Weer bijtijds op om naar het Abel Tasman eiland te gaan om daar te wandelen en te zwemmen. Als we bij het haventje aankomen moeten we erg lachen om ons Belgische omaatje Magda. In haar zucht om altijd overal vooraan te staan en het beste plekje in te nemen, gaat ze in de rij bij een verkeerd schip staan. Haar frustratie groeit als ze met haar ticket niet wordt toegelaten en andere mensen haar voorgaan. Hoe ze het doet, weet ik niet maar ze presteert het om zonder ticket toch de loopplank op te lopen en aan bord te gaan. Zelfs als iemand haar waarschuwt dat ze op het verkeerde schip is, wil ze in eerste instantie niet luisteren. Nog knapper is het dat ze even later bij wel het juiste schip wederom vooraan weet te komen. Zucht. Als je daar nou zo oud voor moet worden.

De boottocht is mooi maar koud ondanks vest. Ook lang, wel drie uur omdat we eerst naar het eindpunt varen. Het leuke aan deze route is dat we langs een zeerobben kolonie varen. We kunnen ze goed zien liggen en zwemmen. Koddige beestjes.

De wandeling zelf is ook heel mooi maar een stuk zwaarder dan ons was voorgespiegeld. Bijna 12 ipv 10 kilometer en met behoorlijke klimmetjes erin. We denken dat we al bijna bij de finish zijn als er een bordje staat dat we nog 5,7 km moeten. Tempo maken dan maar want we willen ook nog zwemmen tenslotte. Al met al binnen ca. 3 uur onze wandelprestatie volbracht en nog even lekker gezwommen. Het water is lang zo warm niet als in Australië maar prima te doen. Nou nog zorgen dat ik niet verbrand.
Als het schip ons weer komt oppikken, kan het niet heel dicht bij het strand komen vanwege het getij en moeten we pootje baden alvorens aan boord te kunnen gaan. Bij het uitstappen hetzelfde feestje. Nog een uurtje terugrijden naar het hotel.
Vlakbij het hotel heerlijk Thais gegeten. Nu blij om op mijn bedje te zitten en de moede voeten hun welverdiende rust te geven.

Geschreven door Irmasreisdagboek