Een lange dag voor de boeg. 9 uur treinen van Bordeaux naar Nice.
Om 6.45 uur de wekker. Alles staat klaar, kan snel uitchecken.
De eerste de beste tram neem ik naar het station. Het overstappen naar de andere tramhalte gaat net zo soepel (not) als de heenweg.
Een aardige vrouw wijst me de verkeerde tram aan en ik sta weer aan de andere kant van de brug.
Dus oversteken naar de tram terug over de brug en de juiste naar Gare Saint- Jean.
De hal ziet er precies hetzelfde uit als dat ik gewend ben. Nadat de gate bekent is loop ik met de zwaarder wordende backpack naar nummer 11.
De trein staat er gelukkig al, check of het de juiste is naar Marseille en stap in.
Niet op mijn ticket gekeken welke coach en stoel nummer ik moet hebben.
Er staan toevallig 2 medewerkers in een privé ruimte van de trein en laten mij zien welke kant ik op moet.
Misschien handig om van tevoren je ticket te checken:p
Kan me er niet zo druk om maken, dat is ook lekker.
Onderweg met stiekem cappuccino en een baguette, zie ik de steden voorbij razen.
Als ik mijn ticket naar nice check, vind ik het raar dat ik alleen een e ticket tot Marseille heb ontvangen.
De conducteur geeft aan in Marseille een ticket voor naar nice te kopen.
De Global pass is juist bedoeld om door heel Europa te kunnen reizen.
Kan het niet naast me neerleggen en probeer informatienummer.
De interrail service is onbereikbaar. De sncf in Brussel staat me te woord, helaas zij kunnen mij niet verder helpen.
Via Toulouse reis ik verder. Leuk om te volgen via de plattegrond in deze app.
De stop in Sete (1 halte voor Montpellier) duurt lang, waarna er wordt omgeroepen dat we hier een uur (!) stil zullen staan. Vanwege de regen Nimes. Dat belooft wat.
Tijd om de benen te strekken. Het is bewolkt, maar niet koud.
Ik loop naar de machinist, nu we toch stil staan heb ik de tijd om mijn ticket te checken.
De machinist laat weten deze trein wel naar Marseille zal gaan, dus ik kan blijven zitten (fingers crossed).
Een medewerker werkt bij een andere trein, staat er naast. Mooi!
Ik laat hem mijn pass en qr code zijn en hij geeft aan dat dit genoeg is, 2 tickets in 1. Sure? Vraag ik niet helemaal zeker te zijn. Yes sure!
En de dag duurt langer.
Bij iedere omroep, geeft de vrouw tegenover mij uitleg in het Engels.
Er schijnt hevig weer te zijn bij Nimes, 1 centrale plek is code oranje.
Hevige regenval, overstroming, mensen worden per helikopters uit auto's gehaald. Klinkt heftig.
Ik Google de Franse nieuwssites die ik doorkrijg van de engels sprekende vrouw.
Niet voor te stellen zo dichtbij.
Gelukkig zit ik in de trein warm en droog.
Er is maar een centrale weg die gaat naar Marseille dus een andere weg is niet mogelijk.
Als er in Nederland een blokkade is, volgt er een omleiding of uitval. Hier dus niet en wacht je gewoon tot het weer mogelijk is.
Uit het volgende bericht maak ik op dat ze gaan rijden zodra het mogelijk is. Logisch. Misschien versta ik het toch niet helemaal goed;)
Na 2 uur stil te staan, durf ik het wel aan maar weer een baguette en water te halen.
Buiten lopen mensen ijsberend heen en weer, bellend, wachtend.
Een TGV arriveert, ik maak een praatje met de machinist die zijn hoofd naar buiten steekt. To Marseille? Yes schouderophalend, to Marseille.
Just waiting is zijn reactie. Bonjour! En rijdt weg naar Parijs.
Na 3 uur is nog steeds niet bekend wanneer de trein kan gaan rijden.
Buiten strek ik mijn benen opnieuw. Een vrouw vraagt of ik een Samsung oplader mee heb, gelukkig in mijn handbagage.
Ze neemt plaats in het treinstel waar ik zit en blijft daar ook zitten.
Grappig want zo zitten er nog 3 vrouwen in hun eentje in de coupe.
We houden elkaar op de hoogte.
Even later reikt een me een flesje water aan, hoe lief. We weten dan ook van elkaar wat de eindbestemming is.
Ik bel ondertussen het hostel in Nice om hen te informeren over mijn latere aankomst.
De man aan de andere kant van de lijn vraagt mijn naam, ah Catherina?
En stelt me gerust dat het een 24/7 receptie en dat het echt geen probleem is.
Rond 18.00 uur is er nog geen nieuws. Er worden voedselpakketten uitgedeeld.
Ik schiet in de lach, je wordt flauw van het wachten en geen idee hebben hoelang.
Straks worden er nog dekens uitgedeeld grap ik. Ook de andere vrouwen lachen en hebben er een onderonsje over.
Het is er verder niet druk.
Na ruim 6 uur gaat de trein eindelijk rijden. Mijn trein in Marseille ga ik niet meer halen.
Het wordt een Blablacar of een hostel in Marseille.
Zie de conducteur door de gangpaden lopen, hij vraagt wat je eindbestemming is. Dat is goed nieuws!
Wissel blikken met de medereizigers, er wordt iets voor ons geregeld.
Om 21.00 uur staan in Marseille bussen en taxi's klaar voor de gestrande reizigers, er rijden geen treinen meer.
Ik verwacht dat het een tocht van ongeveer twee uur wordt.
Dat worden er iets meer, een toeristische tour in het donker langs de hele zuidkust.
Jammer dat ik er niks van zie, knikkerbollend vraag ik slaperig aan de iemand naast me of we nu in Cannes zijn. Qui Cannes.
Nice ligt er vlak naast, houd mijn ogen open.
Om 2.30 uur arriveer ik dan eindelijk bij host Ozz BY Happy culture.
Éen straat nabij het treinstation Nice ville.
Ik word vriendelijk ontvangen, krijg mijn pasje en loop naar kamer 109. Het eerste bed rechtsonder is voor mij.
Val snel in slaap. Het was een avontuurlijk dag.

Geschreven door Karines.reizen