Vandaag is een soort van rustdag. Tenminste die mening ben ik toegedaan. Je kan een 19 kilometer lange bergtocht maken maar geen haar op mijn hoofd die daar over peinst. Dat geldt ook voor de rest van de groep. Tot verbijstering van Jacky wil niemand de bergtocht gaan maken. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat behalve Clarissa, die erg sportief is, waarschijnlijk ook niemand voldoende conditie heeft om een dergelijke zware tocht te doorstaan.
Eerst willen we (met name ik) helemaal niets gaan doen, maar na het op het gemak wakker worden en opstaan besluiten we toch om om 10.00 uur in de bus te stappen voor een wandeling.
We rijden naar Whakapapa, een dorpje niet ver van ons hotel. Omdat de Maori's de Wh uitspreken als F, levert de naam van het plaatsje veel gegniffel op. In Whakapapa stappen we uit voor een wandeling naar een waterval. Het blijkt een mooie verassing. De wandeling is niet al te zwaar en het uitzicht schitterend. Aan het begin van de wandeling komen we een groep uitgeputte Japanners tegen, maar voor ons is dit met af en toe eventjes een pauze houden goed te doen. We hebben een fantastisch uitzicht over drie vulkanen waaronder Mount Doom (of was het nou Mordor?) uit de Lord of the ring films. Als ik me niet vergis, is Mordor de naam van het gebied en Mount Doom de naam van de vulkaan.

Het is een mooie heldere dag dus we hebben weer geluk.
Het watervalletje is mooi en idyllisch. Voorbij de waterval nog een stukje stijgen en nogmaals genieten van het uitzicht. Dit is de mooiste wandeling tot nu toe en ik ben blij dat we er voor hebben gekozen de tocht te maken.
De route terug gaat snel want alleen maar dalend.
In het dorpje nog een klein hapje gegeten en koffie gedronken. Vreemd genoeg met een zakje suiker van Douwe Egberts erbij. Sowieso zie je hier veel van Douwe Egberts.

We neuzen nog wat rond bij het bezoekerscentrum (een opgezette kiwivogel!) en stappen dan weer in de bus terug naar het hotel waar we rond 15.00 uur aankomen. Nog even wat kleren gewassen en voor het raam in de zon laten drogen. Hopelijk droogt het snel genoeg. Lekker in het zonnetje op het terras nog wat gedronken en later wat gegeten met de groep. Het hotel kan de drukte niet goed aan en Jacky gaat zelf maar helpen in de keuken.

Geschreven door Irmasreisdagboek