08-05-2017

Hey!

Ik ben weer terug van weggeweest. Afgelopen maand heb ik door gebracht op een Cattle Station, zo'n 3.5 uur ten westen van Cairns. Hier heb ik klusjes gedaan voor de eigenaresse. In het begin heb ik vooral schoongemaakt in het huis en een kamer wit geverft, daarna ben ik een paar weken aan het tuinieren geweest. Daarmee maakte ik lange dagen. Om 5 uur sochtends ging de wekker om vervolgens om half 6 aan het ontbijt te zitten en om 6 uur savonds was ik klaar. Om 12 uur had ik echter wel een 2.5 uur durende lunchpauze vanwege de warmte. Wat niet overbodig is, want het was elke dag echt bloedheet...

Ondertussen werken hier nog 5 lokale jongens, een vrouw van rond de 50 die kookt en een Canadees backpackers stel. Hun werkten elke dag met de koeien, paarden en motorbikes. Hun zag ik dus voornamelijk buiten werktijd. Ze zijn stuk voor stuk echt super aardig tegen me geweest, voelde me vanaf het eerste moment onderdeel van het team. Ook kon ik merken dat ze niet zovaak meisjes zien, waardoor ik geen aandacht te tekort kwam haha ;). Het is leuk om op deze manier in contact te komen met locals, nadat ik maanden met backpackers heb opgetrokken. In het begin moest ik wel even wennen aan het accent en woordgebruik. Op m'n eerste werkdag vroeg m'n baas of ik voor 'smoko' wilde gaan. Nadat ik vertelde dat ik niet rook vertelde ze dat smoko theepauze betekent, oeps.

Het eerste weekend dat ik er was, was het pasen waardoor we 3 dagen vrij hadden. Ik besloot met de kok en het Canadese stel 1 nacht naar Cairns te gaan en daarna 1 nacht in het huis van de kok in het Daintree Forest te gaan. In Cairns heb ik Aron verrast en samen zijn we naar een barretje gegaan. Ondertussen was ik in contact met een jongen die we 2.5 maand eerder in Melbourne hadden ontmoet, hij was op dat moment ook in Cairns. Als verrassing liet ik hem ook naar de bar komen en Aron vloog hem om de nek toen hij hem zag haha. Samen hebben we om 12 uur gevierd dat Aron jarig was! Helaas sloten alle barretjes wel toen omdat goede vrijdag aanbrak. Samen hebben we voot de laatste keer in de auto geslapen en om 5 uur stond Aron op om de wedstrijd van ajax te kijken. Daarna volgende opnieuw een afscheid, dit keer zeker voor een paar maanden. En zo vertrok ik rond het middaguur naar het Daintree Forest. Het Canadese stel was erg moe en besloot nog een nachtje in Cairns te blijven waardoor ik alleen met de kok overbleef. Het is een hele aardige vrouw alleen ze kan soms nogal veel praten haha. Bij haar huis aangekomen bleek ze een (ex) partner en een hond te hebben waar ik niks vanaf wist. 'S avonds ging zij naar was vrienden toe en ik besloot daar te blijven en een footy game te kijken met die man. De volgende dag zijn we terug naar het cattle station gereden.

In mijn derde week vroeg mn baas of ik het misschien leuk vond om met de rest een dagje mee te gaan, wat ik natuurlijk wel wilde. Vanaf de eerste minuut werd ik ergens neergezet en nadat ik 2 zinnen uitleg kreeg moest ik gelijk aan de bak. De dag ervoor hadden de andere alle koeien uit de omgeving verzameld en op die dag gingen we ze sorteren, de kalfjes bij de kalfjes en de stieren bij elkaar. Dit deden we door steeds groepjes koeien in een gedeelte te plaatsen en ze dan door een gang te laten lopen waarna iemand steeds verschillende hokken opende waardoor alle soorten uiteindelijk allemaal apart van elkaar waren. Mijn taak was om te zorgen dat ze in de gang gingen lopen en daarna het hek achter ze dicht doen, en verder moest ik zorgen dat ze in de gang ook door bleven lopen wat soms nog een beste uitdaging was. Ik had dan ook een stok waarmee ik ze in hun ribben porde en ik riep contant 'he-he-he'. Na een tijdje was ik zo gefocust op een koe dat ik niet doorhad dat er een kalf voor mij liep die niet uit de weg wilde gaan. Ik eindigde dan ook op de grond met een kalf op me. Mijn baas stond naar me en vond het zo leuk dat hij het de volgende dag bij het ontbijt nog even herhaalde: 'ik kan niet geloven dat Iris overlopen is door een kalf'. Voor de rest ging het eigenlijk wel goed alleen na een tijdje werd het bloedheet en waren we blij toen we eindelijk lunchpauze hadden. De 2.5 uur die ik normaal had zat er alleen niet in, na een half uurtje gingen we alweer verder. Dit keer gingen we alle kalfjes branden en labelen. Dit was een hele onderneming, 2 jongens hielden het kalf vast terwijl mijn baas ze aan het branden was. Wederom was mijn taak om ze daar te krijgen en kalfjes zijn het vervelendste omdat ze zich kunnen omdraaien en dan terug rennen. Dit keer vertelde iemand dat als ze hun staart omhoog trekt ze vanzelf naar voren lopen, vanaf toen heb ik aan zoveel staarten lopen trekken. We hadden ook de beschikbaarheid over een stok die elektrische schokken geeft, deze wilde ik in het begin niet gebruiken omdat ik het zielig vond. Maar aan je t einde was ik zo kapot van het duwen en trekken dat ik die er toch maar heb bijgepakt. En wat een uitvinding is dat, ze schieten zo naar voren. Nadat we zo'n 300 kalfjes hadden gebrand moesten we alleen nog maar wat groepen met koeien te tellen en verplaatsen. Daarna was de lange werkdag eindelijk voorbij en ik had echt overal pijn. Toen we terug waren hebben we onder genot van een ijskoud biertje nog nagepraat over de dag, voor het eerst dat ik echt mee kon praten. Het was een zware maar zo'n leuke dag, die een blauwe plek van 10 cm doorsnee heeft achtergelaten op mn scheenbeen die dagelijks van kleur veranderd. En tot mijn verbazing mocht ik de volgende dag weer met de rest mee. Stiekem had ik me juist verheugd op een rustig dagje tuinieren aangezien ik zoveel spierpijn had. Maar goed, de eigenaren hadden een bruiloft dus had de onderbaas, een jongen van 26, de leiding die dag. Uiteindelijk was het een hele rustige dag waarbij we alleen wat dingen moesten repareren die de dag daarvoor kapot waren gegaan en we alle koeien weer los gingen laten. En aan het einde van de dag hebben we op een andere plek nog wat koeien gesorteerd en gevoerd maar dat was niet zoveel werk.

In mijn laatste week raakte de klusjes een beetje op en paste ik steeds vaker op de baby. In het begin staarde ze me eindeloos aan en moest ze soms huilen als ze me zag. Maar langzamerhand begon ze aan me te wennen en toen ik met haar ging spelen begonnen we vrienden te worden. Op mijn laatste dag zat ik op de grond tegen de bank aan te leunen en kwam ze, leunend op de bank, naar me toegelopen. Pas heel dicht bij mijn hoofd stond ze stil en probeerde ze me een kusje te geven, en super mooi moment.

In mijn laatste weekend zijn we met z'n allen naar de lokale pub gereden (ongeveer een uur rijden). Hier hebben we pool gespeeld en zelf muziek gedraait door middel van de jukebox. Het was echt een gezellige avond waarin ik steeds meer begon te beseffen hoe erg ik ze allemaal zou gaan missen. Op mijn laatste dag wilde ik nog graag dingen doen zoals paardrijden of vissen maar uiteindelijk was iedereen de hele dag aan het slapen, een beetje een domper. Uiteindelijk heb ik nog met 2 jongens een paar uur rondgereden en daarna heeft iemand me naar het dorpje gebracht. De volgende ochtend zou ik daar vandaan de bus naar Cairns nemen en aangezien iedereen dan moest werken, moest ik een nacht jn het dorpje overnachten. De kamers bleken alleen over de 100 dollar te zijn dus ik besloot heel ghetto om gewoon om ergens in het hoge gras met mijn backpack te slapen. Afgezien van dat het best koud was, heb ik opzich nog wel oke kunnen slapen. En na 2 busritten kwam ik toen om 11 uur in Cairns aan. Mijn vriendin van de basisschool, Eline, kwam mij daar ophalen. Samen met haar ga ik naar Bali en Thailand. We hebben de hele middag bijgepraat, ook aangezien we elkaar al jaren niet hebben gezien. Daarna zijn we naar het adres gegaan waar Eline al een week verbleef, bij een iets ouder Nederlands- Australisch stel. En het was zeker geen straf om daar te verblijven. Ze hadden een zwembad, had mijn eigen kamer met groot bed en we konden 's avonds mee-eten van de grootste gehaktballen die ik ooit heb gezien. De volgende dag ging om half 8 de wekker omdat Eline een afspraak had voor een vaccinatie. Daarna hebben we een paar uur bij het lagoon, het openlucht zwembad in de stad, doorgebracht. En nadat we onze laatste boodschapjes voor Azië hadden gekocht zijn we nu weer bij het echtpaar in huis om onze tassen in te pakken. Over een paar uur is het zover, dan vertrekken we naar Azië! Bali om precies te zijn. Hier zullen we 4 dagen blijven voor we door vliegen naar Bangkok. Het voelt gek om na 4 maanden weer het vliegtuig in te stappen en Australië te verlaten. Toch heb ik er ook zeker veel zin in! Benieuwd naar een andere cultuur, natuur en bevolking. Het is moeilijk te zeggen wanneer mijn nieuwe blog online komt maar ik probeer hem goed bij te houden.

Voor de laatste keer, groetjes vanuit Australië!

Geschreven door Iris.australie