Lekker uitslapen want we gaan pas om 9.00 uur wandelen. Jammer dan. Al voor 7.00 uur ben ik wakker. Nou ja lekker rustig aandoen dan maar. Vannacht me nog rot geschrokken van de telefoon die om 4.30 afging. Was Nel. Dan verwacht je dat er iets mis is met pa. Bleek ze per ongeluk het verkeerde nummer te hebben gekozen. En dat is al de 2e keer deze vakantie. Maar gelukkig was er niets aan de hand.

Dit hotel is gelukkig wel prima met moderne schone kamers en goede bedden.

We gaan wandelen onder leiding van een gids. Voordeel is vooral dat hiermee ons vervoer naar het begin van de wandelroute is geregeld. Behalve de 6 mensen uit onze Djosergroep (Karel, Wilma, Willemien, Dirk en wijzelf) is er nog een Amerikaans echtpaar van de partij. Blijken uit Minnesota te komen en vrienden te hebben in Hudson, Wisconsin en familie in Stillwater. Wat een grappig toeval. We vragen nog of ze misschien Jim en Melissa kennen, maar dat is niet het geval.

De wandeling gaat op een bejaardentempo wat een beetje saai is maar de gelegenheid geeft om te genieten van de mooie omgeving. Eerst is het nog bewolkt maar later klaart het op. De gids vertelt dat het hier haast altijd regent. Het regent ongeveer 10 x zo vaak als in Londen, waar hij oorspronkelijk vandaan komt. Hij geeft dan ook het advies om niet naar dit gebied van Nieuw Zeeland te emigreren als je van mooi weer houdt.

Het is een vrij lange klim naar een uitkijkpunt. Het kost de Amerikanen zichtbaar moeite. Als we teruglopen, gaat het mis met de Amerikaanse man. Hij moet over een paar stapstenen lopen om een klein stroompje water over te steken, maar zakt opeens door zijn benen. Ook met hulp lukt het hem niet meer om overeind te komen. De gids blijft gelukkig heel kalm, legt een matje onder de man en laat hem ter plekke uitrusten. Na enige tijd kan de man gelukkig weer lopen. Inmiddels heeft de gids wel een collega opgetrommeld met een ehbo rugzak. Blijkt gelukkig niet nodig te zijn. De Amerikaan vertelt dat hij wat hartproblemen heeft en kennelijk onvoldoende zuurstof kreeg door vermoeidheid. Hij geneert zich duidelijk een beetje maar we zijn alleen maar blij dat het goed is afgelopen.

Terug in het dorp lunchen we bij The last kitchen. Matige, taaie zalm. Wel lekker koffie, wat ook niet onbelangrijk is.
'S-middags nog een korte wandeling naar een meertje vlakbij gemaakt wat wel geinig maar niet heel boeiend was. Bij zonnig weer reflecteert het water de bergen, maar helaas is het bewolkt.
Dineren dan maar: wat een zwaar leven hebben we toch. Als we weer thuis zijn, moeten we niet een balansdag maar een balansweek gaan houden. Burp......

In de avond gaan we nog in het bos glimwormen kijken.
Veel glimwormen, veel sterren aan de hemel en ook nog een kea gespot die niet onder de indruk van ons was. Het beest ging er eens goed voor zitten en liet zich uitgebreid fotograferen.

Geschreven door Irmasreisdagboek