07-06-2017

Hey!

Op 30 mei kwamen we aan in het kustplaatsje Krabi. Vanaf hier zouden we 2 dagen later naar het eiland Koh Phi Phi vertrekken. Het regende in deze dagen veel waardoor we vooral in het hostel hebben gezeten, om dingen regelen voor de rest van de reis. De enige activiteit die we hebben gedaan was het beklimmen van een berg doormiddel van 1237 traptreden. We besloten in de ochtend te gaan om de hitte voor te zijn. En ookal was het iets koeler, we kwamen zeiknat van zweet boven aan. Gelukkig waren het uitzicht en de grote goude boeddha op de top het allemaal waard. Eline en ik besloten na 2 nachten in Krabi door te gaan naar Koh Phi Phi, Arie daarentegen besloot nog naar een strand verderop te gaan voor een dag en nacht en daarna pas de ferry naar Koh Phi Phi te nemen. Aangekomen in Koh Phi Phi liepen we tussen wat smalle straatjes omhoog om bij onze bungalow te komen. Het viel ons gelijk op dat er geen autos en amper scooters op het eiland waren. Daarna zijn we naar het strand gegaan waar we erachter kwamen hoe onwijs mooi het daar is, met alle grote rotsen die uitsteken uit het water. We besloten na alle rijst en noedels een keer pizza te halen en dat op het strand op te eten. Omdat we na een tijdje helemaal lek gestoken werden zijn we terug gegaan. Toen we rustig een filmpje aan het kijken waren in onze kamer zag Eline ineens een beestje lopen op mn bed, een beruchte bedbug. In de outback waar ik werkte in Australië hebben ze ooit ook een plaag van bedbugs gehad en een jongen heeft daar nog steeds littekens van. En wanneer ze in je spullen zitten moet je alles met heet water wassen en kan je je tas beter weggooien. Toen we verder zochten vonden we nog zo'n 10 bedbugs en besloten we dus naar de receptie te gaan. Eerst beweerde ze dat het gewoon mieren waren maar daarna kregen we gelukkig een andere kamer. We kregen zelfs een upgrade, een airconditioner ipv een ventilator. Hier werd ik de volgende ochtend wakker met enorme buikpijn. Ik ben dan ook de hele dag in bed gebleven en heb zoveel mogelijk proberen te slapen. Toen Eline eind van de middag Arie ging opzoeken om wat te eten begon ik ook met overgeven. Ondertussen stond Arie in de supermarkt te kijken naar fruitsapjes met de meeste vitamines voor mij. Ook verplichtte ze me om veel meer water te drinken, heel lief. Eigenlijk had ik verwacht wel een keer in Azië ziek te worden vanwege het eten en de warmte, maar wanneer het zover is baalde ik wel echt onwijs. Toch was het eindelijk wel de beste omgeving om ziek te zijn aangezien we onze eigen kamer hadden met airconditioning en niet in een kamer met 14 andere mensen. Koh Phi Phi was wel het eiland waar ik me het meeste op verheugde. We zouden ook een dagtour doen waarbij we zouden snorkelen en kayakken op de mooiste plekken, maar daar was ik echt niet tot in staat. Arie en Eline zijn de volgende dag wel gegaan en toen heb ik maar de hele dag series gekeken. Eind van de middag besloot ik toch nog even naar buiten te gaan om ook wat eten te kopen. Ik belandde in een strandtentje met een aardbeien smoothie. Hier heb ik een tijdje genoten van het schitterende uitzicht. Daarna heb ik een patatje gekocht omdat ik zin in iets zouts had. Hiermee ben ik een heel stuk omhoog gelopen naar een uitzichtpunt. Toen merkte ik pas echt dat ik ziek was en een paar dagen niet gegeten had. Na elke paar treden moest ik stoppen omdat ik helemaal gesloopt was. Eenmaal boven aan gekomen heb ik tijdens het genieten van een schitterend uitzicht met moeite een paar frietjes naar binnen gewerkt. Daarna probeerde ik nog naar het tweede uitzichtpunt te lopen maar halverwege heb ik moeten afhaken omdat ik echt niet meer verder kon, wat heel frustrerend was. Na een lange koude douche kwam Eline terug van de dagtrip wat een groot succes was. We zijn toen samen nog naar een restaurantje gelopen waar zij wat gegeten heeft en daarna hebben we een kijkje genomen op het strand waar op dat moment meerdere locale jongens een act opvoerde met stokken die aan beide uiteinden in vuur stonden. Dit was een mooie afsluiting van onze tijd op Koh Phi Phi en bijna alweer het einde van onze hele avontuur. We zijn de dag daarna namelijk naar Phuket gegaan wat voor Eline de eindbestemming was. We hebben hier een dagje scooters gehuurd. We gingen als eerste naar een uitkijkpunt op een berg en zodra we daar wat fotos aan het maken waren begon het keihard te regenen. In de stromende regen zijn we al zingend naar beneden gereden. We hebben nog een tempel bezocht en zijn toen gaan omkleden in het hostel. Ik kocht een roze plastic poncho bij de supermarkt en daarmee hebben we onze tocht vervolgt. Onderweg naar een grote witte boeddha kwamen we nog wat olifanten tegen daar je tegen betaling op kon zitten en fotos mee kon maken. We vonden ze er niet zo gelukkig uit zien dus zijn er niet gestopt. Maar kan ik toch nog zeggen dat ik een olifant heb gezien in Thailand. De volgende dag was het alweer zover, samen met Arie nam ik om half 7 's ochtends de bus terug naar Bangkok. Eline bleef die dag nog in Phuket en vloog de volgende ochtend terug naar Australië. De busrit duurde uiteindelijk bijna 15 uur. Bij het busstation hebben we voor het laatste wat samen gegeten, KFC om precies te zijn. Daarna nam ik een taxi naar het vliegveld en Arie naar een hostel, hij had nog een dag in Bangkok. Bij het vliegveld aangekomen moest ik nog 4 uur wachten tot ik mocht inchecken en deze ik gedeeltelijk slapend kunnen doorbrengen liggend op plastic stoeltjes. Bij het inchecken bleek dat er iets mis was met mijn visum voor Vietnam waardoor ik een spoed visum moest aanvragen, dit koste me zo'n 60 euro meer. Ik baalde er flink van maar had niet echt een keuze. Toen ik hem eindelijk had moest ik naar een hotel lopen om hem uit te laten printen. Al met al heb ik uiteindelijk het vliegtuig net kunnen halen door te rennen naar de gate. Ik was volledig gesloopt omdat ik in 2 nachten maar zo'n 5 uur had geslapen. In het vliegtuig heb ik dan ook 2 uur lang geslapen, liggend op mn armen. In Vietnam aangekomen moest ik lang wachten, allemaal formulieren invullen en zelfs een foto laten maken om eindelijk het echte visum te krijgen in m'n paspoort. Ik heb toen een lokale bus genomen maar de binnenstad van Hanoi en moest daarna nog 3 kilometer lopen naar het hostel. 3 kilometer die als 30 aanvoelden. Halverwege heb ik me dan ook laten brengen door een moterbike. Het was niet een hele confortabele en goedkope rit maar ik kon echt niet meer. Toen bleek in het hostel dat je pas vanaf half 3 kon inchecken en heb ik dus maar een paar uur op de bank met een film doorgebracht. Daarna besloot ik toch nog een beetje de omgeving te verkennen, en wat te eten. In vergelijking met Thailand waar je in elke staat minstens 3 supermarkten hebt (7Eleven), moest ik echt lang zoeken voor ik in Hanoi een supermarkt had gevonden. Ik ging gelijk alle prijzen omreken naar de Thaise Baht omdat ik nog gewend was daarmee te rekenen, en de prijzen bleken vergelijkbaar te zijn. In Hanoi doen mensen alles op straat, van mensen hun haren knippen tot halve schapen ontleden. Daarna heb ik in het hostel in mijn bed nog de rest van mijn trip proberen te plannen toen ik met de Engelse jongen naast me in gesprek raakte die me nog wat goeie tips gaf waardoor ik mijn plan gelijk alweer moest aanpassen. Rond 6 uur ben ik in een diepe slaap beland en pas de volgende dag om 9 uur wakker geworden.

In mijn volgende blog alles over mijn avonturen in Vietnam!

Groetjes :)

Geschreven door Iris.australie