Akelig vroeg opgestaan omdat we al om 5.15 uur moeten vertrekken naar Sarangkot alwaar de zonsopkomst spectaculair moet zijn. Helaas was het enige spectaculaire de aanwezige mensenmassa. Doordat het bewolkt was, was de Himalaya niet zichtbaar en bood de zonsopkomst minder spektakel dan gehoopt. Desondanks mooie luchten en een mooie omgeving. Het is grappig om te zien hoe op alle dakterrassen van de huizen groepen mensen staan die net als wij voor de zonsopkomst zijn gekomen.

Terwijl de rest terug gaat naar het hotel gaan Ab en wij nog een wandeling doen met Robin als onze gids. Wat een aardige man is dat toch. We moeten eerst een flink stuk omhoog lopen deels via trappen. Lekker vermoeiend. Op het hoogste punt staat een theehuis waar we thee drinken en ons meegebrachte ontbijt nuttigen. Wat overblijft gaat in de rugzakken en geven we onderweg aan wat kinderen.

Ondanks dat het niet helder is, is het een leuke wandeling. We worden vaak begroet door de mensen. Kinderen vinden het helemaal leuk. Het is een feestje om door deze omgeving heen te lopen en te genieten van de bergen, de terrasvormige akkertjes, traditionele huizen, bomen zoals de bloeiende koraal- en bananenbomen, van de vogels waaronder een adelaar en bullbulls. De weg is grotendeels geasfalteerd wat hier uitzonderlijk is. Heeft wellicht te maken met de route naar de kabelbaan die naar Sarangkot wordt aangelegd. Er zijn veel nieuwe hotels in aanbouw zoals een enorm groot en lelijk gebouw dat volgens Robin door een Japans bedrijf wordt gebouwd.
We stoppen bij een minizaakje om wat te drinken en gebruik te maken van het toilet. Weliswaar een hurktoilet maar netjes dus wat wil een mens nog meer.
De route eindigt in het dorpje Naudanda waar al een taxibusje staat te wachten. De rit terug naar het hotel duurt ongeveer een uur. Niet dat de afstand zo groot is maar vanwege de erbarmelijke staat van de weg. Een zandweg vol hobbels en kuilen waar het drukke verkeer schijnbaar kris kras door elkaar rijdt. Er staan huizen vlak naast. Die mensen krijgen hele dagen al dat stof over zich heen, afschuwelijk. Robin laat ons halverwege nog even uitstappen om the kijken naar de slapende boeddha, althans een vorm in de heuvels die daar met veel fantasie aan doet denken. Je moet je handen voor je gezicht houden als er een vrachtauto passeert vanwege de stofwolken. Dat wordt weer haren wassen vanavond.

Rond 12 uur zijn we weer in Pokhara. Eerst even douchen en daarna een hapje eten bij Black and White, een leuk tentje verderop. Heerlijk broodje met humus en olijf gegeten. Ook de koffie is er erg lekker. Het bevalt zo goed dat we er s avonds ook maar gaan eten. Ik maak dan de vergissing om nog wat sambal bij de nasi te doen. De vlammen slaan uit mijn oren! Verder verrukkelijk eten.

In de middag alleen nog wat rondgewandeld in het stadje. Via de telefoon zie ik de berichten over de aanslag in een tram in Utrecht. Drie doden en vijf gewonden. Een volslagen idioot aan het werk geweest.

Geschreven door Irmasreisdagboek