11-03-2017

Hoihoi!

Afgelopen week hebben we onze eerste 2 geboekte tripjes gedaan. We begonnen met een bushcamp in Noosa. Deze trip kregen we volgens het reisbureau er 'gratis' bij. Het enige wat we terplekke nog moesten betalen was 50 dollar per persoon voor het nationale park. Toen we op de verzamelplek klaarstonden en het peddelbusje aan kwam rijden, stapte er twee Nederlandse jongens uit die uitriepen; zo daar zijn we eindelijk vanaf! En toen we vroegen of ze serieus waren vertelde ze ons: 'Ja, het is echt saai. Het enige wat je doet is 17 kilometer kanoën op de eerste dag en in de avond wordt iedereen dronken.' Nou, daar gingen de hoge verwachtingen. Samen met nog 8 andere backpackers moesten we er dan toch aan geloven. Onderweg stopte we nog bij een supermarkt om boodschappen te doen, want eten was niet inclusief. Eenmaal in het kamp aangekomen kregen we een rondleiding over het terrein. Er was een tv kamer waar de hele dag door films draaiden, een keuken, extra ruimte met wat tafels, kampvuurplaats en een volleybalveld. De eerste nacht zouden we slapen in een slaapzaal en daarna 2 nachten in tentjes. We besloten toen we aankwamen met ons groepje te gaan volleyballen wat werd opgevolgd met een frisse duik in de rivier. We kwamen er al snel achter dat we geluk hadden met onze groep die bestond uit; 3 Engelse meisjes, 2 Canadese jongens, een Zweedse jongen, een Belgisch koppel en nog 2 Duitse vrouwen (waar we niet echt mee om zijn gegaan). Iedereen was super aardig en positief, het kamp zelf was dan misschien niet perfect maar je moet het zelf leuk maken met de mensen om je heen. Op de eerste avond zijn we allemaal na een paar drankjes vroeg ons bed ingedoken. De volgende dag moesten we om half 8 met al onze spullen klaarstaan voor de kanotocht. Voor we weg mochten moesten we wel nog de keuken opruimen die een puinhoop was. Na het uitdelen van de (stinkende) zwemvesten en het slepen van de 3-persoonskano's zijn we eindelijk rond half 9 vertrokken, vol goede moed. Ik zat in een kano met de Zweedse jongen Bjørn, en Aron met de twee Canadese jongens, genaamd Josh en Ben. Al snel raakte Aron's kano ver achterop omdat ze liever lui dan moe waren. Bjørn daarintegen peddelde flink door, waardoor ik me ook verplicht voelde om door te peddelen. Na 10 minuten ben je het peddelen eigenlijk al strontzat en begin je je armen te voelen. Pas na een paar uur kwamen we bij een meer aan. Aan de linkerkant zijn we een creek ingeslagen en hier vonden we een touw dat in een boom hier. Hieraan kon je vanaf een ladder op de boom zo het water in zwaaien. Tien minuten nadat ik bij de plek aangekomen was kwamen Aron, Josh en Ben aanvaren, het bleek dat ze een tijdje met een boot hadden meegelift... Nadat iedereen zijn zelf meegebrachte lunch had opgegeten besloten we de route niet verder te volgen maar terug te gaan. En een zware terugweg was het, em alsof het nog niet erg genoeg was hadden we ook nog eens tegenwind. De rest van de dag hebben we onze intrek genomen in de tentjes en hebben we rustig aan gedaan, beetje gevolleybalt, gezwommen en films gekeken.

De volgende dag besloten we om het terrein even te ontvluchten, wat mogelijk was omdat we onze eigen auto hebben. Samen met 3 Duitse jongens, een Duits meisje (die we de avond daarvoor hadden ontmoet), de Engelse meisjes en de Canadese jongens zijn we naar het strand gegaan. Hier hadden de Duitsers surfboards gehuurd en zijn de Engelse meisjes in slaap gevallen. Onderweg terug hebben we nog bij de Domino's pizzas gegeten en een ijsje bij de Mac gehaald. En omdat het alweer de laatste avond samen was hebben we het flink laat gemaakt. Omdat Aron en ik veel kamperen langs de snelweg ontmoeten we niet zoveel mensen. Daarom zijn de tripjes zo leuk, zo leer je nieuwe mensen, gewoontes en talen.

Op 5 maart was de laatste dag van de bushcamp aangebroken en vertrokken de anderen om 9 uur al. Wij konden nog wat langer blijven omdat we ons eigen vervoer hebben. Omdat we totaal geen plannen hadden voor deze dag besloten we wederom naar het strand te gaan met de Duitsers, hun hebben een eigen busje. Ik besloot met een van de Duitsers naar de surfcompetitie te kijken, en terwijl we zaten te kijken begon het ineens keihard regenen. Terwijl iedereen snel onderdak zocht en probeerde droog te blijven, bleven wij rustig zitten. We hadden immers toch onze zwemkleding aan. Na zo'n 10 minuten klaarde het weer op en werd het uiteindelijk nog drukker dan het eerst was. Na een snelle hap moesten de Duitsers helaas weggaan omdat ze voor 5 uur hun campingplek moesten betalen. Gek dat je na 3 dagen al zo'n goeie band met mensen op kan bouwen. Snel nog facebook gegevens uitgewisseld en toen afscheid genomen. Omdat verder geen plannen hadden besloten we een paar uur met wifi in de mac door te brengen en daarna een slaapplek op te zoeken. Voor de volgende dag was de planning nog onzeker. We zouden misschien terug gaan naar Brisbane om de go pro op te halen. Er was wat mis gegaan met de verzending dus wisten we niet of het pakketje al bezorgd was. Na wat rondbellen werden we niet echt veel wijzer en besloten we dus door te rijden naar Rainbow Beach. Vanaf hier zouden we de volgende dag naar Fraser Island vertrekken en hier hadden we een hostel voor de aankomende nacht. Om half 5 's middags kregen we een uitleg over wat er ons te wachten stond.

Na een korte nacht begon het avontuur. We stapten in de 8 persoons jeeps en reden naar het strand. In de eerste auto reed de gids en in de volgende 3 auto's mochten autobestuurders van 21 jaar en ouder elkaar afwisselen. Vanaf het strand gingen we op een ferry naar het eiland en daar hebben we een stuk op het strand gereden. Onze eerste stop was Lake Mckenzie, een groot helder meer. Hier hebben Aron en ik een lizard gespot. Het was helaas erg bewolkt en zodra we het water in gingen begon het ineens keihard te regenen. Gelukkig hield het redelijk snel op met regenen, maar de rest van de dag is het wel bewolkt gebleven. Na het meer zijn we gaan lunchen bij een kreek, en dat deden we met wraps! We mochten zelf onze wraps maken met onder andere sla, komkommer, ham en tonijn. Na een korte wandeling langs de kreek zijn we verder gereden. Onderweg stopte de gids onverwachts, er bleek een python van 1.5 meter op de weg te liggen. Zo relaxed als onze gids was, pakte hij rustig de slang op en zorgde dat hij van de weg ging. Toen we langs reden zijn we recht naast de slang gestopt en heb ik nog een foto kunnen maken, je moet wel goed kijken want de slang is goed gecamoufleerd. Onderweg naar het kamp zijn we nog gestopt bij een schipwrak. Eenmaal in het kamp aangekomen zijn we een wandeling gaan maken waarbij we aan het einde een schitterende zonsondergang hebben gezien. Toen we terug kwamen zijn we een bbq gaan maken & zijn we daarvan gaan genieten, heerlijk na zo'n lange dag. Ondertussen was er nog een kamp iets verderop, de groep die een dag eerder was begonnen. En toen bleek dat ik echt de helft van die groep al kende, van de bushcamp! Iedereen was echt blij om elkaar weer te zien, ookal hadden we elkaar pas 2 dagen niet gezien. Het is dan ook een gezellige avond geworden.

De volgende ochtend zijn we naar de Champagne pools gereden. Het was wederom erg bewolkt waardoor het er minder mooi uitziet. Maar het mocht de pret niet drukken dus hebben we alsnog een duik genomen. Hierna zijn we naar een uitkijkpunt gelopen waarop je 360 graden uitzicht had. Hier is Aron met Ed, een Engelse vriend, nog over een verboden pad naar het einde van de rots gelopen waarbij je zo het rafijn in kon kijken. Beneden weer bij de auto's aangekomen zijn we terug gereden naar het kamp en hebben we daar wederom met heerlijke wraps geluncht. Hierna was ineens iedereen verdwenen en dacht ik dat ze naar het winkeltje waren gelopen. Uiteindelijk toen ik iets uit de tent pakte hingen er allemaal voeten uit de tenten en bleek iedereen een middagdutje te zijn gaan doen. Nadat iedereen weer wakker was gingen we naar een kreek die uitstoomde in de oceaan. De gids had 3 opblaasbanden meegenomen waardoor we konden dobberen op het water. Omdat ik mijn middagdutje had overgeslagen ben ik hier op het strand in slaap gevallen, ik was helemaal kapot. Het was niet eens dat we een hele drukke planning hadden, want onze gids was heel relaxed, maar het constante sociaal zijn en nieuwe mensen ontmoeten kost soms best wat energie. Ook de korte nachtjes hielpen hier niet aan mee. Aan het einde van de middag bij terugkomst in het kamp besloten we te beginnen met koken. Er stond pasta op het menu. Nadat alle groentes waren gesneden gooide we die in een pan, samen met de gehakt en saus. Aido, de gids, vond dat we het zo'n 45 minuten moesten laten staan zodat het de meeste smaak kreeg. Ondertussen gaf hij ons nog tips over koken, zoals chocola toevoegen aan pasta om het steviger te maken enzo. Die man weet echt alles. Nadat de pasta was gekookt en het knoflookbrood gebakken was konden we na 2 uur eindelijk eten. Na het eten gingen we nog wat dansen en toen naar bed.

De laatste dag was aangebroken. Zoals elke ochtend werden we gewekt door de muziek door de speaker. Snel hebben we de spullen gepakt en ontbeten. We zouden vandaag naar Lake Wabby gaan en daarna terug naar Rainbow Beach. Na een 2.1 km wandeling kwamen we bij het meer aan en het was schitterend! En na een paar dagen brak de zon ook nog eens door. In het meer zaten visjes die je dode huid van de voeten eten, wat voelde dat gek zeg!

Eenmaal weer in het hostel aangekomen kregen we een nieuwe kamer aangewezen.
Bij het hostel kon je gratis bodyboards lenen om mee te sandboarden. Samen met onze nieuwe vrienden besloten we om dit te gaan doen. Toen we bij de zandheuvel aankomen waren, waren we getuige van een schitterende zonsondergang! Na wat fotos zijn we de boards gaan proberen en dat was nog lastiger dan je denkt! Na een uurtje besloten we terug te gaan. Onderweg ben ik met wat mensen wat gaan eten en Aron gingen terug naar het hostel om te slapen, hij voelde zich niet zo top.

De volgende dag besloten we vroeg op te staan omdat ik op internet had gevonden dat je ergens in de omgeving om 8 uur wilde dolfijnen kon voeren. De dolfijnen krijgen hier elke ochtend 1/8ste deel van hun dagelijkse hoeveelheid zodat ze niet afhankelijk worden van het dolphin centre. We mochten in het water staan en de dolfijnen een visje voeren, het was echt een mooie ervaring! Op de parkeerplaats voor we wegreden zijn we nog aan de praat geraakt met een oudere man die al sinds 1950 in Australië woont. Desondanks kon hij zich nog bijna alle steden uit Nederland herinneren. Elke ochtend om 10 uur kijkt hij het Nederlandse nieuws en om half 11 het Duitse nieuws. Terug gekomen in het hostel moesten we van bijna iedereen afscheid nemen. De meeste backpackers reizen namelijk met de bus en die vertrok om 12 uur. De enige die overbleven was een Franse jongen en meisje die een latere bus hadden. Met hun zijn we toen nog een keer gaan sandboarden. Bij de zandheuvel aangekomen zagen we grote rookwolken in de verte, waarschijnlijk een bosbrand. Rond 4 uur moesten we ook van hun afscheid nemen en zijn we zelf ook vertrokken. Na boodschappen te hebben gedaan zijn we richting Brisbane gereden waar we vandaag, 11 maart, Aron zijn go pro pakketje wilde ophalen. Onderweg reden we nog langs het vuur waardoor we onze ramen moesten dicht draaien tegen de rook. Toen we vanochtend om kwart over 12 bij het postkantkor aankwamen bleek het maar tot 12 uur open te zijn. Helaas is hij ook morgen gesloten en moeten we nu dus tot maandag hier in een buurt blijven wachten. We balen er enorm van maar het is niet anders. Daarna gaan we doorrijden naar Whitsundays waar we volgende week zondag 3 dagen gaan zeilen & snorkelen.

Omtrent mijn plannen om door Azië te gaan reizen staat het als volgt: begin mei vertrek ik met Eline richting Bangkok (Thailand) en hierbij stoppen we onderweg nog voor een paar dagen in Bali. Na 3 weken gaat Eline terug naar Australië en vlieg ik door naar Vietnam. Hier ben ik van plan van zuid naar noord te reizen in zo'n 3 weken. Daarna vlieg ik naar Hong Kong voor een paar dagen en dan vlieg ik begin juli terug naar Holland!

Groetjes!

Geschreven door Iris.australie