Een ding is alvast mislukt en dat is om op tijd op te staan. We hebben een doorwaakte nacht achter de rug. Waarschijnlijk omdat het aanvoelt als overdag en ook door het lawaai van de airco. Het hotel is een beetje armetierig. De kamer heeft een redelijke maat en is schoon maar verouderd. Heel irritant is dat er heel beperkt wifi is. Alleen bij de lobby en gedurende overdag. Niet helemaal van deze tijd. Voordeel is dat het Paringa motel direct bij Hindleystreet ligt, een gezellig drukke straat in het centrum. Nadeel is dan weer de spekgladde vloer in de badkamer. Kijken of we dit zonder kleerscheuren gaan overleven.

Terug naar het opstaan. Ik heb mijn wekker braaf om 8.00 uur gezet maar besluit min of meer bewust deze te negeren. Gevolg is dat ik pas om 10.30 uur weer wakker wordt. Paul is ook nog in dromenland. Als ik hem wakker maak en zeg dat het al 10.30 is, zegt ie verbaasd: hoe kan dat dan?
Afijn, aangekleed en naar een koffiezaakje verderop gegaan waar we een megakom cappuccino krijgen met een onwaarschijnlijke hoeveelheid cacao erin. Getsie derrie.
Daarbij een lekkere sandwich. Reteduur hier allemaal. Het prijspeil kan aan dat van Scandinavische landen tippen.

Het is een warme dag vandaag. Zo'n 36 graden. We hebben gisteren een stadsplattegrond gekregen wat het leven er een stuk makkelijker op maakt. Het is een rechthoekig stratenpatroon en dus zelfs voor mij te begrijpen.
We lopen eerst naar de Central Market. Een overdekte markthal met allerhande stalletjes met eetwaren. Vooral veel vlees, groente en fruit waaronder (bijna)pitloze watermeloen.
Het enige wat we kopen is flesjes water. En dat is met deze temperaturen hard nodig.

We lopen vervolgens richting het noorden en de rivier. Tot onze verbazing zien we daar pelikanen en niet veel later een waarschuwingsbord voor pelikanen. Agressieve loeders kennelijk. Vooralsnog dobberen ze vredelievend in het water.
Verderop nog wat andere rare vogels zoals een duif met kuif. In een paar bomen wemelt het van de vliegende vossen, een soort grote vleermuizen.

We lopen door naar de Botanical Gardens, een prachtig park met als grootste trekpleister de schaduw van de bomen. Allemaal keurig bijgehouden. Desondanks helemaal gratis. Niet verkeerd. Wel heel rustig zeker als je bedenkt dat het een zaterdag is. Waarschijnlijk zijn die Australiërs niet zo gek als wij en blijven ze binnen of zoeken het strand op.

Dat laatste doen wij aan het einde van de middag ook. We stappen in de tram, gedragen ons als domme toeristen die niet weten hoe ze een kaartje moeten kopen en slagen daarin uiteindelijk toch door het bij andere (minder domme) toeristen af te kijken.
De tram is binnen het centrum gratis, er buiten moet je wel betalen.
Het ritje duurt zo'n 40 minuten en eindigt in het onvolprezen Glenelg, een ware toeristenfuik. Wel een mooi breed strand waar het niet eens erg druk is. We zwemmen even in het lauwe zeewater en laten ons opdrogen. Dan weer snel de kleertjes aan want anders verbrand ik hier levend.
We eten een te grote burger bij een te dure zaak. Was te verwachten. Ik red het tot ongeveer de helft van mijn burger en zoals gebruikelijk verorbert Paul de rest.
We lopen nog een stukje over de boulevard maar echt spannend is het niet. De bars puilen uit van lawaaierige en dronken klanten. In een rechte lijn lopen is voor menigeen een uitdaging.

Terug met de tram dan maar. Waar op de heenweg een meisje via haar mobieltje luidkeels ruzie aan het maken was met haar vriend (your mother treats me like shit en dat 30 keer), worden we nu geconfronteerd met een agressief jong mens die met zijn maat en andere jongens wil gaan matten. Gelukkig houdt de rest het hoofd koel en verlaat hij onverrichter zaken de tram. Een pilletje teveel wellicht?
We lopen ondanks onze zere voeten nog helemaal terug naar het park bij de Botanical Gardens om te kijken naar de vleermuizen. Die zijn nu met z'n allen aan het rondvliegen.

Terug naar het hotel. De wifi werkt zo af en toe zodat ik toch nog wat berichtjes naar Diede en Sarah kan sturen. Ze sturen foto's van sneeuw in Nederland terug. Blij dat ik daar niet ben.

Geschreven door Irmasreisdagboek