Combi

De combinatie van 'beste poest teeg'n' (Gronings; flinke wind tegen), veel op en neer en nergens schaduw is niet de beste. Graan - graan - graan, zover we kunnen kijken. In het vroege en late licht geeft het fantastisch mooie plaatjes, in het middaglicht toont het zich stoffig, droog en zinderend heet. Ik schraap het zout van mijn pet. Veel drinken, klein verzet, deurzett'n ook, middagdutje onder die ene boom en onder Jezus aan het kruis, aan de rand van het dorp en kilometers aftellen. Ergens aan het eind van vandaag zouden we weer een camping moeten vinden. Na een fikse klim is Marike licht in haar hoofd. Voelt zelfs wat paniekerig zegt mijn lief. Is het de eerdere fietservaring in Argentinië (hitteshock), of is het lijf er gewoon even klaar mee? Gelukkig herstelt ze snel in de spaarzame schaduw van een huis. Ik heb tot nu toe eigenlijk meer last van de warmte dan Marike. En dat is bijzonder; meestal kan ik er juist goed tegen. Er valt niet tegenop te drinken. Een liter of 4 - 5, verder kom ik niet. Het wordt vandaag hete kilometers sprokkelen.

Tegen 5 uur vinden we dan eindelijk uitgewoond de camping municipale. Het doet mij denken aan zo'n Argentijnse camping van onze reis door de Andes. BBQ, herrie en complete chaos op een veldje waar hooguit een tent of 10 kunnen staan. Openbare toiletten e.d. op zo'n 200 meter. Marike vindt zelfs een winkeltje waar ze nog net voor sluitingstijd bier en ijs weet te vinden. Groter was het assortiment ook niet. Basic, daar kunnen we wel wat mee. Twee ijsjes (pp), een 1/2 liter Goddelijk Bier, uurtje slapen op het gras, dan de tent. Marike geniet nog even in de bbq rook van de ondergaande zon. Ik kan geen zon meer zien en besluit om heerlijk in de tent op het matje te gaan lezen.
 

Rust

Die houden we erin. We vragen ons voorzichtig af of we dit nog kunnen? Overvragen we onszelf niet. We zijn toch een stukkie ouder geworden. De schrik en vermoeidheid van gisteren zit er nog een beetje in. 'Moeten we hier niet nog een dagje bijkomen?', vraagt Marike. 'No way', antwoord ik. En dat vertelt alles over deze 'camping' en zijn gasten. Nou, dat is ook niet helemaal eerlijk. Er staan ook 2 tipi's van een soort commune-achtige groep. Alsof we terug in de tijd kijken; 1975 zo ongeveer. Veel gezamenlijkheid, veel discussie, veel plezier! Mooi, zo van een afstandje...

En wat denk je? Ze hebben daar bij het sanitair een pizza-automaat. Echt! Naast dat openbare sanitair staat ie. En naast die elektrische volautomatische pizzabakker (trois minutes) staat een bankje en op dat bankje hebben wij...die heerlijke Mexicaanse bonenschotel soldaat gemaakt.

Geschreven door Jan-Marike.waar.we.fietsen.is.de.weg