertrok. Nu het weer zo goed is vandaag een mooie kans. Het wordt hier ook aangeprezen.
En Monaco ligt er vlak naast, dus die ook even meepakken.
Vivien vertrekt naar Antibes, net zo vlakbij als Eze maar dan de andere kant op.
Zij wenst me een fijne dag en mocht ik naar Antibes willen voor de beach, kan ik haar contacten.
Wie weet (als ik nog tijd heb)!?
Tickets geboekt via de trainlife app, scheelt gedoe en tijd op station.
Alle locaties via Google map opgeslagen en op pad.
Ik heb geleerd van eerder dat het niet handig is te laat voor vertrek de deur uit te gaan. En neem dus een halfuur extra tijd voor een ontbijtje bij het station.
Laat er nu net een donut kraam staan:p
Plus de zon en een cafe viennois, kan mijn dag al niet meer stuk.
Dat de trein 10 min vertraging heeft, deert me niet.
Binnen 14 min ben je er.
Prachtig uitzicht over de zee vanuit de trein.
Een (ja weer wat oudere) Fransman komt naast me zitten en begint vrijwel meteen een gesprek.
Wat is dat toch? In Nederland kijkt iedereen op zijn mobiel.
Ben ik hier voor werk of vakantie? En wat ik voor werk doe? Zodra ik het over Amsterdam heb, wordt de Fransman helemaal enthousiast.
Hij komt er iedere jaar zo'n 3 weken totaal.
De rit is veel te kort, lijkt nog niet te zijn uitgesproken als ik het bordje Eze sur mer al zie.
Ik kijk mijn ogen uit, zo mooi uitzicht meteen. Onvoorstelbaar.
Meteen wanneer je de trein uitstapt, zie je de grote berg en water aan beide kanten.
Meerdere mensen zijn van plan de hike te gaan doen. Ik vraag dan ook of dit het startpunt is.
Google maps geeft het wel aan maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
De tocht heen en terug van de 427 meter hoge voormalige muilezelpad duurt ongeveer 3 uur.
Met de temperatuur van vandaag best een pittige hike die ik een klein beetje onderschat.
Vanaf èze sur mer, begin ik meteen aan de hike, nu het nog vroeg is.
Het pad steil naar boven volg ik, bestaande uit steen, kiezelstenen, traptreden.
Op ieder niveau kijk ik mijn ogen uit, de blauwe zee op de achtergrond is adembenemend.
Ik doe dan ook rustig aan. Neem de omgeving in mij op.
Tijdens de hike is het bijzonders stil, helemaal als je steeds hoger richting de top komt.
Er zijn mensen die me passeren, de echte fanatiekelingen en er zijn er die alweer afdalen. Op een hand te tellen.
Al snel ben ik buiten adem door het klimmen en ik ben niet de enige.
Met een fles water in de hand, geniet ik ieder moment weer van het uitzicht.
Na een uur hoor ik de klokkentoren van Notre dame l'Assomption steeds harder luiden.
De vraag aan voorbijgangers wordt dan ook bevestigd dat ik er bijna ben!
Ik hoop dat er boven op de top water te halen is:p
De kerk komt in zicht en steeds meer mensen volgen het laatste pad.
Er schijnt ook een buslijn te zijn, die je bijna boven af zet. Maar dan heb je natuurlijk niet zo'n voldaan gevoel;)
Na de laatste klim, stap je een klein dorpje op de heuvel binnen.
Om de kerk heen rotsachtige paden, op en neerwaarts. Kleine winkeltjes en restaurantjes passeren je wanneer je rondjes loopt.
Ik stap er bij een binnen in een oase van liquer. Dat zijn de leukste, hoe localer hoe beter.
Zo loop ik nog wat rondjes, waarna het echt tijd is voor een koud drankje.
Le cactus (hoe toepasselijk, het verhaal vervolgt).
Ik bestel een sprankling water (want grote fles) en een crêpe met kaas en ei. Een top combinatie, kan wel wat koolhydraten en zout gebruiken.
2 stellen naast mij hoor ik Nederlands praten, ah! Eindelijk Nederlanders gespot.
Ik haak meteen in op een gesprek, hoor ze praten over de botanische tuin.
Dat is nu net waarom ik deze plek heb uitgezocht;) het bordje nog niet kunnen vinden.
Het antwoord op mijn vraag volgt, ook wat hun plannen zijn hier. Leuk om de achtergrond van iemand te horen.
Een engels stel naast me vraagt wat ik heb besteld. Zien eten doen eten:p
Probeert een selfie te maken, maar dat is hier best een uitdaging zoveel uitzichtplekken.
Ik stel voor dat ik er een voor hen kan maken, daar maken ze dankbaar gebruik van.
Na de lunch ben ik opgeladen om verder te gaan.
De bordjes volg ik naar de top van de heuvel. Een poortje door en je staat ineens midden tussen de cactussen.
Dat niet alleen, nu eindelijk het uitzicht waarvoor ik al die paadjes heb beklommen...
Boven de cactussen, een mega uitzicht. Helder weer en de blauwe zee op de achtergrond is waar je het voor doet.
Voordat je weer af gaat dalen, een kleine waterval en soort van grot.
Weer een Nederlands stel kom ik tegen, staan de grot met zoutstenen te bewonderen. Verblijft in Menton, echt vlak voor de Italiaanse grens en is een heel mooie plek om te verblijven.
Zij hebben ook de hike in Monaco gedaan, sportief!
Ik vertel dat ik s'middags die kant op ga, dat is goed te doen.
Of ik dan ook even een foto wil maken, ofcourse maar natuurlijk:)
Dan nu tijd voor de afdaling, ik besluit in een keer door te gaan.
Ongeveer 40 minuten doe je er dan over en dat klopt wel.
Ook al is het een afdaling, het is evengoed best pittig.
De temperatuur is gaan stijgen, dus stap voor stap.
Ik zie zelfs rond 14.30 uur nog mensen naar boven gaan. Veel te warm al zeg ik het zelf.
Beneden pak ik meteen de trein richting Monaco, 9 minuten.
20 minuten wachten in de schaduw.
Het Nederlandse stel kom ik weer tegen en gaan op zoek naar de machine waar je de kaartjes kunt valideren.
De trein is zeer rustig, mooi.
De aankomst na de korte rit is een wereld van verschil.
Het treinstation is er niet zomaar heen, overal lichtjes in de koepel vanaf het eerste bordje Monaco Monte - Carlo.

Wat een big city. Hier gebeurt het allemaal hoor. Wat een geld zit hier in.
Gebouwen in grote hoogte, jachten, dure auto's.
Ik wil het eens met eigen ogen bekijken. Eerst het paleis. Voordat ik er ben, zie ik al de nodige mannen in uniformen en politie met ook niet de minste uniformen.
Ik word een aantal keer tegen gehouden als ik te dichtbij kom en de derde keer als ik mijn mondkapje vergeet op te zetten.
Im sorry...?
Naast het paleis zijn er veel dure souvenirs winkels (ofcourse).
Met formule 1 artikelen wordt je dood gegooid.
Beneden de route naar het paleis, bestel ik een cola. Even bijkomen.
Op zo'n dag leg je onbewust veel kilometers af.
Er is genoeg te zien aan de weg kant. Een groep mannen in witte uniformen passeert. Het lijkt wel een toneelstuk.
Daarna richting tja casino Monte Carlo natuurlijk. Evenals een groot toneel.
Je weet niet wat je ziet daar, de nog grotere auto's laten zich showen. Zien en gezien worden.
Wel een prachtig gebouw moet ik zeggen.
Mijn plan zou eindigen op het strand Larvotto. Een drankje laat ik schieten en pak lekker de trein terug.
Op het station nog even snel een espresso, die zijn pas lekker hier.
Met het laatste uurtje op het strand sluit ik de dag af, voordat de zon ondergaat.

Geschreven door Karines.reizen