Rond 00.00 uur na een gezellige avond, plof ik mijn bed in. Iets te hardhandig trek ik aan het koord van het gordijn.
Vervolgens blijft het steken, geen zin om alles uit de kast te halen om het te fixen. Oogmasker op ( a la Gordon) oordoppen in en ogen gaan dicht.
Een waterig zonnetje komt op. Na een ontbijt in de lounge, loop ik Saint Catherine uit richting het water.
Ik staar in de etalages, de winkels gaan hier doordeweeks om 10.00 uur open, op zondag 12.00 uur.
In deze stad kan ik helemaal los gaan. De kleding valt klein en de boetiekjes als deze vindt je niet in Nederland.
Maar goed dat ik een backpack mee heb waar niet alles in kan:p
Nog niet helemaal wakker, met ogen op half 11 staar ik over het water.
Lekker wakker worden zo met dit uitzicht. Ik slenter zonder een plan te hebben, ook dat is vakantie.
De brug Pont de Pierre over met een nog mooier uitzicht, naar stellingrad.
Daar ben ik al eerder langs gefietst. In de kleine winkelstraat ga ik op zoek naar een supermache.
Dit zijn altijd heel kleine winkels, vergelijkbaar met een toko in Nederland.
Cola en water is wat ik nodig heb.
Ik maak het rondje af en ga via dezelfde brug weer terug. Onder het paleis door.
En kom uit op de binnenplaats waar ik de eerste dag doorheen liep.
Op het pleintje bij bistro chez Fred bestel ik een cafe viennois, net als in le Marais.
De klemtoon schijn ik verkeerd te benoemen, de serveerster kijkt me eerst nietszeggend aan.
Ah cafe viennois!
Er wordt een mooie coupe voor mn neus gezet. Nu ineens met slagroom. Kan dit wel waarderen.
Een Franse dame naast me vraagt wat ik heb besteld. En bestelt dit vervolgens ook, goede keuze.
Het waterige zonnetje komt steeds meer door. Ik loop richting de hostel voor een kleine pauze.
Ondertussen kijk ik weer in etalages en loop wat winkels binnen.
Kan hier uren doorbrengen als het moet. Ook veel bekende merken kom je er tegen. Roxy is een van mijn favoriete, veel zomerse kleding, gericht op de surfsport.
Natuurlijk past dan ook datgene wat ik uitzoek. Met een shirt en witte gympen loop ik de winkel uit.
In alle rust zoek ik mijn spullen bij elkaar, hoef ik dat vanavond niet meer te doen.
Er lopen 2 medewerkers mijn kamer in voor de bedden ronde.
Ik heb vanmorgen het gordijn probleem aangegeven. Zij weten ervan.
Het schijnt een bekend probleem te zijn. Iedere week komt er een mannetje dit fixen. Misschien een ander systeem aanschaffen, zou je denken.
Ik mag de komende nacht in bed 6 slapen, die is vrij. Daar maak ik dankbaar gebruik van.
De middag breng ik door bij de.... de temperatuur is flink aan het stijgen. Tikt de 30 graden aan, gevoelsmatig voelt het extreem warm.
Verkoeling is het enige wat je nodig hebt. Geen spontaan plan, de fontein Miroir d'Eau op de de Quai Richelieu, vertaald de waterspiegel.
Een bekende attractie in Bordeaux.
Gister reden we er langs en heb ik het ik onthouden voor vandaag.
Ik vraag aan een voorbijgaande wanneer de sproeiers aan gaa.
Dit gebeurt niet op een vast tijdstip aan, maar het omt wanneer het komt.
Kennelijk vragen meer mensen dit af, de volgende vraagt hetzelfde aan mij.
In Frankrijk is de tijdsdruk minder dan in Nederland. Ik vind het grappig dat mensen hier nu dus naar vragen.
Al snel gaan stroomt het water over de stenen grond. De fonteintjes blijven uit. Een Belgisch stel naast mij hoor ik zeggen dat ze verstopt zijn, kunnen de druk niet (meer) aan.
Jammer, want gister zag ik kinderen nog vrolijk rondrennen tussen de fonteintjes.
Het stromende water zorgt voor een lekker voetenbad, zorgt zeker voor verkoeling.
Voorlopig ga ik er niet weg. Ik zie genoeg om mij heen. Kinderen en water is een uitstekende combi, werkt altijd.
Aan de andere kant danst een groep jongeren door het water. Het lijkt wel theater.
Tegenover het tafereel staat een ijscoman, heeft het goed voor elkaar.
Met een snel smeltend vanille aardbei ijsje zoek ik de schaduw op.
Ik blijf maar denken; wat is het heet, poeh het is echt heet vandaag.
Voordat ik naar bar le vin ga, doe ik mijn ogen dicht. De warmte stijgt naar mijn hoofd.
In het parkje bij het water zoeken veel mensen de schaduw op.
Gelukkig zakt de hitte langzaam af.
Op 5 minuten loopafstand bevindt zich le bar a vin, een soort van wijnschool.
De tip kreeg ik van Luige. Tegenover de toerisme verzamelpunt.
Vanaf de buitenkant ziet het er donker uit, al is het ondertussen 16.45 uur.
Mooie tijd om te wijnen. Ik stap naar binnen de airco in, wat een verademing! Het is de eerste keer deze week dat ik hier zo blij van wordt.
Wacht bij de entree voor de coronacheck. Een prachtig gebouw, heeft iets weg van een paleis als je binnen stapt.
De leerlingen zijn net gekleed en gedragen zich erg beleefd.
Als dit geen 'school' was geweest, zou je er de hoofdprijs betalen voor een wijntje schat ik zo in.
Maar nu is het spot goedkoop, vergeleken de andere prijzen in Bordeaux.
Op TripAdvisor heb ik gelezen dat het er druk kan zijn. Er staan veel reviews, je moet hier echt geweest zijn.
Blij dat ik hiermee mijn trip in Bordeaux kan afsluiten.
Er hangt een gemoedelijke sfeer, genoeg plaatsen zijn vrij. Aan de andere kant zie ik een kleine bank waar je zicht heb op de hele zaal.
Ik krijg 2 kaarten aangereikt. De wijn en hapjes kaart. Een leerling beschrijft een aantal droge witte wijnen, mijn favoriet naast de rode wijn.
Ik start met een AOC Bordeaux rosé- chateau penin. Subtiel, droog maar aromatisch.
Volg je eigen smaak zeg Luige.
Ik kijk rond, 2 dames voor me praten honderduit. Na de rosé ga ik voor een witte wijn.
Met deze temperatuur smaakt koude wijn nog beter.
Het wordt een AOC Entre - Deux - Mers - chateau vignol.
De enige van de droge witte wijnen met een citrus achtige smaak.
Goede keuze. Als ik mijn glas wals (ja zo hoort dat) ruik ik de aromatische geur al.
Dit is mijn favoriet!
Ik bestel er een kaasplankje bij. Een uur verder zie ik de sfeer veranderen in De zaal.
De 2 dames praten met harder, met meer expressie en veel gelach.
Een gezin naast hen kijkt met een schuin oog naar het tafereel. Ook het stel en 2 jongere dames hebben er lol in.
Ik moet er van binnen hard om lachen.
In mijn hoofd heb ik het idee nog een rode wijn te bestellen. Een half glas is ook mogelijk.
De wijn van chateau Emilion staat ook op de kaart!
Het wordt een AOC Medoc - le grand art. Evenals een heel bekend gebied.
Bij de eerste slok benoem ik de rookachtige smaak. De leerling beaamt dit en knikt naar me.
Met een paar stokbroodjes extra, drink ik de laatste wijn op.
Genietend van het laatste bijna donkere uurtje Bordeaux, kijk ik terug op een mooie laatste dag.

Geschreven door Karines.reizen