De laatste volle dag. We zijn blij Lake Tekapo achter ons te laten al raken we daar ook onze wereldstekker kwijt die nog steeds klem zit in het stopcontact. Hoe we het voor elkaar krijgen, geen idee.

De route is een beetje saai. Weinig spannends te zien onderweg. Een korte koffiestop in een plaatsje met de naam Geraldine en dan is het weer doorrijden.

Ala we Christchurch binnenrijden zijn de gevolgen van de aardbeving van 6 jaar geleden nog niet zo zichtbaar. Alleen het kerkje naast het hotel wordt duidelijk gestut. Maar in het centrum is het wel goed zichtbaar. Dat is nog steeds 1 grote bouwput. En dat terwijl er al heel wat herbouwd is.
We lopen eerst nog een stukje met de groep mee en vervolgen later zelfstandig onze weg door het centrum. Er rijdt een grappig oud trammetje door de stad , de universiteitsgebouwen zien er mooi uit enz. Maar dan komen we bij de oude kathedraal. Dit mooie gebouw is grotendeels ineen gestort en hangt er nog steeds zo bij. Waarom ze dit niet herbouwd hebben, is de grote vraag. Is toch een uniek en beeldbepalend gebouw lijkt me. Volgens Jacky zal het gesloopt gaan worden. Onbegrijpelijk. Anderzijds zullen de herstelkosten gigantisch zijn en is er vrees ik gewoon onvoldoende geld beschikbaar.

We lopen door naar de vervangende kleine kerk en het tijdelijke herdenkingsmonument, The 185 chairs. Dit zijn 185 witte stoelen van kinderstoel tot rolstoel. Het is een confronterend geheel. Later lopen we nog langs het pas onthulde definitieve monument, een marmeren muur met daarop de namen van alle slachtoffers. Vanwege de recente herdenking daar liggen er nog allemaal bloemen en kaartjes met soms foto's van de slachtoffers. Om kippenvel van te krijgen.
In de stad is ook een reeks van containerwinkels, de Restart. Hierin zitten allemaal leuke zaakjes tijdelijk gehuisvest totdat de herbouw gereed is.

Via de mooie botanische tuinen terug gelopen naar het hotel. Ondanks alle ellende voelt dit als een prettige stad aan.

's-Avonds met de hele groep en Jacky gegeten. Was gezellig en lekker. Het was verassend om te horen dat Jacky de fooien die hij op reis krijgt voor een deel aan een goed doel in Laos geeft. Daar ondersteunt hij de inwoners van een dorpje die het goed kunnen gebruiken. In de wetenschap dat een reisgids toch meestal zelf een laag inkomen heeft, heb ik daar zeker bewondering voor. In de loop van de reis in Nieuw Zeeland heb ik mijn mening over Jacky in positieve zin bijgesteld en dit bevestigt dat alleen maar.

Geschreven door Irmasreisdagboek