Hoe te reproduceren wat we vandaag allemaal gedaan hebben? Best lastig. We zijn begonnen bij Durbar square. Een chaotisch plein met diverse tempels en bijzondere gebouwen. We worden direct aangeklampt door allerhande verkopers van snuisterijen. Net als in ons hotel uitgebreide houtbewerking in de panden. We komen ook in de Kumari Ghar waar een meisje woont dat Kumari genoemd wordt en als een incarnatie van de godin Taluda wordt beschouwd. Het meisje dat nu Kumari is, is pas 5 jaar en sinds 1 jaar gekozen. Voordat zo'n meisje voor het eerst ongesteld wordt, moet ze weg en wordt er een nieuwe verkozen. Die moet uit de hoge kaste van de Newars komen en een aantal eigenschappen bezitten. Het arme kind moet zich een paar keer per dag aan het publiek laten zien en laat ze dat nou net doen terwijl wij op het binnenpleintje stonden. Ze leek er absoluut geen zin in te hebben maar dat kan je een vijfjarige niet kwalijk nemen.

Wat me er verder is bijgebleven is het Royal palace. Hier hangen ook de foto’s van de oude koningen, inclusief die van de kroonprins Dipendra die in 2001 zijn vader, de koning, moeder en nog zes andere familieleden vermoordde. Hij schoot vervolgens zichzelf dood (of werd neergeschoten, daar wordt wat geheimzinnig over gedaan) maar leefde nog 2 dagen en was daarmee formeel de koning. Gruwelijk verhaaltje aldus met weinig goed nieuws voor alle betrokkenen. Hij werd vervolgens opgevolgd door zijn oom Gyanendra die afwezig was tijdens de slachting. Niet echt een prettige figuur volgens de verhalen. In 2008 werd de monarchie ingeruild voor een republiek maar kennelijk doet hij tegenwoordig toch weer pogingen om aan de macht te komen. Onze gids Robin is daar voorstander van: volgens hem zijn alle parlementariers en regeringsleden corrupt en kan je beter 1 slechte leider hebben dan een paar honderd.

Volgende stop was bij het Narayanhitibpalace museum, het koninklijk paleis dat in 1963 is gebouwd en in gebruik was tot het einde van de monarchie in 2008. Het is tamelijk onooglijk met een zeer sobere inrichting. Geen gezellige plek en toe aan een verfkwast. Troon en kroon zijn de hoogtepunten. Helaas mag je niets mee naar binnen nemen dus geen foto’s kunnen maken. Als we buiten komen gaat Peggy aan Robin vragen hoe vrouwen in Nepal met sexualiteit omgaan. Beetje ongemakkelijk maar Robin wordt er niet al te verlegen van. Twee soldaten die de boel moeten bewaken moeten er erg om grinniken en komen dichterbij staan om maar niets te missen.

Rond middaglijn naar Patan gereden. De afstanden zijn klein maar de chaos op de weg zodanig dat het toch veel tijd kost. Ongelooflijke bende qua verkeer en wat een rotzooi. Hier zouden ze eens een goede voorjaarsschoonmaak moeten houden !
In Patan is ook een Durbar square. Helaas grotendeels ingestort tijdens de aardbeving van 2015 maar al deels herbouwd en erg mooi. We hebben ruim de tijd om rond te lopen en te genieten. We eten er een snelle lunch. Aardig is ook een bezoekje aan een gouden tempel. Alle leren schoenen moeten uit.

Tenslotte de laatste stop bij de wijk Tamel. De overige groepsleden hebben zich bang laten maken door de verhalen van Ivonne over hoe moeilijk het is hiervan dan terug naar het hotel te komen, maar ik wil erg graag even kijken. Het is een grappig wijkje met heel veel winkeltjes. Aan de rand is nog een leuke tuin: Gardens of Dreams.

We lopen terug naar het hotel en zien vlakbij het hotel een restaurantje dat er aardig uitzien: Rees Station. Daar lekkere Thali gegeten. Kost geen drol voor prima eten.

Geschreven door Irmasreisdagboek