Niet zo vroeg op hoeven staan. Pas om 6.30 uur dus dat is al heel wat. Soms vraag ik me af wat ik mezelf aandoe na een jaar hard werken.

We hebben wat tijd in het centrum van Bathurst en kopen bij de supermarkt water en muesli repen. Mooi park en een oud Courthouse in Bathurst. Is in het verleden een goudzoekers stadje geweest met alle criminaliteit en daarop volgende hangings van dien. Het plaatsje heeft een leuke sfeer.

We rijden richting de Blue Mountains en stoppen bij verschillende uitkijkpunten. Zeker bij het tweede punt is het erg druk met vooral Aziaten. Hun toiletgedrag is naar het schijnt zorgwekkend. Overal staan er bordjes dat je toch vooral niet met je voeten op de toiletzitting moet plaatsnemen. Rare lui die Chinezen.
Paul koopt een vet worstenbroodje en ik een verantwoorde falafel wrap. Verschil moet er zijn tenslotte.

Een eindje verderop kunnen we kiezen uit verschillende wandelingen. Angie doet voorkomen of het allemaal niet te moeilijk is. Enigszins wantrouwend kiezen we toch maar voor de middelste moeilijkheidsgraad. Praise the lord daarvoor. Het valt kort gezegd vies tegen. Veel klimmen en klauteren op deels glibberig terrein. Wel een hele mooie route met mooie vergezichten en een leuk watervalletje. We komen als eerste aan met verhitte hoofden. Het is daarna vooral erg komisch om de andere reisgenoten aan te zien komen. Puffend en hijgend, bezweet en verhit. Wilma spant de kroon. Ze zegt dat ze onderweg half dood is gegaan. De Belgische senioren hebben een kortere route gedaan maar voor hun leeftijd was dat eigenlijk ook veel te veel van het goede. Vooral Magda kont meer dood dan levend aan. Arm vrouwtje. Knap dat ze het gered heeft.

Verder door naar Sydney. In de stad zelf stroopt het verkeer enorm op en het duurt een tijdje voor we bij het hotel zijn. Dat is echt supermooi. Een statig oud pand tegenover een parkje. Enorm mooi.
Wel zo een 6 km van de highlights van Sydney wat vanwege de bizarre prijzen in het centrum logisch is.
Bij het hotel hebben we definitief afscheid genomen van Angie. Wat een kanjer is dat. De honneurs worden vanaf hier overgenomen door haar baas, ene Ralph. Zoals afgesproken zou hij een korte stadstour door Sydney verzorgen en dat doet hij dan ook. Weliswaar een half uur te laat van start en daarna oeverloos lang maar goed. Als we om 20.30 uur nog rond toeren met een rammelende maag wordt het me te moede. Ik wil eten!!!!! De stemming van paul is beneden het vriespunt gedaald.
Als we eindelijk kunnen uitstappen schieten we de eerste de beste eetzaak binnen en eten ins buikje rond.

Geschreven door Irmasreisdagboek