Weer vroeg opstaan omdat we al om 7.55 uur het vliegtuig naar Kathmandu moeten nemen. We krijgen een ontbijtpakketje mee. Iedereen haalt de spullen eruit die hij toch niet gaat opeten en doneert die aan de chauffeur en busboy. Zij moeten de lege bus terugrijden naar Kathmandu.

Het is een piepklein vliegveldje met lachwekkende beveiliging. Als we naar het restaurantterras boven willen moeten we van de beveiliger eerst door een poortje heen en vervolgens weer via dat zelfde poortje terug om naar boven te lopen. Vanaf het terras heb je een mooi zicht op de Himalaya. Vooral leuk ook voor Hans die sinds gistermiddag weer uit het ziekenhuis is en nog geen berg gezien heeft. De geweldige Robin heeft plaatsen aan de linkerzijde weten te regelen zodat we vanuit de lucht zicht hebben op de Himalaya. Als we moeten boarden moeten we nogmaals door de eerder genoemde poortjes en moeten de vrouwen naar links en mannen naar rechts om in een met een gordijn afgescheiden hokje luchtig gefouilleerd te worden.

Het vliegtuigje is klein maar fijn. Alleen in het begin heb je zicht om de Himalaya, daarna zijn het met name lagere bergen en heuvels. Al na een half uur landen we weer veilig in Kathmandu. Gisteren stond er hier in de krant nog een heel artikel over de gebrekkige luchtvaartveiligheid in dit land en dat alle Nepalese luchtvaartmaatschappijen in Europa op de zwarte lijst staan. Dat deed mijn enthousiasme voor deze vlucht niet toenemen maar we hebben het dus overleefd.

We kunnen ondanks het vroege tijdstip al snel in onze kamer dus dat is fijn. Naar Tamel gelopen, een wijk op circa 15 minuten loopafstand. Gigantisch druk die straten hier. Bij het drukke kruispunt bij Tamel staat gelukkig een politieman die het verkeer regelt en kunnen we zonder kleerscheuren oversteken. Her en der lopen er al mensen met verf in hun gezicht. Officieel is het morgen pas Holi festival maar het is net als met Carnaval waarbij een deel van de mensen al wat eerder van start gaat. We lopen door de drukke winkelstraatjes van Tamel. Ik moet lachen om een man die op zijn fiets een enorm lang reclamebord vervoert en daarmee nauwelijks een bocht kan nemen. We eten wat in het Kaiser restaurant in The garden of dreams en lopen daarna terug naar het hotel om uit te buiken. De rest van de middag geluierd.

Het is de bedoeling dat we ‘s-avonds gezamenlijk ergens in Tamel gaan eten maar dan begint het voor het eerst deze vakantie te regenen. Niet zo maar een buitje maar een stortvloed met onweer dat lang aanhoudt. Dus maar in het hotel gegeten: een te duur en smakeloos buffet. Das jammer als afsluiting want het eten hier in Nepal was meestal een feestje. De laatste rupees hier mee opgemaakt.

Geschreven door Irmasreisdagboek