Op de plek waar ik gister de dag ben geëindigd begin ik vandaag de dag.
Er stond een hike op de Saint Jean cap ferrat op de planning.
Nu de vermoeidheid eruit komt, heb ik die geskipt en is een stranddag ook niet verkeerd.
Het is weer een warme dag, dat betekent blauwe lucht en net zo blauwe zee.
Ik loop de via de lange grote winkelstraat Av Jean médecin.
Richting old nice, waarna je zo de boulevard Prom. des Anglais op loopt.
Het is er druk, drukker dan de eerste dag dat ik naar het strand ging.
In het weekend zullen er meer mensen richting de kustplaatsen trekken, waaronder veel Fransen.
Vandaag is er een zwemwedstrijd aan de gang, naast de vele hardlopers hier iedere dag, nu ook zwemmers aan de andere kant.
Waar halen ze de energie vandaan met deze warmte?
Het is een mooi gezicht. Ik zoek een rustige plek aan de linkerzijde van het strand plagedes ponchettes.
Er is plek direct aan zee, niks leukers dan naar de hoge golven staren en nu ook de vele bootjes en zwemmers die voorbij komen.
Ik neem zelf ook een duik, het water is goed van temperatuur. Echt vakantie dit.
De rest van de dag spendeer ik op het strand, loop de boulevard over en op terrasjes.
Ik loop door de straatjes van old Nice. Het meest kleurrijke en mooiste gedeelte van Nice om doorheen te lopen.
Wanneer het te warm wordt, zoek ik een terrasje in de schaduw met uitzicht op het strand.
Het restaurant heeft Japanse invloeden. Ik bestel iets van een broodje met avocado, wat veel gebruikt wordt in de stad.
Veel pitjes en bieslook is best apart maar smaakvol.
Ik heb mijn broodje nog niet op of ik hoor een hoop kabaal, muziek en schreeuwende mensen.
Een mega groep mensen in rijen achter elkaar aan. Politie voorop.
De borden met teksten probeer ik te lezen, sterk een vermoeden dat het met covid te maken heeft.
Ik vraag het aan de ober en zie de borden voorbij komen.
'Non a la segregation sanitaire'.
Ah tegen de vaccinatiepas. Iedere week loopt deze stoet hier voorbij.
Ik film een stukje en mensen filmen mij, interesting. Het is een hoop kabaal.
Van de coronaregels is hier verder weinig van te merken. Het went snel om af en toe je qr code te scannen, als je op een terras wil zitten.
Naast het mondkapje in winkels, bezienswaardigheden en ov, merk je er niet zoveel van.
Eind van de middag nog een drankje aan de andere kant en loop ik via de westzijde in een rechte lijn terug naar de hostel. In de lobby is het goed vertoeven.
Ik neem een douche en raak in gesprek met de kamergenoot.
Vervolgens raakt zij in een druk telefoongesprek en loop ik
Eind van de avond naar de lobby om nog even te zitten voor een kop thee.
Maria is nog aan het werk en voorziet mij dagelijks van haar verse gemberthee, zo lief!
Als ik aan kom lopen, loopt ze naar de gesloten bar om iets te bereiden.
Na haar dienst om 23.00 uur wordt iedereen verzocht de ruimte te verlaten.
Maria wordt afgelost door een collega die s'nachts hier werkt en drinken we nog een drankje.
We halen wat capriolen uit met de nacht collega en gaan lachend, maar fluisterend richting onze kamer.

Geschreven door Karines.reizen